HALİS ÖZDEMİR’İN HATIRALARI
VE
HATALARI

“Akıncılar” hareketinden gelen, Milli Görüş Partilerinde ve Derneklerinde çeşitli görevler üstlenen… Davası uğrunda birçok sıkıntılara göğüs geren… Sağcı Muhafazakâr bilinen ANAP, MHP gibi partilerle, Turgut Özal, Alparslan Türkeş, Muhsin Yazıcıoğlu gibi önemli şahsiyetlerle, samimi ve seviyeli münasebetler geliştiren Halis Özdemir Bey’le tanışıklığımız 42 yıl öncesine dayanır. Birkaç ay önce “Tarihe Düşen Notlar 3” (Makalelerim) kitabını bize yollamıştı. Yoğunluğum nedeniyle bakamamıştım, sonra Allah’ın lütfu olan hızlı okuma yöntemiyle bir-iki saat içerisinde okuyup bazı saptamalar yaptım. İçerisinde; yakın tarihimize ışık tutan, karanlık kalmış bazı olayların perde arkasını aralayan ilginç anıları ve samimi yorumları yer almaktaydı. Bunların yanında, bizi hayal kırıklığına uğratan, “Keşke bunları yapmamış ve yazmamış olsaydı” duygusuna yol açan hatalarını da, inşaallah pişmanlık duyacak ve telafi etmeye çalışacak umuduyla hatırlatmak zorundayım. İmam-ı Gazali gibi pek çok İslam âlimi “Gıybet sınıfına giren ve suizanna sebebiyet veren sözler, eğer cemaat ortamında söylenmişse yine onların huzurunda, yok yazıya ve kitaba dökülmüşse, aynı araçlarla duyurulup düzeltilmesi gerektiğini” vurgulamışlardır.

İşte Halis Özdemir’in aktardıkları ve atladıkları:

“Tevfik Rıza Bey Kayseri’den Milletvekilliğine aday adayı oldu, o zaman da Suudi Arabistan’da (Siyonist odakların güdümündeki Dünya Bankası’nda. A.A.) çalışmakta olduğu söylenen Abdullah Gül, merhum Korkut Özal tarafından getirtilip Oğuzhan Asiltürk’ün desteği ile Milletvekili seçilebileceği, kazanacağı sıradan aday yapıldı. Bizzat ben Oğuzhan Asiltürk’ü arayarak, Tevfik Rıza Bey’e bu haksızlığı yapmamalarını, aday gösterilmesinin daha adil olacağını söyledim.

Ayrıca Tevfik Rıza Bey ikinci defa gadre uğradı, halbuki Tevfik Rıza Bey teşkilat yoklamalarında Abdullah Gül’ün önünde çıkmıştı. Abdullah Gül aday yapıldı ve Kayseri’den Milletvekili seçildi.

Necmettin Erbakan Hoca’nın vefatından önce kendisine; “Hocam, Akıncılar ve MTTB Teşkilatı emektarı arkadaşları davet edelim, bir salona toplayalım ve arkadaşlarla hep birlikte birbirimizle helâlleşelim.” dedim. Hoca bana neden böyle söylediğimi sordu. Ben kendisine “Hocam, Akıncılar Teşkilatları ihtilalde kapatıldığında yan kuruluşları ile 1200 şubeye ulaşmış, MTTB Teşkilatları ise 250 şube civarındaydı. ‘Görev istenmez, görev verilir’ denildiği için arkadaşlarımız da görev konusunda bize ihtiyaç varsa çağırırlar düşüncesi ile talepkâr olmadılar. Sonuç olarak arkadaşlarımıza ne bürokraside ne de siyasette yol verilmedi.” (s. 310) Bu sözleriyle: “Erbakan Akıncıların kıymetini bilmedi, onlara Milletvekilliği vermedi, bizlere haksızlık etti ve borçlu gitti; ben de Hoca’ya bizlerden helâllik almasını söyledim!” anlamı çıkar ki, bu hem iftiradır hem de bir ayar itirafıdır.

“Bana sıkça sorulan bir soruya çok net cevap vereceğim. Mamak Askeri Mahkemelerinde yargılandığımız ve tutuklu olduğumuz süre içinde, içeride yatan arkadaşlarımızın bazılarına merhum Erbakan’ın emri ile çok cüz’i de olsa maddi destek ve avukat desteği sağlanmıştır.

Bunun dışında arkadaşlarımızın işten atılanları ve cezaevinden tahliye edilen süreç ve siyasi hayat içinde; maalesef ne merhum Erbakan ve ne de halen Devlet Başkanımız Sn. Erdoğan’ın sahip çıkıp çıkmadığı sorgulanmaktadır. Birkaç arkadaşımızın kişisel mücadeleleri sonucu bürokrasi ve siyasette bir yerlere gelmesi dışında…

Daha önce ifade ettiğim gibi merhum Erbakan’a Akıncılarla helâlleşmesini teklif etmiştim. Kendisi ise; ne münasebet, ne için böyle bir şey teklif ettiğimi sorunca gerekçelerimi söyledim. Bunun üzerine ‘Arkadaşları bir yerde toplayalım helâlleşelim.’ dedi. Fakat ömrü yetmedi Allah rahmet eylesin, mekânı Cennet olsun.” (s. 389-390) ifadeleri de aynı çarpıtma ve saptırmaların tekrarıdır. Erbakan Hocamız ne büyük insan ki, bu haddini aşan safsataları bile hoş karşılamıştır. El insaf!.. Kendi itiraf ve şahitliğinizle; Tevfik Rıza Bey (ve benzerlerinin) yerine Abdullah Gül (ve onun gibileri) Milletvekili adayı yapanlar, Oğuzhan Asiltürk ve Korkut Özal ekibi olacak, ama siz helâllik istemesi (yani özür dilemesi) için Erbakan Hocamızı sıkıştıracaksınız!?..

Özal’ın yaşadıkları (Türkiye’yi hangi güçlerin kontrolüne aldıkları)

Merhum Turgut Özal Cumhurbaşkanı olmuş, ANAP Genel Başkanlığına ise Mesut Yılmaz getirilmişti. Bir vesile ile Korkut Özal’ı ziyarete gitmiştim. O sırada ANAP Milletvekili merhum Erdem Beyazıt, 6 arkadaşı ile birlikte Korkut Bey’i ziyarete gelmişlerdi ve Parti konusunda Turgut Bey’in kendilerini tercih etmemesi, kendileri ile yakın çalışmaması sebebi ile partinin bugün Mesut Yılmaz’ın eline geçtiği şikâyetlerini arka arkaya sıralamıştı. Erdem Beyazıt ile 1978 yılında Sivas’ta Akıncılar Teşkilatı’nda vereceği konferans için birlikte otobüs yolculuğu yapmış, uzun süren yolculuğumuz sırasında uzunca sohbet etme imkânımız olmuştu.

Korkut Özal şikâyetleri dinledikten sonra: “Erdem Bey, ben Bakanlık yaptım, Milli Güvenlik Kurulu Üyeliği yaptım, ağabeyim Turgut Bey Cumhurbaşkanı olana kadar şöyle düşünürdüm; Türkiye’de siyaseti etkileyen faktörlerin %70’i yerli faktörler yani; basın –  seçmen –  ordu – iş dünyası, %30’u ise yabancı faktörler… Şimdi ise %70 yabancı faktörler, %30 yerli faktörler siyaseti belirliyor diye düşünüyorum” dedi ve devam etti. “Ben, ağabeyim Turgut Bey’le görüşmeye Çankaya Köşkü’ne gidiyordum. Ağabeyim beni merdiven altında dinliyordu, kenar köşedeki saksılara dinleme cihazı koymasınlar diye kaldırtmıştı. Bir defasında abdest almak için ağabeyim lavaboya geçti, ben de peşinden gittim lavaboda konuşalım diye… Semra Hanım geldi konuşamadık. Semra Hanım bizi hiç baş başa bırakmazdı.”

Bir başka şey daha anlatayım diyerek sözlerine devam eden Korkut Özal: “Ağabeyim Turgut Bey bana Çankaya Köşkü’nü tanıtıyordu. Koridorda yan yana 3 oda vardı. Turgut Bey, ‘Bak Korkut; kapısında B harfi olan oda Başbakanın çalışma odası ve anahtarı Başbakanda, kapısında da C harfi olan oda Cumhurbaşkanı çalışma odası, kapısında A harfi olan oda ise kimin çalışma odası bilmiyorum. Çankaya’ya geldim geleli soruyorum, bu oda kime ait, kimin çalışma odası? diye, henüz cevap alamadım” dedi. (s. 321-322) Peki bu acı gerçekleri bilen birisinin, Erbakan’ın hangi odaklara ve tuzaklara karşı o şanlı mücadelesini verdiğini ve nasıl bir hakkaniyetle ve ama dengeleri gözetme mecburiyetiyle hareket ettiğini düşünmesi ve ona göre değerlendirmesi gerekmiyor muydu?

Ziya’ül Hak’ın, Kenan Paşa’dan tutuklu Akıncılar ricası!

“Bu vesile ile ifade etmeliyim ki, merhum Muhammed Ziya’ül Hak 12 Eylül 1980 Askeri Mahkemelerinde görülmekte olan Milli Selamet Partisi ve Akıncılar Genel Merkez Davasında Mamak’ta idam cezası ile yargılanan bizler; Halis Özdemir (bendeniz), Tevfik Rıza Çavuş, Ali Çelik, Osman Yobaş’ın yargılanma maddeleri hususunda Ankara’ya Kenan Evren ile görüşmeye gelmiş, görüşmesi sonunda bizlerin yargılandığı maddeler değişmiş ve bizler idam edilecekken, 5-6 yıl ile hakkımızda hükümler verilmiştir. Merhum Ziya’ül Hak’ın, bizler üzerinde ödenemez hakkı vardır.” (s. 320) İyi de dolaylı şekilde vefasızlıkla suçlanan Erbakan Hoca’nın, tutuklu gençlerin kurtarılması için Ziya’ül Hak’ı devreye soktuğunu bile anlamamak nasıl bir iz’andı?

“Merhum Erbakan’ı kimileri çok zeki olarak tarif ederler. Ben ve Erbakan’ı yakın tanıyanlar Onun “dâhi” bir insan olduğunu, sadece bilim insanı olmayıp dini ilimlere sahip olduğunu bilirler.” (s. 302) Peki hem dâhi, hem dini-manevi ilim sahibi bir Zat’ın, Sn. R. T. Erdoğan’la ilgili uyarıları niye hiç hesaba katılmamıştı?

“Erbakan’ın vefatını memleketim Tokat’tan dönüşümde Alaca yakınlarında Radyo haberlerinden öğrendim. Beklemediğimiz vefattı! Aracımda merhum babam da vardı, haberi duyunca babam; ‘Eyvah! Dava öksüz kaldı, bu davayı sürdürecek kimse var mı? Nereden olacak, yetişmesi bakalım kaç yıl alır.’ diye hayıflandı ve Kur’an okuyarak yolculuğumuzu sürdürdük. Ankara’da SP Genel Merkezine uğrayıp başsağlığı dilemek ve bilgi almak istedim. Genel Merkez koridorunda ilk olarak Şevket Kazan Bey ile karşılaştım. Tam başımız sağ olsun diyecekken bana: ‘Erbakan’ın vasiyeti yok!’ dedi, anlam veremedim. O sırada Milli Birlik çalışmalarını yapıyorduk ve çalışmaları bizzat ben yürütüyordum. ‘Vasiyeti yok!’ sözü muhtemelen yürüttüğümüz ‘Milli Birlik Çalışması’ ile ilgili olabilir, kim bilir! Oysa vefatından önce hemen hemen ayda 2-3 defa beni davet ediyor, uzun uzun 4 saati bulan, ülkemizde neleri nasıl yapabiliriz ve dünyada ise Müslüman ve mazlum milletler ile ilgili neleri nasıl yaparız konusunda mütalaalar yapıyorduk.” (s. 302) Peki, on yıllarca yakinen tanıdıkları ve birlikte çalıştıkları Şevket Kazan gibilerin gerçek ayarını ve amacını niye anlayamamışlardı? Şevket Kazan’ın telaşından anlaşılıyor ki; Aziz Erbakan Hocamızın aslında bir VASİYET’i vardı, ama hem bu şaibeli kadroların hem de yakınlarının işlerine gelmediği için bu vasiyet kasıtlı olarak saklanmıştı!?

 “Yeri gelmişken şunu ifade etmek isterim; 1990’lardaki durum şimdi de değişmemiştir. Akıncılara ve MTTB’de yetişmiş emektar arkadaşlarımıza nedendir bilinmez mesafeli duruş maalesef devam ediyor. Sayın Tayyip Erdoğan’ın emektar arkadaşlarımızı değerlendirmesi, arkadaşlarımızın da ülkemize birikimleri ile faydalı olma fırsatı verilmesi gerekiyor. Arkadaşlarımızın çoğunda bürokrasi tecrübesi vardır.” (s. 311) diyen yazarımız, Sn. Erdoğan’ın Dine, davaya ve camiaya karşı vefasızlıklarını niye saymamış ve onu helâllik istemeye çağırmamıştır?

“Bu toplantıda da Erbakan Hoca ittifakın gereğini, zaruretini anlattı. İmametimizde hep birlikte akşam namazını cemaatle eda ettik. Bu çalışmaları yaptığım sırada şöyle bir kanaate vardım ve kanaatimi Recai Kutan Bey ile paylaştım, ayrıca fikrimi uygun görmesi halinde desteğini istedim. Recai Bey’e: ‘Abi bu ittifakın başarılı olacağını düşünmüyorum ve bazı mahsurları da var. Hocam müsaade ederse Ben Tayyip Bey’e gideyim ve SP’ye kontenjan tanımasını isteyeyim. Seçilen bu Milletvekilleri AKP’ye gerekli yerlerde sayısal destek versin, yanlış yaptıklarını düşündükleri yerde muhalefetlerini yapar ve SP’nin Meclise getireceği konularda AKP’nin desteğini alarak hizmet etme imkânı bulur.’ dedim.” (s. 318) Yetmez, AKP iktidarının ve Sn. Erdoğan’ın bunca talan ve tahribatlarına rağmen, hâlâ SP’yi AKP’nin yedek lastiği yapma çabaları nasıl bir aklın ve vicdanın kurgularıydı?

“Bu düşüncem gerçekleşmiş olsaydı belki bugün sıkıntısı çekilen, Aileyi Koruma Yasası – İstanbul Sözleşmesi, domuz etinin kasaplık sayılması, Zina Yasası gibi yasalar çıkarılmamış olabilirdi.” sözleri, aslında Sn. Erdoğan’ın gerçek niyet ve zihniyetinden haberdar olduklarının, ama bile bile ona iltifatlar yağdırdıklarının kanıtıydı.

“Erdoğan’ın rakibi Erdoğan’dır!” (Pohpohlamaları…)

“Erdoğan, Trump, Biden ve diğerleri… Erdoğan’ın dışarıdaki ve içerideki rakipleri… Dışarıda; Trump, Biden, Makron, Putin, Merkel, İngiltere, İtalya… Yani kısaca; ABD + AB  + Rusya + Çin… İçeride ise Kılıçdaroğlu, Akşener, HDP, Karamollaoğlu diyebiliriz. Şimdiye kadar seçim yarışında bunları yendi mi yendi. Çiçeği burnunda yeni muhalefet partisi liderleri Fatih Erbakan, Ahmet Davutoğlu, Ali Babacan’ı da yener mi? Geçmiş performansına bakılırsa evet demek mümkündür. Ancak Siyasette 24 saatin uzun olduğunu unutmamak gerekir.

Biden, Türkiye’de Erdoğan’ı indirmekten bahsetti. Bunun için de Kürt unsurları ve muhalefeti destekleyeceğinden bahsetti. Trump: ‘Çok zeki insanlarla uğraşıyorsunuz. Bu ülkelerin dünya çapında satranç oyuncusu liderleri var, onları tanıyorum, mesela, Türkiye’nin Cumhurbaşkanı Erdoğan… Bu durumda (Biden için) nerede olduğunu dahi bilmeyen ve bodrum katından çıkıp konuşamayan birine (Başkan olarak) sahip olamazsınız.’ dedi. Öyle anlaşılıyor ki ABD Başkanlık Seçimlerinin önemli seçim taahhüdü Erdoğan’ı kim durdurabilir veya kim indirebilir üzerine kurulmuşa benziyor. Egemen sömürgeciler Erdoğan’dan hazzetmiyor, indirmenin yollarını arıyorlar.

Toparlayacak olursak; Erdoğan = ABD + AB + Rusya + Arap Birliği + Çin + Muhalefet Liderleri… Erdoğan’ın rakipleri sadece bunlardan ibaretse yine yener. Ancak Erdoğan’ın nur topu gibi taze rakipleri var.” (s. 349-350) İyi de Manyak Trump’ın geçen dönem yolladığı mektuptaki hakaretler nereye konulacaktı?

“Bugün Savunma Sanayinde övünç duyduğumuz gelişmeler merhum Hoca’nın temelini attığı, kuruluşlarını yaptığı kurumlar; ASELSAN, TEMSAN gibi kuruluşlardır. Fakat çok ilginçtir ki bu eserlerin Erbakan Hoca’nın eserleri olduğu millet tarafından bilinmemektedir.” (s. 294) Evet doğrudur, ama Erbakan’ın çok hayati ve hayırlı yatırımlarını, atılımlarını, hatta şerefli adını bile ağzına almayan ve unutturmaya çalışan başta Erdoğan’dır!

“Milli düşünce, vatan sevgisi, millet sevgisi yüreğini doldurmuş olan her kim olursa ve hangi parti mensubu olursa olsun, Devletimizin, hükümetimizin ve Cumhurbaşkanımızın 15 Temmuz’u aratmayacak heyecanla yanında olduğumuzun dünya âleme gösterilmesi ve milli birliğin tesis edilmesi, bunun için de her kime ne sorumluluk düşüyorsa, başta hükümet ve milli şuur sahibi muhalefet partileri ve vatandaşlarımız da hangi partili olursa olsunlar, ne görev düşüyorsa gereğini yapmasının vatandaşlık sorumluluğu olduğu zamandan geçmekteyiz.” (s. 261) Biz 15 Temmuz Kalkışması’ndan 7 yıl önce “Küresel Fesatçılık ve Fetullahçılık” kitabımızı yazıp uyardığımızda Erdoğan’la FETÖ’cüler kol kola ve koyun koyunaydı!?

“CIA Ajanı Siyonist Paul Bernard Henze’nin sanki Başkanlık Sistemi varmış gibi yaptığı açıklamasında; ‘Türkiye’nin bu parlamenter yönetim şekliyle, Amerikan politikalarının yanında olacağından emin olamayız. Ülkeyi kuranlar denetim mekanizmasını çok sıkı tutmuşlar. Hükümeti ikna ettiğimizde Meclis, Meclisi ikna ettiğimizde ordu, orduyu ikna ettiğimizde yargı karşımıza geçebiliyor. Eğer Amerika’nın çıkarı Türkiye’de bir federal devlet kurulması ise mutlaka ve öncelikle; yargı, ordu, Meclis ve hükümeti tek elde toplayan Başkanlık rejimine geçilmelidir. Bir kişiyi ikna etmek, birbirini denetleyen yapıyı ikna etmekten çok daha kolay olacaktır. Eğer o bir kişi Amerikan çıkarlarına yardım etmek konusunda tereddüt ederse, bir kişi üzerine kurulmuş yapıyı yıkmak Amerika için sorun olmaz.’ CIA Ajanı Siyonist Paul Bernard Henze’nin, Türkiye’nin parlamenter yönetim biçimi ile ilgili müdahaleci açıklaması çok ilginçtir.” (s. 142-143) Yahu, AKP tipi Başkanlık Sisteminin ABD, AB ve İsrail’e yaradığı için desteklenip getirildiğini bile bile, hâlâ Erdoğan’da ve işbirlikçi icraatlarında hikmet ve keramet aramak, gerçekten saflık mıydı yoksa fikri ve vicdani sakatlık mıydı?

“1994 yerel seçimlerinde Recep T. Erdoğan’ın Refah Partisi Belediye Başkan Adayı olarak İstanbul’da seçimi kazanmasından sonra devam eden süreç; kendisine Başbakanlık ve Cumhurbaşkanlığı yolunu açmış, millet kendisine Reis hitabını yakıştırmış ve gönüllerinde yer vermiştir. Hâl böyleyken ne oldu, nerelerde yanlış yapıldı da 2019 yılına gelindiğinde AKP, başta İstanbul ve Ankara olmak üzere yerel yönetim seçimlerini kaybetti? Millet İttifakı’nın başarısının altında yatan faktörlerin göz ardı edilmemesi, incelenmesi çok çok önemlidir. Ancak ondan daha önemlisi ise; Cumhur İttifakı’nın seçimleri kaybetmesinin altında yatan gerçekleri konuşmaktır.” (Niye; senin görevin bunları korumak, talan ve tahribatlarını devamlı kılmak mıdır?)

“Ana hatları ile sesli düşünecek olursak; 1989 Yerel Seçimlerinde kazanılmış olan Sultanbeyli, Kâğıthane, Arnavutköy, Bahçelievler, Bağcılar Belediye Başkanlıklarının kazanılması ve İstanbul halkının Milli Görüş Belediyeciliği temsili olarak iftiharla gösterilen bu belediyelerde yapılan hizmetler; 1994’te İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı Seçiminin kazanılmasını getirmiştir. Sayın Erdoğan daha sonra siyasal yol tarifinde Milli Görüş gömleğini çıkardıklarını söylemiş olsa da halk bu ve buna benzer sözleri genellikle kamuflaj olarak değerlendirmiş, referansını geçmiş siyasal yolculuğuna bağlamış ve öyle görmeye devam etmiştir.” (s. 110-111) Acaba Sn. Erdoğan’a ve Cumhur İttifakı’na bu denli bağlılık ve taraftarlığa rağmen hâlâ Erbakan’a saygınlık iddiası nasıl bir tutarlılıktır?

“Akit TV’de hazırlayıp sunduğum Vizyon programında 7 Aralık 2018 günü, konuklarım Anayasa hocası Prof. Dr. Ferman Demirkol ve Dr. Mehmet Hakan Sağlam ile ‘Hilafet Makamı ve Halifelik’ konusunu konuştuğumuz sırada Ferman Hoca: ‘Sn. Cumhurbaşkanımız Erdoğan halifedir.’ iddiasında bulundu. Ferman Hoca’nın Hilafet ve Halife konusundaki görüşlerini bildiğim için ne demek istiyor; anlıyor, biliyordum.” (s. 118-119)

Böylece Halis Özdemir hızını alamamış, Sn. Recep T. Erdoğan’ı, çağırdığı Prof. konuklarına “İslam Halifesi” ilan ettirecek kadar zıvanadan çıkmıştı.

Evet; faizi, fuhşu, loto, toto, piyango, kazı-kazan, at yarışı, it yarışı her türlü kumarı yaygınlaştıran… Kuduz katil İsrail’e, zahiren atıp tutarken gizlice ve nice aylar süresince silah ve mühimmat malzemesi dahil her türlü ticari desteği sağlayan, hatta İsrail’le Normalleşme Anlaşmasını bile askıya almayan bir şahsa, “Dindar-Kahraman ve Halife-i Ruy-i zemin ve zaman!..” unvanı nasıl da yakışmıştı… Haçlı AB kapısında 25 yıl sızlanan ve o güya tenkit ettiğiniz mel’un İstanbul Sözleşmesi’ni lafta feshettikleri halde resmen kanunlaştırıp uygulayan büyük Sultan!..

Halis Özdemir’in unuttuğu Hakkâri hatıramız!..

Yanılmıyorsam 1983 yılıydı. 80 İhtilalinde, EBK Personel Müdürlüğü’nden azılı solcuların işgalindeki İstanbul Zeytinburnu Et Balık Kombinasına sürgüne yollanmış, ardından Ankara’ya merkeze alınmıştık. Bunlarla istifa edeceğimiz sanılmış, olmayınca 10 günlük bir sağlık raporumuzun tarihleri okunmuyor gerekçesiyle memuriyetimiz sonlandırılmıştı. Aylar sonra bir yolunu bulup tekrar bir öğretmenlik kadrosu ayarlamıştık. İşte o sırada Elâzığ’a gelen Halis Özdemir “Hakkâri’de Akıncılar Teşkilatını kurmak için Genel Merkez’den bizim desteğimizi sağlamak üzere görev aldıklarını” belirtip bize haber salmışlardı. Kürtçü komünistlerin iyice azıttığı, maalesef devlet güçlerini bile çaresiz bıraktıkları o süreçte, Elâzığ’dan öte, Bingöl’e, Muş’a, Van’a ve Hakkâri’ye bizden başka kimsenin gidemeyeceğini biliyorlardı. Neyse, hemen hazırlanıp 4-5 günlük bir ziyaret kapsamında önce otobüsle Van’a vardık. O dönemde Van’dan Hakkâri’ye her gün sadece bir araba kalkmaktaydı, onu kaçırırsak Van’da otelde gecelemek zorundaydık. Oradaki dostlarımız bize Hakkâri’deki komünist militanların nasılsa bu ziyaretimizi haber aldıklarını ve can tehlikemizden dolayı iptal etmemizin yerinde olacağını söyleyip bizi uyarmışlardı. Allah’a sığınıp Hakkâri otobüsüne binerek yola çıktık. Arabanın yarıdan fazla koltukları boş durumdaydı. Bir müddet sonra bazı kişiler “bizi tanıdıklarını ve ne maksatla geldiğimizi haber aldıklarını” söyleyip tehditlere başlamışlardı. Cesaretli ve metanetli davranıp, hazırlıklı gittiğimiz tavrı takınıp onları atlatarak Hakkâri’ye vardık. Resmi Devlet binaları ve askeri kışlalar dışında, toprak damlı, taş ve kerpiç evlerden oluşan küçük bir kasaba görüntüsündeki Hakkâri’nin ortasındaki tek düzlük alanda temelleri atılmış sonra öyle bırakılmış bir yapının ne olduğunu sorunca “Futbol stadyumu olacakmış” yanıtını almıştık.

 Hakkâri’de hem Halis Bey’e salık verilen kişilerin hem bizim tanıdığımız kimselerin hepsi “Burada Akıncılar Teşkilatını size kurdurmazlar… Başımızı belaya sokmayın… Hatta birkaç gün önce, dini eserler satan bir kütüphane açıldı, aynı gece orayı bile yaktılar…” şeklinde karşı çıkmışlardı. Ama biz son çare olarak müftülük binasına vardık. Alt katı hizmet binası, üst katı lojman olan kerpiç ve toprak damlı bir yapıydı. Yanlış hatırlamıyorsam 1983-1986 arasında Hakkâri Müftülüğü yapan değerli Hocamız Habip Görün, (veya 1978-1983 yılları arasında Hakkâri Müftülüğü yapan ilim ve irfan ehli muhterem Ali Akkaya Beyefendi de olabilirdi) bizi o akşam misafir etmesi ve bazı dostların sohbet için evine gelmesi ricamızı kırmadı. O akşam kırk kadar insanımız toplandık ve Allah’ın inayetiyle teşkilatımızı kurmayı başardık. Sabahleyin bu arkadaşlardan cesaret alan başkaları da katılarak Hakkâri’nin tek caddesinde bir gözdağı yürüyüşü yaptık. Ardından Yüksekova kazasına gidip orada da teşkilatımızı tamamladık. Hatta Müftü Bey Hocamız da bu gelişmelere sevinip, Hakkâri’nin yaslandığı Sümbül Dağı’na çıkmak üzere orada birkaç gün daha kalmamızı arzulamıştı. O yüksek ve dik yamaçlı dağa yürüyerek iki günde varılacaktı… Müftü Bey, bunu yaparsak güzel bir hatıra olacağını söylüyorlardı. Kendilerine, “Hocam, hatıra, hatta macera istiyorsan, gel Akıncılar Başkanımız ol, zaten memurlar katılabiliyor!” teklifini yapınca “Aman Ahmet Hoca, beni sürgün ederler!” diye latife yapmışlardı. Biz de kendisine, “Yahu, hem imkânlar hem huzur bakımından, ülkemizin en mahrumiyet bölgesindesiniz, buradan her nereye sürgün etseler size lütuf sayılır!” deyince hoşlanmışlardı.

Böylece ve elbette Allah’ın inayetiyle, o en tehlikeli dönemde ve Kürtçü komünistlerin üs bölgesinde teşkilatlarımızı kurup dönmeyi başarmıştık. Niye mi bunları hatırlattım? Kendi aklınca ve ayarınca Aziz Erbakan Hocamıza “Vefakârlık göstermesini ve güya sahip çıkmadığı Akıncı gençlerden helâllik istemesini” teklif edecek kadar safdillik yapan (bundan yumuşak kelime bulamadım) dostumuz, ciltler dolusu anılarını yazmışlardı ama, her nedense bu Hakkâri maceramızı hiç hatırlamamış ve yazmamışlardı… Çünkü Ahmet Akgül’den bahsetmek zorunda kalacaklardı… Yani, vefanın, vicdanın, vasıflı insan olmanın lafını yapmak ne kadar da kolaydı!..

Oysa asla Erbakan Hoca değil, çevresine sızan Oğuzhan Ekibi, özellikle Hoca’ya ve davaya sadık kimseleri dışlıyor ve kasıtlı olarak soğuyup uzaklaşmalarını istiyorlardı. Kaldı ki bunların sinsi niyetini ve mahiyetini yine 50 yıldır yazıp uyardığımız için en büyük düşmanlığı bize yapmışlardı. Yoksa Aziz Hocamız Sn. Halis Özdemir’i, hem MİLSAN Genel Müdür Yardımcılığına atamış hem Yeni Devir İmtiyaz Sahibi konumuna taşımışlardı. Hâlâ Erbakan Hoca’ya vefasızlık isnadını duyunca, Huneyn ganimetlerini bölüşürken Müellefetü’l Kulüp cinsinden bazı kişilere fazla pay ayırmasına itiraz edenleri hatırlarım.

Kaldı ki Rahmetli Tevfik Rıza Çavuşoğlu, tahminen 1984’te (veya 1985’te) “acil ve önemli bir görüşme” talebiyle bizi Kayseri’ye çağırmıştı. Oraya gidince kendi evinde bize “Artık bu partiden ayrılmanın ve yeni bir yapılanmanın gereği üzerinde fikir birliğine vardık. Elâzığ Bölge Başkanı olarak sizi de bu yeni yapılanmanın kurucuları arasında görmek istiyoruz!” deyince, kendisine: “Akıncılar zaten Milli Görüş Partileriyle resmi irtibatlı bir kuruluş değil… O halde kimden ayrılacağız, nasıl bir konuma taşınacağız ve Erbakan Hocamızla irtibatımız ne olacak?” diye sorunca; “Hele bir şu yapıdan ayrılalım, kervan göçte ve yol alırken toparlanır!” şeklinde gevelemeye başlamıştı.

Ardından yaptığım araştırmalar sonucu anladım ki; daha sonra Recep T. Erdoğan’a yaptırılan ve Milli Görüş’ü parçalayıp Erbakan’ı durdurmayı amaçlayan “Yenilikçi Hareketin” bir benzerini T. Rıza Çavuşoğlu’yla başlatmaya çalışmışlardı ama başaramamışlardı.