Yapay Zekânın Akıl Kısırlığı
ve
İMANSIZLIĞIN CEHALET KARANLIĞI

Yapay Zekâ asla aklın yerini alamayacaktır!

Yapay zekâ pek çok alanda; matematik, mekanik ve mühendislik araştırmalarında, farklı konulardaki bilgi birikimine ulaşma hususunda büyük kolaylıklar sağlayacaktır. İnsanları zaman, eleman ve imkân israfından kurtaracak fırsatlar sunacaktır. Ama bu yararları yanında çok tehlikeli ve tahrip edici zararları da konuşulmaktadır:

1- “Yapay Zekâ”lar çok büyük maliyet oranlarını ve 100 milyarlarca dolarlık yatırımları gerekli kılmaktadır.

2- Bunlar oldukça aşırı miktarda enerji = elektrik kullanmakta, zaten dünyada yetersiz olan dengeleri daha da sarsmaktadır.

3- Yapay Zekâlar çalışırken, yüksek oranda ve hızla ısınmakta ve bunları soğutmak için, zaten su kıtlığıyla boğuşan dünyamıza, ekstra su kullanma külfeti oluşturmaktadır.

4- Yapay Zekâ bilemediği sorulara, alâkasız yanıtlar uydurmakta, yani bir nevi “HALÜSİNASYON”lara = hayali kurgulara başlamaktadır.

5- Yapay Zekâlar, dolandırıcılık, sahtekârlık, iftira tuzakları ve ahlâksız görüntü yansımaları gibi temel insan haklarına aykırı icraatlarda kullanılmaya çok müsait durumdadır.

6- Yapay Zekâ yaygınlaşırsa, çok tehlikeli boyutta işsizliğe yol açacaktır.

7- Yapay Zekâlar giderek beyin tembelliğine ve yetenek körelmesine sebep olacaktır.

8- Yapay Zekâ, Siyonist ve Emperyalist zalim odaklarca; tüm insanlığı “uzaktan kumandalı robotlara” daha doğrusu, insanlığı “kökten köleler konumuna” taşıyacaktır.

9- Yapay Zekâlar, her ne kadar ileri ve gelişmiş teknolojiler olarak sunulsa da, aslında insan beynine göre oldukça ilkel ve geri konumdadır. Çünkü insan beyninin en önemli fonksiyonlarından olan “kıyas ve muhakeme = karşılaştırma, doğru ve adil karar alma” kabiliyeti yapay zekâlarda bulunmamaktadır. Yani yapay zekânın gerçek anlamda aklı yoktur, vicdanı yoktur, maneviyatı ve sorumluluk hissiyatı yoktur, şefkat ve merhamet gibi duyguları ve duyarlılıkları yoktur. Bu nedenle hem kandırılmaya hem de şaşırtılmaya müsait durumdadır.

İnsan beyninin kapasitesi ve aklının yetenekleri evrenden de geniş kapsamlıdır!

Evren kuşkusuz çok geniştir ama, insan aklı evrenden de geniş donanımlıdır. İnsan aklının genişlemesi ise bilim ile olmaktadır. Böylece evrende görünmeyen nesneleri de görüp anlayan, ayrı boyutlardan sayısız evren dizisi olduğunu bulan, uzayın kuvvet alanlarının ve görünmeyen karanlık gök kapılarının erişilmez bölgelerine uzanan ve böylece tüme varan BİLİMSEL DÜŞÜNCE yeteneği kazanmaktadır. Böyle bir düşünce ise en büyük nimetimiz aklın sayesinde harika ve hassas bir sonucu olan BİLİM ile mümkün olmaktadır.

Çünkü Allah “Kalemle yazmayı” ve insana bilmediğini de talim buyuran EL-ÂLİM’dir. Bilimin öğretilmesini de öğrenilmesini de O emretmiştir.

Tarikat terbiyesi ve tasavvuf disiplini ile ve bilinen en hızlı hareket eden RUH ve AKIL vasıtasıyla, tayy-ı zaman ve mekân (zaman ve mekân kayıtlarını aşmak, Bak; Enbiya: 104, Zümer: 67) sayesinde evreni dolaysız keşfeden evliyalara “susması = sırlarını saklaması” yaraşır; evreni dolaylı olarak bilimle keşfeden bilginlerin ise “susmaması = bilimsel gerçekleri yazıp konuşması” lazımdır. Yazılarımızın ve kitaplarımızın bir başka amacı da bu yükümlülüğü yerine getirmektir.

 İslam’ın ilk emri “Oku”maktır. Allah’ın adıyla yani Allah’ı araştırarak, Kâinat ve Kur’an Kitabından okuyarak aklen bulma yoluyla anlamaya çalışmaktır.

Bilim denen şey, aynı zamanda bir sonsuzluk kulesine tedricen tırmanmaktır. O kulenin ARŞ denen tavanında ne olduğunu merak edip anlamaya çalışmaktır. Bizler bu kulenin ARZ denen tabanında o kadar küçük irade sahibi biri olmamıza rağmen, aklımız bu gerçekleri araştırmaktadır. Ancak bu kulenin girişinde şöyle bir hadis bizi önceden uyarmaktadır:

“Allah’ın Zatı üstüne değil; yarattıkları üzerinde düşünüp yoğunlaşın!..” (Âclûnî – Keşfü’l Hafâ 1/357)

Böylece imkânsızlığın ardına geçmek, yani evrendeki farklı zaman ve mekân boyutlarında gezinmek için önümüzdeki rehberimiz KUR’AN-I KERİM’dir, bilimin yol göstericiliğidir.

Elbette, ALLAH’ın bilim hazinesindeki nasibimize ulaşmak öyle kolay değildir, ama gerçek bir bilgin bu zorluğu kolaylatabilmektedir. Çünkü bilgin eğer “Müslüman” olmuş ise artık “âlim” olmaya başlamış demektir. Müslüman bilginin ana kitabı ise kuşkusuz Kur’an-ı Kerim’dir.

Bu bağlamda Allah için yapılan çabaların, Allah’ın hoşnut olduğu kavramların en başında İLİM ve onun kaynağı Kur’an ve Meal-i Kerim gelmektedir. Öyleyse şimdi “Allah için ilim öğreniyorum” diyerek; Meal-i Kerim’e yoğunlaşmamız gerekir. Çünkü bilim; Allah için yapılanların en zahmetlisidir, gizli hazinenin bilinmesi için en önemlisidir.

Akıl, bilgi, kültür, inanç sahibi mü’min bir kişi olarak, bu dünyada ne alırsanız o kişilikle sonsuzluğa gideceksiniz. Evet, herkes kaldığı yerden devam etmek üzere dirilecektir. Şehit; akan kanıyla ve siz, dünyadaki bilgi-görgü donanımınızla ve şimdiki düşünceniz ve meşguliyetiniz neyse onunla dirileceksiniz, çünkü kabirden sonra orada kişilik değişikliği olmayacaktır. Yani, “canı çıkmış, ama huyu çıkmamış” olarak siz, siz olarak kabirden mahşere kalkacaksınız!..

Kopan film böylece yeniden bağlanmış olacak ve kaldığımız yerden, iyi-kötü mizacımız ve mizanınız, yani ayarınız, ahlâkınız ve amacınız neyse o davranışa göre değer bulacaksınız. O halde dünyadan bilim, irfan, âdab ve erkân elde etmeye ve onu götürmeye bakmalıyız.

Bilim; Allah’ı düşündürür ve boş zamanınızdaki içinize sinmeyen olayları, yasakları, günahları yapmaktan alıkoyar.

Hadiste: “Bir saat tefekkür bir yıllık ibadetten hayırlıdır.” (Suyuti – Camiüs Sair 2/127)

İlim öyle bir hakikat ve hikmettir ki, imansızı, dinsizi ya da bâtıl dindeki bir kimseyi ebedi cehennemden, ebedi cennete götürecek kadar büyük sırlar içerir.

“Göklerin ve yerin kilitleri (ve bunların içerisindeki tüm varlıklar ve olaylarla ilgili hard disk misali, çok özel ve gizli bilgi hazinelerinin açılış şifreleri) O’nun (kudret elindedir. Anahtarları ise imanla birlikte akıl ve ilimdir). Allah’ın ayetlerine (karşı çıkıp bunlara itiraz ve) inkâr edenler ise; işte onlar, hüsrana uğrayanlardır.” (Zümer: 63) ayeti işte bu gerçeği haber verir.

“Araştıran Batılılar niçin Müslüman oluyor? Gerçek ve örnek bilim adamı nedir, kimdir ve ne düşünür, nasıl düşünür?” bunları da Milli Çözüm öğretir.

Evren nedir, sırları ve sınırları nelerdir? Niçin ve nasıl yaratıldı? Nasıl yok olacak? Yaratan yaratmadan önce ne yapıyordu? Yüce Yaratıcı’nın özelliği, niteliği, niceliği, Asrın Sahibi ve öğretileri nelerdir?

İyi, kolay ve sabırlı yoldan bir akış içinde bu soruların cevabı da Milli Çözüm’de ve hazırladığı Meal-i Kerim’dedir.

Evren çok ama çok geniştir. Ancak onun dışındaki Evren ise ondan milyonlarca kez daha geniştir ve trilyonlarca yıl boyunca ve uçak hızıyla bile oraya ulaşılması mümkün değildir.

Akıl ve Evren Kavramı

Bilinen ve keşfedilen Evren, bilinmeyen Evren’e nazaran, bir stadyumdaki belki de bir futbol topu kadar küçük sayılır.

“Kün = Ol!” emriyle iğne ucu gibi bir noktadan yaratılan Evren, Allah’ın dilemesi ve takdir etmesi ile sonra bir bilye, daha sonra futbol topu, sonra dünyamız kadar ve böylece sürekli genişleyerek, şimdiki akılalmaz devasa büyüklüğe ulaşmıştır.

İşte bu oluşu bir filme-videoya çektiğimizi varsayalım. Bu filmi yeniden (video bandı tersinden izlemek gibi) fakat ters olarak oynatalım.

O zaman Evren genişleyeceğine büzüşüp daralmaya başlamış olacaktır. Bu arada soğuyacağına ısınacak; kararacağına aydınlanacak, büyüyeceğine küçülmeye başlayacaktır. Bu durumda birbirinden uzaklaşan galaksiler de tersine birbirine bitişmeye yanaşacaktır. Üstelik galaksilerin giderek küreleştiğini ve içlerinden birer “Kuazar” (aşırı parlak ve çok uzak yıldız adaları) çıktığını görecek ve şaşıracaktık. Artık yıldızlar yerine sadece ateş-enerji bulunacaktır. O dev süper-hiper-meta galaksi toplulukları (salkımlar) sadece birer süper Aknokta (Kuazar) olarak karşımıza çıkacaktır. İşte biz o kuazarlardan birine gitmeye niyetlenmiş olalım.

Evren ise kendi üzerine dolanan ve bu haliyle salyangoz kabuğunun spirali gibi, aynı zamanda “nabız” benzerinde impuls atmasıyla kendi üzerine dolanarak genişleyen bir yapıdadır.

“(Allah) Geceyi gündüze bağlayıp-katmakta, gündüzü de geceye bağlayıp-katmaktadır, (Dünya’nın dönüşünü şaşmaz bir düzene bağlamıştır;) Güneş’i ve Ay’ı emre âmade kılmıştır, her biri adı konulmuş bir süreye kadar (böyle uzayda) akıp durmaktadır. İşte bunları (yaratıp düzene koyan) Allah sizin Rabbinizdir; mülk O’nundur. O’ndan başka taptıklarınız ise, ‘bir çekirdeğin (beynin) incecik zarına’ bile malik olmayan (zavallılardır).” (Fâtır: 13) [Not: İnsan beyninin yapısı, her biri ayrı bir beyin gibi çalışan 100 milyarlarca NÖRON sinir hücresinin kendi aralarındaki irtibatı, yaşanan ve öğrenilmiş olan her şeyi kayıt altına alması; aynen uzaydaki 100 milyarlarca yıldız arasındaki insicamı (intizam ve intisabı) andırmaktadır. İşte bu Ayet-i Kerime, muhteşem kâinat düzeniyle, ince bir zarla sarılan insan beyni arasındaki benzerliğe işaret buyurmaktadır. Böylece aydınlıkla karanlıklar (ilim ve bilimle bağnazlıklar), yıldızlarla uydular, olgularla duygular bağlamına dikkat çekilmiş olmaktadır.]

Bilimin matematik hesaplarına göre eğer evren 16-20 milyar yıl yaşındaysa bu kabuk kendi üzerine 7 kez dolanmış, artık 8. dolanımını, iyice küreleştiği için yapamayacak hâle gelmiştir.

Zaten evrenin sıcaklığı 2,7 derece daha düşerse, kendi üzerine sarılarak dolanma ivmesi duracak, dev bir merkezi karadeliğe çökmek üzere genişlemesinin tersine hızla büzüşecektir.

Çünkü genişlemesi, yaratılış, patlama enerjinin itici gücünden kaynaklanmaktadır. O halde 16 ila 20 milyar yıl boyunca kendi üzerine 7 kez dolanmış evrenin bu durumuna “gökleri 7 kat olarak yarattığını” bildiren Nuh Suresi 15. ayeti ile işaret edilmektedir. Yolculuğumuzu bilgilendirme molalarına rağmen ışıktan hızlı gittiğini varsaydığımız uzay gemimizin rotasını önümüzdeki Kuazara hedeflediğimiz yerden sürdürdükçe, geçmişte o kadar geriye gitmiş olacağız ki, evrenin büyüklüğü önce dünya kadar, sonra futbol topu kadar ve sonra da bilye kadar küçülecek, ama evren hâlâ bize yine de ÇOK BÜYÜK gelecektir. Çünkü bu bilyacıkta tüm galaksi topluluklarının ve trilyonlarca yıldızın, ayrıca dünya ve ışık gemimizin bütün içeriği hazır vaziyettedir. Bindiğimiz, ışıktan hızlı giden uzay gemimiz de onun içindedir.

Böylece o kadar küçük bir noktaya ulaşırız ki, o minicik nokta, AKDELİK olup, “OL!” emrinin merkezidir.

Maddenin cehennemî bir enerji biçiminde olduğu bu AKNOKTACIK; en başta yaratılan bütün evrenimiz olup, aynı zamanda, “sonun başlangıcı; başlangıcın sonu” konumundadır.

Sonsuz küçük bir noktacık (kuant) olarak yaratılan bu evren, aynı zamanda evrenimizdeki en küçük uzay aralığıdır. Yani BÜYÜK İLE KÜÇÜK AYNI YERDE durmaktadır.

Allah’ın sonsuz ilmi ve kudretiyle, en küçükten en büyük yaratılabiliyor. Aynı zamanda “En uzak ile yakın” bitişik bulunabiliyor, aradaki uzay mesafesi ve zaman mesafesi sıfırlanabiliyor.

Üstelik bunların tümü “tekillik” denen bu mikro noktada boyutsuz ve bütün halinde durabiliyor.

Eğer ışıktan hızlı uzay gemimizle yolculuğumuzu sürdürebilseydik, bu en mini AKNOKTANIN içinden geçmiş olacaktık.

Planck sabiti; makro evrenin yerini mikro evrene bıraktığı madde ve enerjinin en küçük uzay aralığıdır.

Madde bu sabitin tavanında sonlanır ve tavan ile taban arasında “Kuant denen enerji noktaları” bulunmaktadır.

Biz, Süper Uzay’a çıkmadığımızı varsaysak, bu karadelikten dışarı evrene gitmeyi istesek bile, aslında bir karadelik, daima bizi yeniden yutacağından, yeniden göklerin ve yerin çizgilerine hapsolup kalacağız.

“Ey cinn ve ins(an) toplulukları! Haydi gücünüz yeterse, göklerin ve yerin (çevre) bucaklarından (ve sınır çıkışlarından) geçip gidin! Bunu ancak üstün bir güç ve kudretle (büyük servetlerle elde edilen yüksek bir teknolojiyle) başarabilirsiniz. (Yoksa öyle kolaylıkla engelleri-mesafeleri aşıp uzaydaki duraklara ulaşamazsınız.)” (Rahmân: 33) ayeti uzayda yolculuğun imkânsızlığına değil, SULTAN olarak tanımlanan çok üstün bir teknolojiyle bunun başarılacağına işaret buyurmaktadır.

Şimdi diyelim ki elimizde ışık hızını aşacak böyle bir “Sultan Güç” bulunmaktadır!

Uzay gemimizi “takyon” denen soyut Nûr’dan imâl ettiğimizi varsayalım ve madde-enerji (Nâr) kaydından çıktığımızdan ve çekim etkisi dışı kaldığımızdan, bizi öldüresiye geri çeken karadelikten kurtulabildiğimizi düşünmeye başlayalım.

O zaman karadeliğin ucundan çıktığımız bu evren, bizim yola çıktığımız şimdiki evrenimiz olacaktır! Yani, dev ve kocaman boyutlarıyla genişlediğini bildiğimiz evrene, geldiğimiz yere dönmüş durumdayız! Eğer evren ışık hızından büyük hızla genişliyorsa, biz o uzakları hiçbir zaman yakalayamayacağız. Ama eğer biz evren genişlemesinden daha hızlıysak o zaman evrenin geleceğine geçebilme şansımız vardır. Yani uzay aracımız ışık hızını aşabiliyorsa, evrenin geleceğine geçmemiz için ön şart hazırdır. Dolayısıyla evren gezintisine çıkarken yerde bıraktığımız (örneğin ikiz bir kardeşimiz olduğunu varsayalım) yaşıtımızdan biz daha genç kalacağız, dolayısıyla akranımızın ve evrenin geleceğine gitmeyi başaracağız.

Kaldı ki, zamanda ileri gitmek kaydıyla çıktığımız bu küre dışı yolculuk, bizi zamanın sonlandığı ve artık onun ötesinde bildiğimiz anlamda bir geleceği olmayan bitişe götürüp, bizi ve uzay gemimizi kıyamete teslim etmiş olacaktır.

Evrenin dışının tanımı için bu yolculuğumuzu “ışıktan hızlı” vitesine takmamız gerektiğini tekrar hatırlatalım. Şimdi artık ışıktan hızlı gitmeyi deneyelim bakalım!

Bu durumda iyice çaresiz kalacağız. Çünkü ışık hızı aşıldığında ZAMAN TERSİNE çalışacaktır. (Negatif zamanı)

Diyelim ki cuma günü yola çıktık: Ertesi gün cumartesi değil; perşembe olacaktır. Yarın yerine “Dün” ile karşılaşmış, yaşlanacağımıza gençleşmiş, yola bile çıkmamış olduğumuz bir gün önceye döneceğimizden henüz yola çıkmamış olacağız. Bu da hiçbir mesafe almadığımız anlamını taşır. O durumda evren, henüz genişlemediği o yerlere bizi götürmeyecek, “Dün” denen geçmişimize iade etmiş olacaktır. Çünkü Işık hızını her aşma girişimimizde evrenin kıyısından, düne itelenmiş olacağız ve ASLA EVRENDEN DIŞARI ÇIKAMAYACAĞIZ.

Işık hızlı aracımızın, her girişimimize rağmen bizi evrenin dışına taşımaktan âciz olduğunu anlayacağız. Bilinmeyen evrenlere ulaşmak ve evrenin genişlemesini durdurmak gibi “inanılmaz” avantajlara rağmen, bir türlü “zaman duvarını” aşamamış olacağız. Mekânı aşmayı her ne kadar kolaylattıksa da hep zamana takılıp kalacağız!?

Takılmamızın nedeni çok basit: Çünkü evrenin dört boyutlu çerçevesine saplandık kaldık ve dolayısıyla evrenin dışına çıkamadık. O halde, bir üst boyuta ihtiyacımız vardır: BEŞİNCİ BOYUT’a… (Takyon Teoremi uyarınca)

Eğer dört boyutlu uzay-zaman boyutundan dışarı çıkmak istiyorsak o zaman BEŞİNCİ BOYUT’a terfi etmemiz şarttır. Bu da Rahmân Suresi’ndeki 33. ayetin kozmolojik sırrındandır.

“EY CİN VE İNSAN TOPLUMLARI, GÜCÜNÜZ YETERSE GÖKLERİN VE YERİN AKTAR (çaplar)INDAN DIŞARI ÇIKINIZ… ANCAK SULTAN (Ekstra bir güç) OLMADIKÇA KAÇAMAZSINIZ!..”

Aktar (Kutur = çapın çoğulu) burada bizim “uzay zaman” dediğimiz esir çizgilerinin boyutlar hapishanesi olmaktadır.

Bu iki boyutlu mahşerden üçüncü boyuta bir geçişi ise SULTAN kavramı vermektedir. Sultan; aynadaki görüntünün o yüzeyden dışarı çıkmasını başaracak teknolojik üstünlük anlamındadır.

Gazeteye basılmış bir insan resmi ya da aynadaki görüntümüz oradan dışarı çıkamaz!.. Evren balonunun yüzeyine bir resim gibi yapışmış olan bizler de o “aktardan” dışarı çıkamayız.

Her ne kadar bir kürenin içi-dışı ya da yukarısı (yer ya da gök) içinde yaşıyorsak da AKTAR denen uzay-zaman çizgilerinden oluşan boyutlara yapışmış kalmışızdır.

Evreni gittikçe şişen bir balon gibi düşünürsek, biz bu balonun içinde-dışında değil; tam yüzeyinde bulunmaktayız. 300 milyar kadar galaksiden oluşan “Müzeyyen Semâ” katmanı sadece bir yüzeydir. Tıpkı süslü bir masa örtüsü gibi!

Bu demektir ki, dünya yüzeyindeki tarlamız, arsamız gibi evren yüzeyi de iki boyutludur. Nasıl ki kuşlar bu iki boyut dışında üçüncü boyutta uçuyorlarsa, evrenin de dışına çıkmak için ekstradan bir boyut lazımdır.

Ne madde (İnsan) ne enerji (Cin) olmamız, bizi bağlı olduğumuz uzay-zamanı dört boyutlusundan kurtaramayacaktır. Ancak “SULTAN” diye adlandırılan beşinci bir boyut ya da soyut bir tünel olmadıkça her çaba boşunadır!

Mahşer meydanının kalınlığı da elimiz Güneş’e, ayağımız mezarımıza değecek kadar incedir. Pratik olarak bu bir ayna kalınlığı gibidir. Aynadaki görüntü sahte derinliklidir. Aslında görüntü ve resim gibi aynaya sıkışmış, oradan dışarı çıkamamaktadır. Görüldüğü gibi evrenin dışına çıkmak giderek imkânsızlaşıyor.

Buraya kadar yazdıklarımızı okuyanlar kuşkusuz bizi “çok müşkülpesent” bulacak, “atı yokuşa sürdürüyor, bizleri evrenin dışına çıkarmamak için lafı dolaştırıp duruyorsunuz” demeye başlayacaklardır.

 Evet; evren dışına çıkmak için karadeliklere başvurmamız lazımdır. Çünkü karanoktalar evrenimiz dışına açılan Ahiret Tünelleri, yani başka evrenlerin ve göklerin kapılarıdır.

İşte burada evren dışına ve İlahi Yaratılış Harikalarına rücu edeceğimiz veya manevi-akli MİRACA gideceğimiz BAB’ÜS SEMA = Gök Kapısı – SULTAN NİZAMİYE’si karadeliklerin ilmini bilmek şarttır.

Evet İSLAM ve O’nun Kutlu Kitabı KUR’AN hem medeniyet tekâmüllerinin hem de en yüksek teknolojilerin kaynağıdır. İşte bu nedenle Erbakan Hocamız: “Siyonizm’in-Deccalizmin Zulüm Saltanatı Orijinal ve Yüksek Teknoloji harikalarıyla yıkılıp hizaya sokulacaktır” buyurmuşlardır.

Bu vahiy yoluyla gelen Kur’an, âdeta bizimle konuşmaktadır. Çünkü O “Akl-ı Küll” sahibi ve ÂLİM bir Yaratan’ın kelâmıdır. Kâinat bir nevi bir kozmik sibernetik denetim altındadır. Sanki İlahi bir kompüterle evren yönetiliyor durumdadır. Bu gerçekleri öğreten Kur’an’dır ve Onu her şeyi bilen Allah buyurmuşlardır. Artık Vahiy, verici telsizden alıcıya iletilmiş durumdadır. Kutlu alıcı, yani Allah’ın Resulü (SAV) Üsve-i Hasene Hz. Muhammed Salâtüsselam (daha namaz bile farz olmadan, daha içki-uyuşturucular yasaklanmadan) ilk emirler arasında hep sahabesine “BİLİMİ” tavsiye ediyor, Kâinat ve Kur’an Kitabını okumalarını öğretiyorlardı. Hatta onlardan biri “Ya Resulüllah” demişti, “Bilimi niçin bu kadar çok tavsiye ediyorsunuz, bilim Kur’an’dan da efdâl midir?” ve Allah’tan başka kimsenin konuşturmadığı Resulüllah şöyle yanıtlıyorlardı:

“HİÇ İLİMSİZ KUR’AN OLUR MU?”

Önceleri bu tavsiye tutuldu ve İslam kısa sürede öyle bir uygarlık meydana getirdi ki, birkaç kuşak öncesine kadar bizim atalarımız bile Avrupa Üniversitelerinde okutulan İslam yazarlarının ders kitaplarından yetişiyordu.

“Bilim (Hikmet) mü’minin kayıp malıdır, kim bulursa onu alsın” diyerek, günün birinde bilimden yoksun ve yoksul kalacağımızı Allah Elçisi bize kara haber olarak bildiriyordu. Oysa İslamiyet tümden bir bilim ve hikmet dini olarak ortaya çıkıyordu.

Gerçekten de bilim, kim sarılırsa onun malıdır: Nitekim onu unutan İslam âlemi duraklamaya ve gerilemeye yüz tutarken, fırsatçı Avrupa ve Batı, özünü kavrayamadığı Kur’an’dan aldığı bazı bilgilerle Çağdaş Bilimini ve bunun türevi teknolojik darbesini, Endüstri Devrimini gerçekleştiriyordu.

Asr-ı Saaadet’te, Efendimizden sonra, grupların temsilcilerinin ve kabile reislerinin seçimiyle gerçekleşen temsili demokrasi cinsinden halifeliği; giderek babadan oğula kalan saltanata çevirerek, arabesk rehavetle miskinleşen, gereksiz politik ve fıkhî çekişmeler içinde pozitif bilimlere sırt çeviren ümmetinin, Batılılara ve Bâtıl kafalılara mecbur ve mahkûm olacaklarını Peygamberimiz asırlar öncesinden uyarıyorlardı. “Veren el, alan elden üstündür!..” hadisinin dolaylı uyarısına rağmen, bugün müspet bilimlerden teknolojiye, faizli krediden (yani borç dilenmekten) silah sistemlerine, hatta gıda maddelerinden et ve süt ürünlerine her şeyi Avrupa ve Amerika’dan almaktan utanmayan kafaların, kof dindarlık numaraları hiçbir işe yaramamaktaydı.

Hz. İsa’nın Zuhuratı!..

Uzay ortamında bir kozmik günün “bin dünya yılı” olması nedeniyle, Hz. İsa’nın bir tek günde “Yukarı” alınması ve bir günde de iade edilip dünyaya geri yollanması ile kendisinin iki gününe karşılık dünyada 2000 yılın geçmiş olacağını, uzay-üstü-uzaydaki kutlu makam ve mekânda iki günlük bir beklemeye alındığını söyleyenler haklıdır.

Kur’an-ı Kerim Hacc Suresi 47. Ayet-i Kerimesinde:

“Şüphesiz Senin Rabbin katında bir gün, sizin (dünyada) saymakta olduklarınızdan bin yıl gibidir!” buyurulması, bu kanaatimizin kanıtıdır!

Bu dönemi “hemen gidip-gelmek” kaydıyla 2000 yıl olarak düşünenlerin, Hz. İsa’nın dönüp görevine başladığını söylemeleri doğaldır. Verdiğimiz takvim elbette tahmini rakamlardır. Eksisi-artısıyla Hz. İsa’nın zafer zamanı, Hz. Mehdi’nin dünyadan ayrılış sonrasıdır.

Hz. İsa’nın sırrı, Kur’an’daki ilgili ayetlerde saklıdır. Göklere gidiş-gelişi sırasında bize göre 2000 küsur yıl fakat kendisine göre “iki gün” geçmiş olacaktır.

Buna göre Resulüllah’tan (SAV) 571 sene öncesinde doğmuşlardır, ama kendi isteği üzerine Peygamber olmayacağı dönüşüyle, Hz. İsa’nın ölümü Resulüllah’tan 1450 sene sonrasında vuku bulacaktır.

Böylece “Son Peygamberimizin Hz. Muhammed (SAV) olması” kuralı da bozulmayacaktır. Okuyucularımızın, Hz. İsa’nın ayet ve hadislerle vaat buyrulan ve on büyük kıyamet alâmetlerinden biri sayılan yeniden gelişini “Peygamberlik” saymamaya çok dikkat etmeleri lazımdır.

Rabbimiz, Hz. Muhammed (SAV) için “Resul = kitap getirenlerin sonuncusu” dememiş, “Enbiya = tüm Peygamberlerin sonuncusu” buyurmuşlardır. Anlaşılan, Hz. İsa (AS) bir nevi Hristiyanlaşmış ve Ehli Kitap halini almış Müslümanları gerçek İslam’la tanıştıracaktır. İkinci görevi ise tüm tevatür hadislerde yer alan ve “Mehdi Resul” diye anılan Hz. Mehdi’nin program ve projelerini uygulamak ve Siyonizm’in zulüm saltanatını yıkmaktır.

Evrende her şey çifttir ve zıddı ile kaimdir. Buna göre gelecekte bir Peygamber (Hz. İsa) geçmiş, hâl ve gelecekte var olacak olan iki Rahmani Zaman Yolcusu, (Hz. Hızır ve Hz. Lokman) ve bir de geçmiş ile geleceği devralan (Neden ucundaki Hz. Zulkarneyn’i temsilen sonuç ucundaki Hz. Mehdi ile) birleşeceklerdir. (En doğrusunu Allah bilir.) Bu Rahmani ilahi gruba karşı zulmani – şerli karşıtları bulunmaktadır:

Bunlardan iyilik Mesihi Hz. İsa’nın negatifi olan kötülük Mesihi Deccal (paralel evrenin kozmik sihirbazı ve Armageddon kışkırtıcısı), Yecüc-Mecüc (Gog&Mog = Yeti ve Metiller, Zaman Seddi Irkları) ve bizzat İblis (Şeytanın da kendisi) ile Sufyanistler (yobaz gerici, taklitçi, mezhepçi ve saltanat takipçileri ve Siyonist işbirlikçileri) aynı saftadır. Bunları, ilerici ve Asr-ı Saadetçi olan Mehdistler (Hz. Mehdi’nin sadık talebe ve takipçileri) yenecek ve Kutlu Zafere ulaşacaktır.

Siyonistleri ve işbirlikçilerini Hz. Mehdi açığa vurduktan sonra, Deccal’in Hz. İsa tarafından öldürüleceği aktarılmıştır. Böylece Kudüs’ün yeniden fethi gerçekleşmiş olacaktır.

“(Bunun üzerine) Bu korkaklar (ve kolaycı kaypaklar) arasında bulunup da, Allah’ın kendilerine nimet (fazilet ve gayret) verdiği iki kişi, (İsrailoğullarına dönüp şunları) söylemişti: ‘(Korkaklığa ve kahpelik yapmaya yönelmeyiniz, gevşeklik göstermeyiniz. Kutsal vatanınızı işgal eden zalim ve zorba topluluğun) Üzerine kapıdan (cepheden ve cesaretle hücum edip) giriniz. Ona (oraya) böyle (bir gayret ve hareketle, kutlu Filistin’e ve Kudüs’e) girerseniz, şüphesiz (artık) siz galipsiniz (ülkeye sahip, zalim güçlere hâkim konuma geleceksiniz). Eğer (sahte değil samimi) mü’minlerseniz, sadece Allah’a tevekkül ediniz (şeytani kuşku ve kuruntularınızın peşinden gitmeyiniz)!’” (Maide: 23) [Not: Bu ayet, tarihi gerçekleri ve kaderin hikmetini tespit eden bir mucizedir. Çünkü Asr-ı Saadet’ten günümüze; Emeviler, Selçukiler ve Osmanlılar döneminde Kudüs-i Şerif Müslümanların idaresinde iken, dünya hâkimiyeti ve galibiyeti de onların elindedir. Ve inşaallah yeni bir galibiyet ve hâkimiyet dönemi, İsrail’in defedilmesi ve Filistin’in yeniden fethiyle gerçekleşecektir.]

Hz. Musa’nın sabırsızlığını 3 kez uyaran Zat, Hz. Hızır’dır. Neml Suresi 40. ayette geçen Sebe’ Kraliçesi Belkıs’ın tahtını, daha teklifini açıklarken getiren “Âlim” ise, tefsirlerde bizzat Hz. Süleyman ya da veziri Âsaf olarak gösterilmesine rağmen; kaynak hadislere ve “Ledünni” bilimlere göre, bu zat aslında doğrudan Hz. Hızır’dır.

İsrail yok olacak, Siyonizm’in-Emperyalizm’in zulüm saltanatı yıkılacaktır!

Çünkü bu gerçeği duyuran ve buyuran Yüce Kur’an’dır:

“Biz Kitapta (Levh-i Mahfuz’da -kader programında-, olacakları önceden bildiğimizden) İsrailoğullarına şu hükmü verip (kararlaştırdık): ‘Muhakkak siz yer(yüzün)de iki defa (çok yaygın ve azgın bir fesatlıkla) bozgunculuk çıkaracaksınız ve muhakkak büyük bir kibirleniş-yükselişle böbürlenip şımaracaksınız. (Ekonomik, askeri ve siyasi gücü ele geçirecek ve bölgeye hükümran olacaksınız. Ne var ki bununla şımaracak; haksızlığa ve ahlâksızlığa başlayacaksınız.)’

Nitekim (bunlardan) ilk vaid (birinci azgınlığınızı cezalandırma vakti) geldiği zaman güç ve şiddet sahibi kullarımızı (İslam kaynaklarında Buhtunnasr, Batılılarca Nabukadnezar denen komutanı ve ordularını) üzerinize gönderdik de sizi evlerin aralarına kadar girip araştırıp (buldular, yurtlarınızı ve zulüm saltanatlarınızı yıktılar). Bu yerine getirilmesi gereken bir sözdü (ve tarihte aynen gerçekleşmiş bulunmaktaydı.)

Sonra size tekrar ‘güç ve kuvvet sağlayıp onların (insanların) üzerine geri döndürmüş olacağız’, size mallar ve çocuklarla destek çıkacağız, (karşılıksız dolarla ve masonik organizasyonlarla Siyonist sömürü saltanatını kuracaksınız) ve sizin cemaat ve teşkilatınızı da (etkinleştirip) çoğaltacağız. (Örneğin, BM ve NATO gibi kuruluşları güdümünüze alıp söz sahibi olacak ve kötü amaçlarınız için kullanmaya kalkışacaksınız!..)

İşte (böyle bir durumda) şayet iyilik (ve adalet) ederseniz, kendi nefsinize (ve menfaatinize) iyilik olacaktır. Yok, eğer kötülük (ve zulüm) ederseniz, o da kendi aleyhinize (sonuçlar doğuracaktır. Ama siz maalesef yine zulüm ve kötülük yoluna sapacak, elinizdeki ve emrinizdeki imkân ve iktidarları Siyonist hayallerinizi ve şeytani niyetinizi gerçekleştirmek için korkunç bir haksızlık ve ahlâksızlık yolunda kullanacaksınız. Dünya’yı savaş ve soygun alanına çevirecek ve insanları birbirine kırdıracaksınız.) Arkasından bu sonuncu (sapkınlık ve şımarıklığınızı cezalandırma) zamanı gelince, (size öyle Mü’min ve Mücahit kullarımızı göndereceğiz ki) yüzlerinizi kötüleştirsinler (servet ve saltanatınızı yıkıp sizi dize getirsinler, yüzlerinizi yere sürdürsünler) ve ilk kez girdikleri (Buhtunnasr veya Hz. Ömer döneminde Kudüs’ü fethettikleri) gibi tekrar yine Mescid’i (Aksa’ya) girsinler ve ele geçirdikleri (hainleri, katilleri ve mel’ânet merkezleri)ni mahvu perişan etsinler. (Böylece Siyonist saltanatınıza son versinler ve İsrail denen beşeriyet bünyesindeki kanser urunu kesip temizlesinler. Ey Beni İsrail, bu Allah’ın va’adi ve tehdididir ki, mutlaka yaşayacaksınız!)” (İsrâ: 4-5-6-7)