Sebat edemedim, istikamette

Eğrilip yamuldum, düzüm mü kaldı?

Burda rezil etme, hem kıyamette

Kış dayandı; yazım, güzüm mü kaldı?

Pişman perişanım, utancım büyük

Vicdanım sızlatır, kahreden bu yük

“Nefsiniz öldürün![1], emrine uyup

Tam tevbeden gayrı, çözüm mü kaldı?

Gizli günahlarım, açığa vursan

Çirkef kokularım, halka duyursan

Selam veren olmaz, rüsvay buyursan

Yalansız riyasız, sözüm mü kaldı?

Korkmayan kafirdir, çetin azabın

Ebedi mahveder, senin gazabın

Kolay kıl ilahi, şedit hesabın

Huzura çıkacak, yüzüm mü kaldı?

Şımartma Ya Rabbi, artık şaşırtma

Ahdimi bozup ta, haddim aşırtma

Gurura kapılıp, Haktan kaçırtma

Terk ettim Mushafı, cüzüm mü kaldı?

Takvayla cihatla, kesildi hattım

Nefs uğruna türlü, belaya çattım

Dinimi davamı, dünyaya sattım

Şirke bulaşmayan, özüm mü kaldı?

Mayası bozuldu, insanoğlunun

Bak hem Batılının, hem doğulunun

Meyve sebze bile, hormon çoğunun

Şarap yapılmayan, üzüm mü kaldı?[2]

Liberal sosyalizm, Şeytan düzeni

Gafil fark etmiyor, halkı ezeni

Çağdaş diye över, çıplak gezeni

Harama batmayan, gözüm mü kaldı?