Gönlüme bir ateş düştü, Ya Rab aşkın zerresinden

Alevlendi bütün alem; şimdi dünyalar yanıyor!

Masivayı mahveden nur, damlar iman zirvesinden

Tutuşturur mahlukatı; dağlar, deryalar yanıyor!

Sanki bil cümle kainat, kağıda çizilmiş resim

Bak, cayır cayır yanıyor; yatak, yastık ve nevresim

Bir bir yanıp kayboluyor; yer, gök, ay, güneş, dört mevsim

"Külli şey'in halik, illa; vecheh" rüyalar yanıyor!.

Layık mı tevhit ehline; ki, müşrik gibi, "ben" desin

Sadece bir gölgesin, hem sahibine "bende"sin

İkilikten kurtulunca; ben sendeyim, sen bendesin...

Bu hakikat hatırına; hayat hülyalar yanıyor!...

Yangın biter, kıyamettir; her şey döner toz dumana

"Limenil mülkül yevm" der; yanıt veren yok Sultana

Erimeden erişilmez, yanmayan varmaz Yezdan'a

Bu aşk ateşinde nice, Mecnun, Leylalar yanıyor!

Bülbül de yanar, benlik de; alev bağın güllerinden

Teslisten tevhide çıkar, hep kurtulur kirlerinden

Hasret biter, vuslat doğar; bu ateşin küllerinden

Bir sevda uğruna, ey Can; bahca meyvalar yanıyor!

İlim hakikat kaynağı, Allah Resulü, Kur'andır.

Bütün nefsani tutkular, insan boynunda urgandır

Ahmet Ahed'e müştaksa, abdi Rabbine kurbandır

Didar arayan gözlerde, yaşlar damlalar yanıyor!