ÖLÜMÜ ÖLDÜREN, ÂLEME MEYDAN OKUR! (ŞİİR)

ÖLÜMÜ ÖLDÜREN, ÂLEME MEYDAN OKUR!

Rabbim inayet buyur, sağa sola kaydırma

Huzurla oynayayım, kaderdeki rolümü!

Davanda daim eyle, yan çizip de caydırma

Atayım Şeytanlara, mutlu zafer golümü

Ama hâlâ hizaya, sokamadım gönlümü!

Matlubun Ma’bud’undur, herkes sevdiğin arar

Hidayet yetişmezse, zekâvet neye yarar

İman akıl ve cihat; bütün evreni sarar

Baharlara çevirdin, ruhumdaki çölümü

Ama hâlâ hizaya, sokamadım gönlümü!

Ecel gelmeden olmaz, Azrail emir kulu

Dünyataparlar görür, onu haşin korkulu

Kabir en kutlu kapı, şehadet açış kolu

Dünya dar gelir artık, çün öldürdüm ölümü

Ama hâlâ hizaya, sokamadım gönlümü!

Nice bin “ben” var imiş, geçtim benden içeri

Kefendir damatlığım, biçtim tenden içeri

Ne hikmetler okudum, ilim fenden içeri

Yazdığım yüzler kitap, sadece bir bölümü

Ama hâlâ hizaya, sokamadım gönlümü!

Şuur; takdirde hikmet, nefsinde suç bulasın

Benliğin toprağa göm, hiç ol ki güç bulasın

Müstakim mücahit kal, Hak’kı er geç bulasın

Saraylara değişmem, dostlarla dar holümü

Ah hakkıyla hizaya, sokabilsem gönlümü!

“El âlemden bana ne, devlet millet masaldır”

Diyen soysuz sorumsuz, için çıkar kutsaldır

Halka hayra aykırı, birçok fiil yasaldır

Boş veremem düzeni, hoş göremem zulümü

Hak’ka kurban olmaya, razı etsem gönlümü!

Yüz buruşmuş, göz patlak; burnuysa patlıcandır

Bedduayla çırpınır, sanırsın satlıcandır

Canana ulaşmanın, pahası tatlı candır

Deryaya varmak için, feda ettim gölümü

Ama hâlâ hizaya, sokamadım gönlümü!

Hak davaya hıyanet, edip riyaset kapmış

Milli Görüş hayalmiş, Haçlı Birliğe sapmış

Hasbiliği bırakmış, derdi nefsi hesapmış

Bu tipler Müslüman mı, yoksa gâvur dölü mü?

Ben hâlâ itminana, sokamadım gönlümü!