AKILLI KİŞİ, KUL OLUR GİDER (ŞİİR)

AKILLI KİŞİ, KUL OLUR GİDER

Mü’min odur alın, terini kutlar

Münafık haramı, salkımla yutar

Kimisi Bâtılın, sağını tutar

Kimi de sapıtıp, sol olur gider…

Kimi hayır işler, Hak takibinde

Kim çirkefe dalar, şer ekibinde

Kimin sermayesi, kazan dibinde

Kimi dolgunlaşır, ful olur gider…

Gafil Hak yerine, halka yaslanır

Günahla kirlenir, kalbi paslanır

Kimi mücevherdir, ender rastlanır

Çoğu basit fasit¹, bol olur gider…

Bazısı herkese, çatar sebepsiz

Bazı hayvan gibi, yaşar hedefsiz

Kimi isyan eder, Rabbe edepsiz

Kimi sadık sağlam, kul olur gider…

Asılsız palavra, atıp sıkarsın

O yılan dilinle, gönül yıkarsın

Yalanla yalama, olup çıkarsın

Her türlü kötülük, yol olur gider…

Bak rahat durmazsa, atın eyerde

Sırtını sızlatan, şiş var bir yerde

Kimi kıymetleşir, altın değerde

Kimi sahte para, pul olur gider…

Hep ihlaslı amel, kalıcı olur

Riya kibir zelil, kılıcı olur

Kimisi Allah’ın, kılıcı olur

Kimi de şeytana, kol olur gider…

Yiğit baş kaldırır, mazlum dövene

Sefiller aldırmaz, soysuz sövene

Kimi diken gibi, batar sevene

Kimi koku saçan, gül olur gider…

Ecel gelip çatar, vakt-i vedadır

“İrcii”² hitabı, Hak’tan nidadır

Varı da yârı da, Dosta fedadır

Bu fani dünyadan, dul olur gider…

Milli Çözüm çölde, serin gölgedir

Halkı Hakka taşır, emin bölgedir

Nuh’un Gemisidir, arif bilgedir

Dostun ayağına, çul olur gider…

1- Fasit: Fesatçı, bozulmuş.

2- İrcii: Allah’ın kullarına “Geri dön!” çağrısı.