Saadet Partisi; Tekrar ve Mutlaka, Milli Görüş’ü
TEMSİL VE TEBLİĞ KONUMUNA TAŞINMALIDIR!

Bakınız, Manyak Trump’ın, yapay zekâyla hazırlattığı ve GAZZE’nin bir tatil kenti olarak aktarıldığı… Ayrıca Kuduz Katil Netanyahu ile birlikte fotoğraflarının yer aldığı videoda, mazlum Filistinli şehitlerin ve gazilerin duyguları hiçe sayılmıştı. Ve işte bu şeytani şımarıklık ve küstahlık GAYRETULLAH’a dokunacak, Aziz Erbakan Hocamızın anlattığı ve sadece Milli Çözüm erbabının inandığı teknoloji harikalarıyla İsrail yerin dibine batırılacak, ABD ve AB, ÇİN ve Rusya hizaya sokulacaktı.

Umut İmanın Canıdır!

Maalesef bir zamanlar şuurlu ve sorumlu davranan dava kardeşlerimizin bazıları şimdi ideallerini, hayallerini, hedeflerini yitirmiş durumdadır… Bunca tahribata, bunca tahrifata rağmen hâlâ Saadet’li olmak bile elbette alkışlanacak bir kahramanlık sayılsa da üzerimize çöken bu yorgunluk ve bu yılgınlık hiç de hayra alâmet sanılmamalıdır. Bu yılgınlığın altında, “zafer umudunun zayıflaması” yatmaktadır. Oysa, Allah’ın va’dine ve İslam’ın hâkimiyetine güvenmek, imanın canıdır.

“İsrail’le ve dünyaya hâkim görünen Siyonist sistemle başa çıkılması ve zulüm medeniyetinin yıkılması imkânsızdır…”

“Yeryüzünde İslam Birliği’nin kurulması ve Adil Düzen’in uygulanması, çok uzak bir ihtimal sayılmaktadır.”

“Artık ehvenüşşer (kötülerin iyisi) konumundaki AKP iktidarına destek olmaktan başka çare kalmamıştır…” gibi düşünceler:

a- İslam Birliği projesi ve zafer müjdesi ile yola çıkan Milli Görüş Hareketi’ne ve Erbakan Hocamızın haklı ve hayırlı çizgisine itibarı zayıflatacaktır.

b- Bu düşünce sapması, bize bu müjdeleri veren Kur’an-ı Kerim’e olan itimadı sarsacaktır…

c- Bu ümit kararması ve fikir kayması, Kur’an’ın mübelliği olan Hz. Resulüllah’a olan inkıyadı (itaat ve bağlılığı) koparacaktır.

d- Ve sonunda, mücahit ve müstakim mü’minlere nusret edeceğini ve zafer vereceğini haber buyuran Cenab-ı Hakkın sonsuz kudretine ve va’dine olan iman ve güman özü çürümüş olacak, bu inanç sadece sözde kalacaktır. Ve en tehlikelisi, bu itibarsızlık, bu inkıyatsızlık neticesi, Allah’a ve Kur’an’a karşı gizli ve şeytani bir itimatsızlık tavrı, maalesef iman nurumuzu karartacaktır.

Sultan’ın gönderdiği armağana âşık olup, Sultan’ı unutmak hem nankörlüktür ve hem de huzurdan kovulmak için en büyük suç sayılır! Özlediğimiz zafer ve lütfedilecek makam ve imkânlar, ancak fâni ve dünyevi armağanlardır. Bunlar için Allah’ın rızasını ve sonsuz ahiret hayatını… Üstelik Üstadının, dava dostlarının aziz hatırını feda ettirmek, şeytanın en büyük tuzağıdır!

Bazı gizli eller ve etkili mahfiller, sanki üst üste gelen Ekrem İmamoğlu dosyalarıyla, onun mağdur konuma taşınmasını ve halkın gözünde kahramanlaşmasını amaçlamıştır. Hatta toplumun önemli kesiminde “Yargı’nın iyice siyasallaştığı ve Cumhur İttifakı’nın çıkarları doğrultusunda tavır aldığı” kanaati oluşmaya başlamıştır. Başsavcı’nın İstanbul Üniversitesi’ne “İmamoğlu’nun diplomasındaki ve Kıbrıs’tan yatay geçiş sırasındaki usulsüzlük iddialarını ivedilikle raporlaması” konusunda ve yazılı olarak talimat ağzıyla uyarmasının toplumdaki kararsızlar oranının %35’lere çıkmasında önemli payı olduğu açıktır.

Sn. Erdoğan ve Bahçeli’nin “rakip gördüklerini devlet imkânlarıyla karalama ve saf dışı bırakma çabası” olarak algılanan tavırlarının, Cumhur İttifakı aleyhine sonuçlar doğuracağını ve rakiplerine yarayacağını hesap edemeyecek kadar zıvanadan çıkmaları; aslında siyaset dışı müdahale ihtimallerini de gündeme taşımakta ve hatta haklılık kazandırmaktadır.

Halkın yeni bir umut ışığı aradığı böyle bir sırada, öyle hayali ve hamasi propagandalarla da değil, bizzat Erbakan Hoca’nın Refah-Yol dönemindeki harika ekonomik ve sosyal programlarını, Havuz Sistemi ve D-8 planlarını hatırlatıp, Saadet Partisi’ni tekrar bir cazibe merkezi yapma gayreti yerine, hâlâ haklı tenkitler ve hayırlı teklifler sunan samimi muhalifleri saf dışı bırakmakla uğraşanların, eğer akıl fukaralığı ve vicdan kararmaları yoksa, kasıtlı bir tahribat takımı oldukları yönündeki kanaatler haklılık kazanmaktadır.

Saadet Partisi’nin Kongresinden Sonra Bazıları Niçin ve Neden Kayyuma Başvurmuşlardı?[1]

Bazı duyarlı ve dava erbabı kardeşlerimiz şöyle sızlanmaya başlamışlardı:

“Erbakan Hoca Rahmet-i Rahman’a kavuştuktan sonra bazı sapmalar ve farklı yapılanmalar başladı. Tabanın büyük bir çoğunluğu bu yozlaşmaların ve farklı yapılanmaların Oğuzhan Asiltürk’ten ve karanlık ekibinden kaynaklandığını maalesef bilmiyorlardı ve kabullenemiyorlardı. Ve bu ekip tabanda kendilerine karşı oluşan bazı hoşnutsuzlukları bastırmışlardı. Oğuzhan’ın kasıtlı ve kışkırtıcı şekildeki sözleri; sert ve bazen çok kırıcı olduğu için birçok kişi onunla aralarına mesafe koyardı. Erbakan Hocamızın vefatından sonra kendisini Yüksek İstişare Kurulu Başkanı yaptı. Daha sonra Fatih Erbakan’a ve Erbakan ailesine karşı dışlayıcı hatta iftiralarla suçlayıcı bir tutum takındı. Oysa ondan beklenen; Fatih gibi genç ve tecrübesiz bir emanete, yanlışlarına rağmen babacan bir tavırla yaklaşmaktı. Bunu yapmadığı gibi, Fatih’in partiden ayrılıp Milli Görüş’ü bölmesine sebep olan, onun bu katı ve kasıtlı davranışıydı.

Daha sonra Saadet Partisi’nin başına, Erbakan Hocamızın davayı emanet ettiği Mustafa Kamalak Hoca’yı geçirmek zorunda kalmışlardı. (Milli Çözüm Dergisi’nin Sn. Kamalak’a sahip çıkmasının ve sadık teşkilat mensuplarını uyarmasının bunda büyük payı vardı. Yoksa, Mete Gündoğan’ı Gn. Başkan yapacaklardı.) Sn. Kamalak’ın 5 yıllık yönetiminden sonra onunla çalışan ekibin çoğu tasfiyeye çalışıldı. Parti tabanından Kamalak Hoca’ya gelen %96 gibi yüksek bir temayül yoklamasına rağmen, onun yerine hiç adaylığı konuşulmayan ve Oğuzhan Asiltürk’ün dünürü olan Temel Karamollaoğlu Genel Başkanlığa taşındı. Bu Oğuzhan ekibi bir nevi çete oluşturmuşlardı ve bu çete emellerini Mustafa Kamalak Hoca’ya yaptıramayınca, onlar da bunu fırsat bilip Karamollaoğlu’nun Genel Başkan olması için zemin hazırlamışlardı. Bu onlar için büyük bir fırsattı ve onlar bu fırsatı kaçırmayarak Oğuzhan Asiltürk’ün desteğiyle T. Karamollaoğlu’nu Genel Başkanlığa oturtmuşlardı. Kendisine “Bilge Başkan” lakabını da takarak reklâmını yapmışlardı. Daha sonra Temel Bey, bu ekibin yanlış ve yanlı icraatları sonucunda Partiyi ileri taşımak yerine tam aksine geriye bırakmıştı.

Temel Bey’in gerçek ayarının ve amacının anlaşılmasına yardımcı olmak üzere, sizlere bir anekdot aktarayım: Erdoğan’ın aday yapıldığı ilk İstanbul Belediye seçiminde Erbakan Hoca, Temel Karamollaoğlu’nu İstanbul Belediye Başkan Adayı olması için görevli olarak İstanbul’a yollamıştı. Temel Bey bu görevi yerine getirmek yerine, aday olmamak ve Tayyip Bey’e alan açmak için kendini geri plana atmıştı. Verilen emri uygulamak yerine gidip bunu o dönemde R. T. Erdoğan’a anlatmış ve Erbakan Hoca’ya karşı kışkırtmıştı. O dönemde Erbakan Hocamız, Erdoğan’ın aday olmasını istemiyor gibi bir tavır takınmıştı. Onun yerine Temel Karamollaoğlu’nu öne sürmeye çalışmıştı ama Temel Bey bu görevden ne yazık ki kaçmıştı. (Erbakan Hocamızın bu stratejik yaklaşımı; Siyonist ve masonik odakların Recep Tayyip Bey’e yakınlık duymalarını sağlama amaçlıydı.)

Temel Karamollaoğlu Saadet Partisi’nin başına geçtikten sonra partide önce Erbakan Hocamızın “Biz ve diğerleri” tespiti bir kenara atıldı. (Adil Düzen ve İslam Birliği projeleri gündeme taşınmadı.) Daha sonra CHP ile iğreti bir ittifak yapıldı ve Sn. Kılıçdaroğlu’nun adaylığına sahip çıkılmadı, Abdullah Gül’e yanaşıldı. (Oysa bize göre CHP ile bu seçim ittifakı çok daha hayırlı sonuçlara vesile olacaktı. Ama Temel Bey’in uzlaşma şartlarına ve ittifak ahlâkına aykırı tavırları ve Meral Akşener’le aynı yöndeki fesatçı ve fırsatçı yaklaşımları, Kılıçdaroğlu’nun seçimi kaybetmesine yol açmıştı.) CHP’nin amblemi altında girilen seçimde 10 Milletvekili ile Meclis’te yer aldı. Daha sonra Teşkilat Başkanı olan rahmetli Hasan Bitmez’in bazı icraatlarının tabanda hoşnutsuzluklara yol açması sonucu Fethullah Erbaş Bey’in ve bazı yetkililerin uyarması ile Hasan Bitmez görevden alındı ve yerine Mahmut Arıkan taşındı.

Malum ekip işbaşındaydı ve Mahmut Arıkan’ın eliyle birçok başarılı İl Başkanı görevden alındı. Teşkilat Başkanlığı döneminde Mahmut Arıkan’ın görevden aldığı İl Başkanları küstürüldü ve birçok sadık Milli Görüşçü Parti’den uzaklaştırıldı.

Muammer Bilgiç gibi birinin “Artık Erbakan söylemlerinden vazgeçin!” küstahlığından sonra bazı Genel Başkan Yardımcılarının İstanbul Belediye seçimlerinde adayımız olan Necdet Gökçınar Bey’e “İmamoğlu lehine adaylıktan çekilin” dayatmalarına kadar Milli Görüş’e aykırı söz ve davranışlar Temel Karamollaoğlu zamanında yaşandı. Temel Bey, tabanda ciddi hoşnutsuzluklara sebep olan bu icraatlara hiç tepki göstermediği için bu durum bazı kopmalara yol açtı. (Ve zaten, sanki Milli Görüş’ü bitirme planları kasten uygulanmaktaydı.)

Temel Bey, rahatsızlığı ve ileri yaşından dolayı görevi bırakmak arzusundaydı. Yerine geçirmek istediği Genel Başkan profili olarak Mahmut Arıkan’ı çok önceden kafasına koymuşlardı. Hatta yıllar önce bu planı AKP’nin de özel ve önemli ağabeyi Rahmetli Recai Kutan’la birlikte hazırlamışlardı.  “Genç ve dinamik bir Genel Başkan Parti’yi toparlayacak ve ileriye taşıyacaktır” bahanesi ile hareket eden Karamollaoğlu’nun unuttuğu bir şey vardı. O da genç ve dinamik biri yerine emperyalizme ve Siyonizm’e karşı tecrübesi ve dik duruşu ile mücadele edecek birinin Genel Başkan olmasının daha yararlı olacağını nedense hesaba katmamıştı. Temel Bey’in, kafasına göre seçtirmek istediği adayı Mahmut Arıkan’dı ve bütün olumsuzluklara rağmen onu seçtirmeyi başardı. Kendilerine göre göstermelik bir temayül yoklaması yaptılar ve bunu tabana “Genel Merkez’in belirlediği aday olarak” dayattılar. 25 Haziran’da kongreye gitmek istediler ama gizli ve kirli şartlar oluşmamıştı. Nihayetinde 24 Kasım 2024’te Genel Kongre yapıldı.

Üç aday ortaya çıkmıştı, bunların başında Mustafa Kamalak, Birol Aydın ve Karamollaoğlu’nun prensi Mahmut Arıkan vardı.

Temel Bey, Birol Aydın’ın adaylığından ziyade Mustafa Kamalak Hoca’nın aday olmasını istemiyordu. Üstelik Kamalak Hoca’ya hakaret ettiği gibi bazı il ve ilçe binalarına alınmaması için de talimatlar yağdırmıştı.

24 Kasım Pazar günü baskın bir biçimde ve Genel Merkez entrikalı bir dayatma sonucunda Mahmut Arıkan Genel Başkan olarak seçilmeyi başardı.

İşin en ilginç yanı ise, 42 ilin kongrelerini yapmadan kongreye gidilmiş olmasıydı. Seçim yasası gereği münfesih duruma düşmüş il delegeleri ile kongreye gidilmemesi lazımdı. Ama ne yazık ki bu durumu bile bile kongre yapıldı ve Mahmut Arıkan Genel Başkan yapıldı.

İşin bir başka boyutu ise AKP’nin bile bünyesinden süpürülüp düşürülen ve hiçbir seçime girmeden nasıl bir tabana sahip oldukları bilinmeyen Deva ve Gelecek Partileri ile yeni bir oluşuma katılmalarıydı. O kadar aceleye getirildi ki kayyuma gidilecek iki aylık süre bile beklenilmeden “Yeni Yol” adında bir çatı parti kurmuşlardı. Acaba bu tabanları belli olmayan iki parti ile yola çıkan ve son belediye seçimleri ile %0,5 gibi düşük bir oy almaktan utanmayan Saadet Partisi Yöneticilerinin, kim veya kimler böyle bir yola girmesine sebep olmuşlardı? Ve Saadet Partisi’ni sonu belli olmayan bir maceraya sürükleyenler niçin hâlâ sorgulanmazdı? Bunlar, bu durumun Erbakan Hocamızın kurduğu son partiyi bitirmek olduğunu bilemeyecek kadar akıl fukaraları mıydı, yoksa kasıtlı bir hıyanet planı mı uygulanmaktaydı?

“Bu duruma, biz davasına sadık Milli Görüşçüler daha fazla seyirci kalamazdık ve 10 arkadaş ile Saadet Partimizi düştüğü bu durumdan kurtarmak ve Erbakan Hocamızın koyduğu temellere yeniden oturtmak için Kayyuma müracaat etmek zorunda kaldık. Çünkü göz göre göre Milli Görüş’ün son partisi Saadet’in, AKP’nin artıkları ile bâtıl bir zeminin bataklığına doğru sürüklenmesine göz yumamazdık. Hiç kimsenin kınamasına ve karşı çıkmasına aldırmadan partimizi düşürüldüğü konumdan kurtarıp Erbakan Hocamızın koyduğu temel ilkelere oturtmak adına bu adımı attık. Sinsi hedefleri; Yeni Yol adıyla eğer ülke genelinde ümit verici bir konuma gelirse, ileride Abdullah Gül’ü partinin başına geçirip yoluna devam etmek olan bu siyasi hareketin bizim Milli Görüş davamıza zarar vereceğine inandığımızdan dolayı böyle davrandık. Bu hain gidiş ve girişim Erbakan Hocamızın yıllarını verdiği Milli Görüş’ü toprağa gömüp üzerine beton dökme çabalarıdır.”

Diyen kardeşlerimizi bu gayretlerinden dolayı kutluyoruz ve başarılar diliyoruz. Ancak sormadan da edemiyoruz: Milli Çözüm Dergisi’nin ve Üstad Ahmet Akgül Beyefendi’nin tek suçu; sizin yeni fark edip karşı geldiğiniz bu tahribatları ve eleştirdiğiniz şaibeli şahısları, tam 40 yıldır anlatıyor ve sizleri uyarıyor olması mıydı? Hâlâ Milli Çözüm’e bir teşekkür bile edemeyenlerin samimiyet ve ciddiyet ayarları ne kadardı? Ve hatırlatalım, Milli Çözüm ve Ahmet Akgül hakkındaki itiraz ve iftiraların tamamı, işte bu saydığınız Oğuzhan Asiltürk ve Temel Karamollaoğlu’nun sizlerin kulağına ve kafasına doldurduklarıydı!?..

Ö. F. Özcan 26 Ocak 2025 Pazar günü Facebook’ta paylaşmıştı…

(Bazı düzeltme ve eklemelerle aktarılmıştır.)

SP Nereye Kaydırılmaktaydı?

“Bir Teşkilat Başkanı düşünün; görev süresi boyunca 42 ilin kongresini yapmamış.

Onlarca ilçenin kongresinin yapılmamasına ilgisiz kalmıştı!

Kongreler siyasi partiler için aynı zamanda bir varlık ispatı ve halka “Biz yıkılmadık, buradayız” mesajıydı. Zaten yasal olarak 2 ila 3 yıl arasında kongre yapılmak zorundaydı. 3 yıl boyunca kongresini yapmayan partiler ise Yargıtay tarafından kapatılırdı.

Yani bizim süper yetenekli(!) Teşkilat Başkanımız Mahmut Arıkan teşkilatları dağıtmaktan, parçalamaktan, insanları uzaklaştırmaktan ve dahası partimizi kapatma çabalarından kongre yapmaya vakit bulamamıştı. Biliyorsunuz Bitlis İl Başkanlığında teşkilata rağmen bir şeyler yapmaya çalışmış, ama üç sefer Genel Merkezin engeliyle karşılaşmıştı. Hatta bu süreçte Mahmut Arıkan, Fethullah Erbaş’ı hakem tayin etmiş, ama buna rağmen Mekkeli müşriklerin göstermiş olduğu ahlâkı bile takınamamış, kendi tayin ettiği hakemin kararını da reddederek bildiğini okumuşlardı. Ve sonunda da Hikmet Gündüz, darbeciler, Vural Savaş ve Sabih Kanadoğlu’ndan sonra Milli Görüş partisini kapattıracak 5. isim olarak tarihe adını yazdırmıştı.

Bu çok başarılı ve üstün donanımlı(!) Teşkilat Başkanı, yukarıda da dediğimiz gibi Parti’yi kapatmaktan ve Teşkilatları dağıtmaktan kongreleri yapmaya vakit bulamamıştı!

Ama gelin görün ki, ne hikmetse; Milli Görüş’ü bitirme projesini adım adım yürüten iki gizemli isimden biri tarafından, yani (Oğuzhan Asiltürk’ten sonra) T. Karamollaoğlu tarafından Genel Başkanlığa layık bulunmuşlardı. İstişaresiz ve emrivaki ile Genel Başkan yapılan Mahmut Arıkan kendisi için biçilen kaftanı sırtına geçirivermiş ve kendisine verilen vazifeyi ifa etmek için kolları sıvamıştı. Ne mi bu vazife? 28 Şubat’ın (Milli Görüş’ün üzerine) dökeceğiz dediği betonun son harçlarını dökmek. (Dahası da var ama…)

Peki, Teşkilat Başkanlığı döneminde 42 ilde kongre bile yapamayan üstün yetenekli arkadaşımız (Mahmut Arıkan) Milli Görüş’ün değerlerini, ilkelerini ve geçmişini de reddederek önüne konulan ve aslında kafadan salladığı Yeni Siyaseti ile Türkiye’ye bir çekidüzen verebilecek mi? İslam âlemi ya da dünya demiyorum. Zira kendi partisine bile Hak yolda çekidüzen veremeyen adamın, dünyaya çekidüzen vererek, Yeni Bir Dünya kurmasını beklemek, Bülent Ersoy’un çocuk doğurmasını beklemek gibi bir şey olmaz mıydı?

Partiye dönecek olursak;

Arkadaşlar, yakın zaman içerisinde Irak ve Suriye’nin kanına ortak olan ve Haçlı kâfirlerle iş birliği yaparak bölgeyi karıştıran Davutoğlu ve Babacan’ın partilerinin kapanacağı… Seçim sonrasında ise Saadet Partisi’nin kapılarına kilit vurulacağı planlar konuşulmaktaydı.

İşte tam bu sırada Van eski İl Başkanı Necip Yavuzer ve 9 partili, Genel Kongrenin usulsüz yapıldığını ve bu nedenle iptal edilmesi gerektiğini beyan ederek dava açmışlardı!?”

Artık şu ayet-i kerimenin üzerinde dikkatle durulmalı ve zerre iz’anı ve vicdanı olanlar sorumluluklarını kuşanmalıdır:

“Öyle ise size ne oluyor ve (Hakk davaya sızan gizli gâvurlar ile şeytani odaklara uşaklık yapan dindar görünümlü) münafıklar konusunda ne diye ikiye ayrılıyor (ve birçoğunuz hâlâ onları sahiplenip savunuyorsunuz?) Allah, kazandıkları (günahları ve sadık mü’minlere kazdıkları tuzakları) yüzünden onları tersine çevirip tepetaklak ettiği halde, siz Allah’ın saptırdığını hâlâ hidayete erdirmek (ve bu marazlı münafıkları masum ve mazur göstermek mi) istiyorsunuz?! (Bu tavrınız bir nifak hastalığıdır!) Allah kimi saptırırsa, artık Sen kesin olarak (hidayet bulması ve kurtulması konusunda) onun için asla bir yol bulamazsın.” (Nisa: 88)