MEDET EFENDİM! (ŞİİR)

MEDET EFENDİM!

Sultanım aşkına, düştüm düşeli

Sevdanla yanan bir, kordum Efendim…

Vuslat arzusuyla, hep endişeli

Ne kutlu hayaller, kurdum Efendim…

İnsan azmış; gücü, yeten yetene

Razı olmaz helâl, aşa ketene

Hikmet ile baktım, olup bitene

Vücudum yolunda, yordum Efendim…

Benlik gururunu, aşıp kıranda

Tecellin seyrettim, her yer her anda

Hep Seni aradım, kırda Kur’an’da

Ayetten Hadisten, sordum Efendim…

Bâtıldan kaçınıp, Hakka yapıştım

Adil Düzen için, koştum kapıştım

Tek başıma Süfyan, ile çarpıştım

Milli Çözüm ile, vurdum Efendim…

Dikenleri söktüm, çiçekler ektim

Riyazete girdim, çileler çektim

Hidayet etmezsen, ne bilecektim

Nefsimin boynunu, burdum Efendim…

Davasız münafık, kelbin biridir

Gaflet ve meskenet, kalbin kiridir

Ölümü öldüren, ebed diridir

Saadet iklimi, yurdum Efendim…

Dost cemâlin gördüm, Hak araladı

Hainler zalimler, çok yaraladı

Haset fesat ehli, hep karaladı

Tanış yoldaş oldu, kurdum Efendim…

Seni bulan neyi, kaybetmiş olur

Kadir kıymet bilmez, aybetmiş olur

İsyancı kaderle, harp etmiş olur

Camla örsü kırmak, zordur Efendim…

Allah’tan korkmuyor, Korona kadar

Gaflettedir kalbi, durana kadar

Azrail gongunu, vurana kadar

Hasretle kavrulup, durdum Efendim…