BEKLE GÖNÜL SABRET; VAKTİ GELECEK… (ŞİİR)

BEKLE GÖNÜL SABRET; VAKTİ GELECEK…

Gayene kilitlen, gayret içinde

Bekle gönül bekle, vakti gelecek…

Hayranlıkla seyret, hayret içinde

Elbette Rabbimiz, hayır dilyecek

Bekle gönül bekle, vakti gelecek…

Yorulsan da yılma, azmet sefere

Sadıklar sabırla, erer zafere

Şeytanın askeri, türlü kefere

Bâtıl yolda koşan, murdar ölecek

Bekle gönül bekle, vakti gelecek…

Takdir Hüda’nındır, sen kulluğun yap

Lütfuyla olursun, has baltaya sap

Herkesten her şeyden, ibret hisse kap

Unutma son gülen, iyi gülecek

Bekle gönül bekle, zafer gelecek…

Abdest al seherde, tenbellik kaçsın

Zikreyle gönlünde, güllerin açsın

Yalvar ki Yaradan, nurların saçsın

İlham melekleri, uykun bölecek

Bekle kardeş bekle, vuslat gelecek…

Allah şah damardan, daha yakın ha

Her halde hürmetle, edep takın ha

Rabbine suizan, etme sakın ha

Fırsat bulan şeytan, aklın çelecek

Bekle gönül bekle, vakti gelecek…

Kimi haset eder, boşver aldırma

Kimi kötü söyler, hemen saldırma

Esrar perdesini, ele kaldırma

Cahil gafil hikmet, nerden bilecek

Bekle gönül sabret, vakti gelecek…

Sebat kuşun; ilim-amel kanatın

Umut gıdan olsun, cihat san’atın

Sonunda Yâr varsa, dağlar Ferhat’ın

Belki bu hasretlik, bağrın delecek

Bekle gönül bekle, vuslat gelecek…

En hafif rüzgârda, kopup savrulun

Neye yarar boş laf, tok ses davulun

“Lime tegûlûne, mâ lâ tef’alûn”¹

İmtihan eleği, çok sık elyecek

Bekle dostum bekle, zafer gelecek…

Erbakan çırağı, önderin varsa

Şefkatli manevi, pederin varsa

Hâlâ şüphelerin, kederin varsa

Yazık emeklerin, hep dökülecek

Sabret be kardeşim, vakti gelecek…

Ahmet muhabbetsiz, Muhammet olmaz

Şefkat etmeyene, merhamet olmaz

Bil himmet ehline, mahrumyet olmaz

Rahman Rahim gözün, yaşın silecek

Bekle gönül bekle, fırsat gelecek…

1- “Ey iman edenler! (Kendiniz yapmadığınız ve) Yapamayacağınız şeyi niçin (boşuna hava atmak kastiyle başkasına) söylersiniz?” (Saff Suresi: 2. Ayet)