Sen Aziz Rabbimsin, ben aciz abdin

Hürriyete erdim, kölenim Ey Can!

Kulları kulluktan, kurtardı Hak Din

Ölüm “Şeb-i arus”, bilenin Ey Can!

Tek ve gerçek varlık, Ebed ezeli

Ben ve bütün âlem, gölge tecelli

Kaderle kederi, bitir temelli

Ki her gün dirilip, ölenim Ey Can!

“Rabbike ehate binnas”[1], sırrında felah

“Eynema tüvellü, fesemm vechullah”[2]

Hakikat ehlini, korkutmaz silah

Aşkınla ismini, söylenim Ey Can!

Hükme razı olan, Rabbe kavuşur

Takdire inansan, şeytan savuşur

Hayat, iman cihat; Resul konuşur

Ben Haktan Batılı, bölenim Ey Can!

İmansız insanda, doğruluk olmaz

Arısız baharsız, boş kovan dolmaz

İrfansız takvasız, Mevla bulunmaz

“Cahidu” çağrına, gelenim Ey Can!

Kuş diye gölgeyi, kovalyan den’i

Uykudan uyarır, Azrail seni

İmanla Kur’an’la, giysem kefeni

Cennete göçmektir, şölenim Ey Can!

Hakka değil halka, dayanan zelil

Hiç delinin sözü, olur mu delil

“Ekser sapkın” demiş, Cenabı Celil

Batılın beynini, delenim Ey Can!

Demokratur olan, demokrasinin

Akıbeti malum, ihvan Mursi’nin

Amerkan maşası, Haydar Sisi’nin

Kukla kovboyluğa, gülenim Ey Can!

Abd: Kul, köle

Savuşmak: Defolup gitmek

Den’i: Aşağı, bayağı kişi