O Cebrail'e bile ders veren, İblis

Sonunda azgınlaştı, oldu bir sapık!

Hiç yonca tohumundan, gonca bir filiz

Çıktığı görülmüş mü, düşün be fasık!.

Kendini sanıyormuş, dostun veziri

Hatta, sayıyor haşa; O'nun neziri

Oysa, olmuş nefsinin, kulu esiri

Hem mürşitlik satarmış, halis münafık!

Şeytan gibi kendini, Rab'le kıyasla!?

"Ben" diyen eremez, birliğe asla

Doğramışsın beynini, kör bir makasla

Akıl vicdan kalmamış, Hak'tan Müfarık!

Huyu haset, gururdur; fitne ve fesat

Kin ekmiş, nefret toplar, hizmeti kesat

Gardaş yoldaşı satar, haraç ve mezat

Hiç nasibi yok hayra, şerre muvafık!

Bursa Bağdat yetmez, O; Buhara gözler

Hakikat diye sisi, buharı gözler

Güz kış bitti, sadıklar; baharı gözler

Sapıklar fani dünya, için müsabık!

Bak, bunamış başını, almış gidiyor

"AKP, Hak davanın, devamı" diyor

Melaneti Hoca'ya, hep mal ediyor

Dönek hainlerle tas, tamam mutabık!

Neziri     : Ortağı

Müfarık : Ayrılmış

Muvafık : Uygun

Müsabık : Yarışçı

Mutabık : Uyumlu