İŞ BAŞA DÜŞTÜ! (ŞİİR)

İŞ BAŞA DÜŞTÜ!

Azaldı hakikat, davasın güden

Yaş yetmiş ikide, iş başa düştü…

Kalmadı can verip, cinana giden

Cennet; buğzla kalkan, bir kaşa düştü…

Erbakan’dan koptu, Hak’tan ayrıldı

Milli Görüş gömlek, atıp sıyrıldı

Hıyanet edince, nasıl kayrıldı

İçte puşta; dışta, Corç Bush’a düştü…

“Erbakan planı, danışık dövüş…”

Diyenler alçaktır, Hoca’ya sövüş

Elbet iftiradır, bu nasıl övüş

Güller bir bir soldu, yaz kışa düştü…

Fuhuş kumar yayar, dindar kahraman(!..)

Zahiri Müslüman, özü Brahman

Millet malı çalar, haramdan harman

Allah yere vurur, bir tuşa düştü…

Davadan hayâdan, kaçmış uzağa

Binmiş AB denen, Haçlı kızağa

Niceler kapıldı, siyon tuzağa

Hem mollası düştü, hem paşa düştü…

ABD’ye tapar, İsrayle atar

Marazlı münafık, her adım batar

Helâl-haram, hamur-çamuru katar

Mü’minler faizli, çor aşa düştü…

Fedakârlık bitti, yitti feragat

Gaflet şehvet sardı, ruhu kat be kat

Cennet ucuzladı, alan yok fakat

Haine atacak, bir taşa düştü…

Hak yolunda gayret, bu çabam kaldı

Elde bir kalemim, bir sopam kaldı

Başka ne yakacak, ne sobam kaldı

Bize de bir mangal, bir maşa düştü…

Kabre konulunca, pişmanlık başlar

Fayda vermez artık, dökülen yaşlar

Korkunç azap gazap, ruhunu haşlar

O zaman anlar ki, hep boşa düştü…

Koronayla yıkar, devleri Allah

Acı yasa boğar, evleri Allah

Hep sohbeti Kur’an, sevleri Allah

Olanların ruhu, nur kuşa düştü…