Haktan gayrı dost aramak; gaflet, zahmet, divanelik

Ol Sahibü Kevnü mekân; ey can, sana yar yetmez mi?

Ezel güneşi dururken, mum ışığa pervanelik

Özünü israf etmeklik, bir aşıka ar* yetmez mi?

Her an yaratır donatır, cümle zemini zamanı

Kader filminde oynatır; Musa, Firavun, Haman’ı

Hep Biri gör, hem Ondan bil; nimet, musibet, yamanı

Bu dünya gurbet yurdudur; hasret sana zar* yetmez mi?

Ömür en büyük fırsattır, herkes kendi ayarında

Aklın Allah’ın da olsun, huyun Kur’an miyarında*

Vücut hayal dünyasında, kalbin Rahman diyarında

Zikir fikir ikliminde,  nurla yağan kar yetmez mi?

İman, iylik, istikamet; bunlar cennet tohumudur

İnkâr, itiraz ve isyan; sende şeytan ruhu mudur?

Yalan, haram ve haksızlık; bil cehennem zakkumudur

Ayva narı beğenmeyen, nankörlere nar* yetmez mi?

“Ene”sini ezmeyenler, emeline hiç eremez

Halka merhamet etmeyen, Halıka meyil veremez

Himmeti yüce değilse, mihnete* göğüs geremez

Hayat bahçesin bozmaya, ecel suyu har* yetmez mi?

Geçmiş kayıp, gaflet ayıp; gayret burak, edep azık

Dünya’ya dalmak hayıftır; Onsuz geçen ömre yazık

“La uhibbül afilin”* çek; şirkten kurtul, be hey fasık

Nefsü hevaya tapınma, Hüda sana bar* yetmez mi?

Dilde Mevla, kalpte dünya; ne mürai mahlûksun sen

Hevan için bütün davan; fani, gölge, yokluksun sen

Yalandır hep boş iddian; mikrop akan musluksun sen

“Küllü şey’in halikün”* dür, Ezel Ebed var yetmez mi?

İman santral, kalp trafo; amel onun yansıması

Ceryan zayıfsa gönülde, sönüktür ahlak lambası

Celal Cemal tecellisi, alem hakikat aynası

Ey dostum, vuslata ermek, kâr içinde kâr yetmez mi?

* Ar: Utanma ve hayâ duygusu

* Zar: Feryat, figan, acı ve ıztırapla bağrışmak

* Miyar: Ölçü, değer, denge

* Nar: Cehennem ateşi

* Mihnet: Zorluk, sıkıntı

* Har: Çiçeklerin solup harap olması, bağ bahçenin bozulması

* “Hz. İbrahim: Batıp kaybolacak ve elimden alınacak fani şeyleri sevmeye ve gönül vermeye layık bulmuyorum” demişti.” (En’am: 76)

* Bar: Sahip çıkan, sakınıp koruyan Allah, Bar-i Hüda

* “Allah’ın yüzünden (zatından) başka her şey (ve herkes) helak (yok) olucudur” (Kasas: 88)