İKTİDARIN SİNSİ İRTİBATLARI
VE
İSRAİL HİZMETKÂRLIĞI!

14 Nisan 2024 tarihinde İran, İsrail’e 300 balistik füze ve İHA yollamış, ama hiç kimsenin burnu kanamamıştı!? Ancak o gün, yani 14 Nisan günü Adana İncirlik Üssüne 2 adet B-1B uçağı indiği dikkatlerden kaçırılmıştı. Ve ertesi gün bu iki uçak Türk F-16’ları ile birlikte havalanmışlardı. Uçtukları bölge Türk hava sahasıydı ve iki gün boyunca birlikte uçmuşlardı. Bu uçuşların, iki ülkenin Genelkurmay kayıtlarındaki resmi tanımı: “Havada Yakıt İkmali ve Müşterek Taarruz Kontrolör Eğitimleri…” olmaktaydı.

Tatbikat yaptıkları hava sahası ise Suriye, Irak ve İran sınırlarına yakın bölgeleri kapsamaktaydı… Buralar, şu an bütün dünyanın nefesini tutup izlediği ve her an kontrolden çıkıp dejenere olabilecek bir “Savaş” bölgesine dört dakikalık uçuş mesafesi konumundaydı. Yani İran saldırısından 24 saat sonra sınırımızda böyle bir tatbikat başlamıştı.

F-16’ları biliyoruz. Ya “B-1B” uçakları ne olmaktaydı? Yani Amerika’nın İncirlik’ten havalanan o iki uçağı ne işe yaramaktaydı?

“Rockwell B-1 Lancer…” olarak bilinen “ABD Hava Kuvvetleri’nde bulunan uzun menzilli stratejik bombardıman uçaklarıydı… B-52 Stratofortress ve B-2 Spirit ile beraber ABD uzun menzilli bombardıman kuvvetlerinin belkemiğini oluşturmaktaydı…”

Tatbikat Türk hava sahasındaydı ama kullanılan uçakların menzilleri uzun ve adı “Bombardıman” uçaklarıydı. Buna aynı cümlede geçen, “Havada ikmal” kelimelerini de eklerseniz, bu tatbikatın rotası da kendiliğinden ortaya çıkmaktaydı ve bu tatbikat, İran saldırısından sadece 24 saat sonra yapılmıştı!..

Bu zamanlama bir tesadüf müydü, yoksa önceden planlanmış bir tatbikat mıydı? O Amerikan uçakları hep orada mıydı? Yoksa yeni mi taşınmışlardı? Bu tatbikatın “Birilerine” verdiği “Bir mesaj” olduğu açıktı. Ama bu mesaj herhalde İsrail’e olamazdı. Acaba bu uyarı 24 saat önce atılan 300 balistik füze ve kamikaze drona mıydı?

Üstelik bu askeri bilgiler Milli Savunma Bakanlığı’nın resmi internet sitesinden alınmıştı. Hem de Bakanlığın “Haftalık Basın Bilgilendirme” toplantısından sonraydı. Basın ve Halkla İlişkiler Müşaviri Tuğamiral Zeki Aktürk’ün verdiği açık ve resmi bilgi bunlardı. Anlaşılan, Savunma Bakanlığı İncirlik’teki bu ortak tatbikatın bütün dünya tarafından duyulmasını istiyorlardı. Acaba “Şeffaflık” icabı mıydı? Yoksa kadife bir şeffaflık eldiveni içinde demir bir mesaj mıydı? Orasını değerli okurlarımıza bırakmalıydı…

Evet, bu tatbikat 15 Nisan’da başlamış ve iki gün sürmüş durumdaydı. Bu brifingi 18 Nisan günü Bakanlığın resmi sitesine koymuşlardı. Aynı brifingden çok ilginç bir açık istihbarat daha vardı: Doğu sınırımızda bu tatbikatın (İran’a karşı) yapıldığı aynı günlerde, yani 16-17 Nisan’da; en Batı sınırımızda da çok ilginç bir şey yaşanmıştı. Yunanistan’ın “Kamia” adıyla bilinen 31’inci Mekanize Piyade Tugayı Komutanı, o gün Türkiye sınırını geçerek Edirne’ye geliyor ve orada Türk Silahlı Kuvvetlerinin 54’üncü Mekanize Piyade Tugayını ziyaret ediyorlardı!?

Aynı Yunanistan sınırından şu ikinci açık istihbarat kafa karıştırıcıydı; çünkü 54’üncü Mekanize Piyade Tugayımızın Komutanı, Yunanistan sınırını geçiyor ve Trakya’daki Feres’te bulunan Yunan 31’inci Mekanize Piyade Tugayına bir ziyarette bulunuyorlardı. Düşünebiliyor musunuz? Bu iki asker; bir Türk-Yunan savaşında karşı karşıya gelecek iki tugayın komutanları birbirlerine ziyaret yapıyorlardı!?

Ayrıca Türk ve Yunan birliklerinin komutanları karşılıklı 14 ziyaret daha yapacaklardı… Yani, bir zamanlar, boynunda fotoğraf makinası ile gezen turistlerin bile casus muamelesi gördüğü yerleri, şimdi (Türk ve Yunan tarafları) birbirlerine açacaklardı… Ardından 22 Nisan 2024’te Türk ve Yunan askeri ve sivil heyetleri Atina’da buluşmuşlardı. Amaç ise “İki ülke arasındaki güven artırıcı önlemleri arttırmaktı.”

Acaba Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Washington’a yapacağı planlanan ziyaretten 2 hafta önce İncirlik’teki bu ortak tatbikat şu anlamı mı taşımaktaydı? Türkiye, Ortadoğu ile ilişkilerinde yeniden İsrail lehine ve Batı eksenine mi kaymaktaydı? Ve Erdoğan iktidarına ve Cumhur İttifakı’na göre; bizim için asıl “Tehdit” unsuru Batı değil, Doğu sınırımız ve İran mıydı?

“Bu iki açık istihbarat, Türkiye dış politikasının bu en tehlikeli bölge konusunda, kişisel ve ideolojik saplantıları aşarak, ülke menfaatlerine uygun rasyonel bir zemine oturtma işaretleridir” diyen aslı ve amacı malum Ertuğrul Özkök, bu talihsiz gelişmelere seviniyorsa, bu iktidarın kimlerin güdümünde olduğunun kanıtıydı.

Kafalar Karışık, İktidar Şaşkındı!

İran; Amerika ve İsrail’e belki de danışıklı bir saldırı yapmış, bu sayede Gazzelileri daha zor durumda bırakmış ve büyük destek kaybeden Netanyahu’ya cansuyu kazandırmış olsa da; başka bir bakış açısıyla İran, İsrail’in Şam’daki diplomatik merkeze yaptığı saldırıyı cevapsız bırakmamış, saldırının şiddetini, kapsamını ve amacını kendisi ayarlamış olmaktaydı.

Evet, ABD ve İsrail’in, bölgedeki en sadık müttefikleri Sünni Suudi Arabistan, Körfez ülkeleri, Mısır, Türkiye vd. ülkelerin aleyhine Şii İran’la gizli iş birliği yaptığını gösteren girişim ve gelişmeler vardı. Ancak, İran’da mevcut iktidar dışında Milli bir yapı vardı; İslamcılar 1964’ten bu yana İsrail’i dış politikalarının merkezine oturtmuşlardı. İran İslamcıları, İsrail’in bölgenin ana problemi olduğu teşhisini ilk defa 1963 yılında koymuşlardı. İmam Humeyni’nin 1963, 15 Hordad’ta 15 bin kişinin hayatına mal olan ayaklanmayı başlatmasının sebeplerinden biri, İsrail’in binlerce kişiyle İran’da son derece kritik sahalarda faaliyet halinde olması ve Amerika ile İsraillileri suç işlemeleri halinde İran mahkemelerinde yargılanmaktan muaf tutmayı öngören yasal hazırlıklardı.

Eğer İran’da dış politikanın merkezinde ABD ve İsrail yer alacaksa, Filistin sorununun politikanın nihai hedefi olmasında bir gariplik olmazdı. Nitekim devrimden hemen sonra İsrail Büyükelçiliği FKÖ’ye ayrılmış; Yaser Arafat şeref konuğu olarak çağrılmıştı.

1979 İslam Devrimi gerçekleştiğinde İmam Humeyni, İran’ın dış politikasını şu esaslara dayandırmıştı:

İç ve dış politikada “İslam için İran” ilkesi uygulanacak, Amerika İslam’ın gerçek düşmanıdır, er veya geç yıkılacaktır. İsrail, Amerika’nın bölgedeki karakolu konumundadır. Amerika ve İsrail’le, akıllı diplomasi ve gerektiğinde sıcak çatışmayı göze alarak mücadeleye hazırlanmalıdır!

Maalesef Humeyni’nin bu duyarlı ve tutarlı tavrı daha sonra askıya alınmış ve İran Devrimi yozlaştırılmıştır. Ancak İran’da Erbakan Hocamızla aynı doğrultuda bir Milli yapılanma da vardır ve duruma el koyması yakındır.

İran, bugüne kadar Lübnan ve Yemen’deki taraftarları üzerinden yıpratma savaşı yolunu seçerken, ilk defa İsrail’e kendisinin ve doğrudan saldırıya kalkışması psikolojik bir avantajdır. İran, bu saldırı ile İsrail tahriklerine devam etmesi halinde daha büyük ve gerçekten yıkıcı saldırılar düzenleyebileceği mesajını aktarmış, yüksek savaş kapasitesine sahip olduğunu göstermeye çalışmış, Amerika ve genel olarak İsrail destekçisi Batı’ya İsrail’i denetlemeleri gerektiğini hatırlatmıştır.

Gerek 7 Ekim Hamas’ın, gerekse İran’ın saldırısıyla, İsrail’in öyle çok da güçlü savunma sistemine sahip olmadığı, Demir Kubbesinin hamurdan olduğu ve kolaylıkla aşıldığı gerçeği ayan beyan ortaya çıkmıştır. Öteden beri Hamas, Hizbullah ve Husiler Demir Kubbeyi yumuşatan saldırılar yapıyorlardı. Saldırıları etkisiz hale getiren İsrail değil, Amerika, İngiltere ve Fransa’dır. İsrail gazetesi Yedioth Ahronoth’a göre 14 Nisan saldırısı “İsrail’i gülünç durumda bırakmış ve korkudan felç etmiş durumdadır.” Üstelik bu misillemenin İsrail’e maliyeti, 1,3 milyar, İran’a 62 milyon dolardır.

Polemik düzeyinde İran’ın saldırısını beğenmeyenlere veya İran’ın attığı her adımı kötü niyetine yoran Erdoğan iktidarına, Cumhur İttifakı’na ve tüm yandaşlarına haklı olarak söylenecek söz şudur: “Buyurun, siz daha iyisini yapın İsrail orada duruyor!” çağrıları da haklıydı!

İran’daki mevcut yönetimin, İsrail’e hiçbir zarar vermeyen göstermelik saldırısının mantığını kavramak için, Erdoğan iktidarının “Sözde Filistin’den, ama özde İsrail’den taraf” olan tavrına bakmak, konunun anlaşılmasını kolaylaştıracaktı!

AKP Türkiyesi kimin tarafındaydı?

İran’ın İsrail’e saldırısı başarısız mı kalmıştı? İran’dan daha fazlası mı umulmaktaydı? Türkiye “hazırlıksız” olduğu için mi sessiz kalmıştı? soruları hâlâ yanıtını aramaktaydı. İran, 13 Nisan Cumartesi gecesi İsrail’e karşı 300’ün üzerinde İHA, seyir füzesi ve balistik füzeyle saldırı düzenledi. Saldırı, bir hafta önce İsrail’in, Suriye’de İran Konsolosluğunu vurmasına yanıt niteliği taşımaktaydı. Ama saldırı büyük oranda püskürtülüvermiş, İran az sayıda isabet kaydetmiş, İsrail’de esas olarak Necef’deki hava üssü civarında bir miktar hasar meydana gelmişti.

Maalesef İsrail dahil tüm taraflar saldırının böyle olacağını baştan biliyor gibiydi. Zaten İsrail’de yalnızca kuzeyde, Lübnan sınırına yakın bölgelerde halka alarm verilmişti. Alarmın sebebi ise İran değil, Lübnan Hizbullahı’ndan gelen roketlerdi. İsrail medyası, henüz İHA’lar İsrail’e varmamışken İran’ın yalnızca askeri noktaları hedef aldığını belirtmişti.

Daha havadaki tüm İHA ve füzeler hedefe varmadan İran’ın Birleşmiş Milletler heyetinin “İsrail’in tüm diplomatik kuralları çiğneyen saldırısına yanıt verdik, böylece bu mesele kapandı” minvalindeki açıklaması, esas olarak diplomatik bir hamle yapıldığının açık göstergesiydi. ABD’nin de henüz saldırının sonuçları netleşmeden “İsrail’in, İran’a karşı saldırısının parçası olmayız” diye açıklama yapması, zaten fiili sonucu kestirilen hamlenin diplomatik sonucunun sınırlarını baştan çizmeye yönelik bir girişimdi.

ABD ve İngiltere, hızla İsrail’in yardımına yetişmişti. Ürdün, bilfiil İsrail’in yanında savaşa girmişti. Nitekim İran askeri unsurlarının önemli bir kısmı İsrail değil, komşu ülkelerin semalarında vurulup indirilmişti. Bu nokta, İsrail’in bölgedeki güvenliğinde esas önemli noktayı bir kez daha gözler önüne sermişti.

Oysa, Gazze’de süregiden İsrail işgalinin en büyük maliyeti de bu noktaydı. İsrail, uluslararası meşruiyeti konusunda büyük hasar almaya başlamıştı. Bu saldırı başlamadan önce New York Times’ta çıkan bir makale, Gazze’deki soykırım ve savaş suçlarının ayyuka çıkması nedeniyle birçok Batılı devletin İsrail’le askeri ilişkisini sorgulamaya başladığını hatırlatmıştı. Belçika, Hollanda, İtalya, Kanada ve İspanya, İsrail’le silah anlaşmalarını askıya almış durumdaydı. Fakat Stockholm Uluslararası Barış Araştırmaları Enstitüsü’nün (SIPRI) verilerine göre İsrail’e giden silah sistemlerinin %95’ini ABD ve Almanya sağlamaktaydı. İki ülkede de yönetimler radikal derecede İsrail yanlısıydı, fakat kamuoyunda bu tutuma büyük tepki vardı. İsrail’in, tüm diplomatik kuralları hiçe sayarak Suriye topraklarında İran’ın diplomatik misyonuna saldırmasının gerekçesi, bu tabloda aranmalıydı. Netanyahu hem içeride hem dışarıda sıkışmış durumda ve bir çıkış aramaktaydı. Böyle bir süreçte hasarsız İran saldırısı acaba en çok kime yaramıştı?

Peki, AKP Türkiyesinin tepkisi veya tepkisizliği, ne anlam taşımaktaydı?

Türkiye’nin, İran’ın İsrail’e operasyon düzenlediği saatlerde hiçbir görünür adım atmamış ve açıklama yapmamış olması, muhtemelen birçok muhalif tarafından “hazırlıksızlık, beceriksizlik” olarak yorumlanmıştı. Fakat AKP-MHP hükümeti, İran-İsrail geriliminde tamamen hazırlıksız ve tarafsız sanılmasındı. Çünkü AKP Türkiyesi maalesef ABD ve İsrail’in yanındaydı.

Türkiye’nin İncirlik Üssü’nü, Ana Jet Üs Komutanlığı’na dönüştürme kararı sonrası ABD’nin, Suriye’nin kuzeyinde terör örgütü PKK/YPG’nin kontrolündeki bölgede yer alan üssünü güçlendirmesi danışıklı bir davranış mıydı?

Adana’daki İncirlik Üssü’nün, Ana Jet Üs Komutanlığı’na dönüştürülme kararı alınmıştı. MSB’den yapılan açıklamada, “İncirlik/Adana’da bulunan 10’uncu Tanker Üs Komutanlığı’nın ismi Hava Kuvvetlerimizin ihtiyaçları doğrultusunda ‘10’uncu Ana Jet Üs Komutanlığı’ olarak değiştirilmiştir” ifadeleri yer almıştı. İncirlik’e F-16 filosu konuşlandırılacağı açıklanmıştı. İncirlik Üssü’nün dönüştürülmesi üssün ABD’nin kullanımına kapanacağı anlamına gelmese de bu, kullanımın sınırlanacağı şeklinde yorumlanmıştı. ABD’nin de bunun üzerine terör örgütü PKK/YPG tarafından işgal edilen Suriye’nin kuzeyindeki bir bölgede kurduğu üssü güçlendirdiği anlaşılmıştı. Yoksa Erdoğan İktidarı Suriye’nin kuzeyinde Amerikan PKK’sına dolaylı olur mu sağlamıştı?

Türkiye’nin İncirlik kararı sonrası Suriye’nin kuzeyinde yer alan petrol sahası Hak El-Omar’da yaşanan hava ve kara hareketliliğinin ardından, sahaya taşınan hava savunma sisteminin, koalisyon üssüne dönüştürülen askerî komplekse konuşlandırıldığı ortaya çıkmıştı. Türkiye’nin İncirlik Üssü’nü Ana Jet Üs Komutanlığı’na dönüştürmesinin ardından Diyarbakır ve Malatya’dan gönderilen F-16’ların da burada konuşlandırılacağı bilgisi ABD’nin kararını daha da anlamlı hale sokmaktaydı. Çünkü Diyarbakır ve Malatya’daki Türk jetleri terörle mücadelede kullanılmaktaydı. ABD’nin ise tam da bu uçakların kullanılacağı terör bölgesine üs kurması dikkatlerden kaçmamalıydı!?

Türkiye’nin Sürpriz Kararı ve Perde Arkası

Adana ilinin İncirlik beldesinde bulunan 10’uncu Tanker Üs Komutanlığı’nın isminin 10’uncu Ana Jet Üs Komutanlığı olarak değiştirildiğini Milli Savunma Bakanlığı şu sözlerle duyurmaktaydı: “Değerli Basın Mensupları, İncirlik-Adana’da bulunan 10’uncu Tanker Üs Komutanlığının ismi Hava Kuvvetlerimizin ihtiyaçları doğrultusunda ‘10’uncu Ana Jet Üs Komutanlığı’ olarak değiştirilmiştir.”

İncirlik’in bu kararın ardından Muharip Uçak filolarının konuşlandığı bir üs olarak görev yapacağı öğrenilirken isim ve görev değişikliği kararı Ortadoğu’da başta Filistin-İsrail, İsrail-İran çatışmalarının yoğunlaştığı dönemde yapılması da anlamlıydı. Bölge genelindeki risk ve tehdit analizlerinin ardından Ana Jet Üs Komutanlığı’na dönüştürülen İncirlik, Türkiye’nin Güney sınırları ve Doğu Akdeniz’i içine alan bölgede faaliyet göstereceği konuşulmaktaydı. Ancak her şeye rağmen İsrail’in sonu yaklaşmıştı ve Filistin’de ya batıp kaybolacak veya kovulacaklardı!..

Hatırlatalım; son bin yıllık tarihte Yahudilerin kovuldukları ülkeler şunlardı:

Genellikle, tamamen Batı ülkelerinden kovulan Yahudilere ise her şeye rağmen Müslümanlar sahip çıkmıştı; ancak, Yahudiler en büyük katliam ve zulümleri ise yine Müslümanlara yapmışlardı! Bu kısa bir tarihsel sıralama, son bin yıl boyunca halkların Yahudilere karşı tutumlarıyla alâkalıydı.

1080 – Yahudiler Fransa’dan kovulmuşlardı.

1098 – Yahudiler Çek Cumhuriyeti’nden çıkarılmışlardı.

1113 – Yahudiler Kievan Rus’tan (Vladimir Monomakh tarafından) sürgüne yollanmıştı.

1113 – Kiev’de Yahudi katliamı başlamıştı.

1147 – Fransa’dan kovulmuşlardı.

1171 – İtalya’dan çıkarılmışlardı.

1188 – 1198 – İngiltere’den atılmışlardı.

1298 – İsviçre’den kovulmuşlardı ve 100 Yahudi asılmıştı.

1306 – Fransa’dan çıkarılmış ve 3000 kişi canlı canlı yakılmıştı.

1360 – Macaristan’dan atılmışlardı.

1391 – İspanya’dan sürgüne uğramış, 30.000 kişi idam edilmiş, 5000 kişi canlı canlı yakılmıştı.

1394 – Fransa’dan çıkarılmışlardı.

1407 – Polonya’dan kovulmuşlardı.

1492 – İspanya’dan tekrar kovulmuşlardı ve artık Yahudilerin ülkeye girmesi sonsuza dek yasaklanmıştı. Bu Yahudilerin çoğuna Osmanlı Türkiyesi kucak açmıştı.

1492 – Sicilya’dan kovulmuşlardı.

1495 – Litvanya ve Kiev’den yollanmışlardı.

1496 – Portekiz’den çıkarılmışlardı.

1510 – İngiltere’de kalanlar tekrar sürgüne uğramışlardı.

1516 – Portekiz’den mecburen ayrılmışlardı.

1516 – Sicilya’da Yahudilere sadece Yahudi mahallelerinde yaşamalarına izin veren bir yasa çıkarılmıştı. Hâlâ Sicilya Mafyası Yahudi kontrolü altındaydı.

1541 – Avusturya’dan kovulmuşlardı.

1555 – Portekiz’den artakalan Yahudiler çıkarılmıştı.

1555 – Roma’da Yahudilere sadece Yahudi mahallelerinde yaşamalarına izin veren bir yasa çıkarılmıştı.

1567 – Bazı Yahudiler İtalya’dan sürgüne yollanmışlardı.

1570 – Almanya’dan (Brandenburg) kovulmuşlardı.

1580 – Novgorod’dan (Rus Çarı Korkunç İvan) çıkarılmışlardı.

1592 – Fransa’dan dışlanmışlardı.

1616 – İsviçre’de sürgüne uğramışlardı.

1629 – İspanya ve Portekiz’den (IV. Felipe) kovulmuşlardı.

1634 – 1655 – İsviçre’den çıkarılmışlardı.

1660 – Kiev’den kovulmuşlardı.

1701 – İsviçre’den V. Felipe Kararnamesi ile topluca çıkarılmışlardı.

1806 – Napolyon’un emriyle Fransa’dan dışlanmışlardı.

1828 – Kiev’den kovulmuşlardı.

1933 – Almanya’dan kovulmuşlar ve İsrail’e göçe zorlanmak üzere yaşlı ve sakat bazı Yahudiler katliama tâbi tutulmuşlardı.

Bu kısa tarih sıralaması son bin yıl içinde halkların Yahudilere karşı tutumunu ortaya koymakta ve tüm dünya ülkeleri onların kötülüklerine dayanamazken, sadece İslam toplumlarının onları kabul ettiğini ve onları hiç kovmadığını kanıtlamaktadır. Ama maalesef bu nankörler en büyük düşmanlığı yine Müslümanlara yapmışlardır. 14 Mayıs 1948’de, İsrail Devleti’ni Filistin toprakları üzerinde kurmuşlardır.[1]

Bu genel ve özet bilgiler, tarihin her döneminde ve her ülkede, Yahudilerin nasıl bir fitne ve fesatlık şebekesi olduklarını ve bu yüzden toplu sürgüne uğradıklarını ortaya koymaktadır.

Filistin’in BM’ye tam üyeliği “veto”ya uğramıştı!

Birleşmiş Milletler (BM) Güvenlik Konseyi’nde Filistin’in daimi üyeliği oylanmıştı. 12 kabul, 1 ret ve 2 çekimser oyun kullanıldığı oylamada ABD, Filistin’in daimi üyeliğini veto ettiğini açıklamıştı. Filistin Devlet Başkanlığı, ABD’nin veto kararını kınamıştı. Filistinli yetkililer, vetoyu “haksız ve etik dışı” bulmuşlardı. 15 üyeli BMGK’de Cezayir tarafından Filistin’in BM’ye tam üyeliğini talep eden karar tasarısını oylamaya sunmuşlardı. ABD’nin “hayır” oyu kullandığı tasarı, 12 “evet” ve 2 “çekimser” oy almıştı. İngiltere ve İsviçre “çekimser” kalırken, Rusya, Çin, Fransa, Cezayir, Malta, Ekvator, Guyana, Slovenya, Sierra Leone, Mozambik, Güney Kore ve Japonya “evet” oyu kullanmıştı.

Karar tasarısının geçmesi için 5 daimi üyeden hiçbirinin “hayır” oyu kullanmaması ve toplamda 9 “evet” oyu alması lazımdı. Karar tasarısı metninde, “BM Genel Kuruluna Filistin’in tam üye olarak kabul edilmesi tavsiye edilir.” ifadesi yer almıştı.

ABD, Birleşmiş Milletler (BM) Güvenlik Konseyi’nde Filistin’in BM’ye tam üyeliği talep edilen karar tasarısını “erken bir eylem” olarak gördüğü için veto ettiğini açıklamıştı. Wood, ABD’nin “İki Devletli Çözüm” önerisini desteklemeye devam ettiğini savunarak, “New York’ta erken eylemlerin, en iyi niyetlerle bile olsa, Filistin halkının devlet olmasını sağlayamayacağını uzun zamandır açıkça belirtiyoruz.” ifadelerini kullanmıştı.

İsrail’den; “Filistin lehine oy kullanan ülkeleri protesto edeceğiz” çıkışı…

İsrail Dışişleri Bakanlığı, Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyinde (BMGK) Filistin’in BM’ye tam üyeliği istenilen karar tasarısının lehine oy kullanan ülkelerin büyükelçilerinin bakanlığa davet edilip protesto edileceğini açıklamıştı. Açıklamada, Fransa, Japonya, Güney Kore, Malta, Slovakya ve Ekvador Büyükelçilerinin bir diplomatik girişim için çağrılacağı ve “güçlü bir protesto” sunulacağı vurgulanmıştı.

Evet, Kuduz İsrail her geçen gün biraz daha yalnız ve yardımsız kalmaktaydı. Bu durum onun hırçınlığını azdırıp huysuzlaştırmaktaydı. Tam böyle bir süreçte, Erdoğan iktidarının İsrail lehine ABD ile yakınlaşması ise bir utanç vesikasıydı!

AKP’li Nihat Zeybekçi’nin İsrail ticaretiyle ilgili utanılacak itirafları!

AKP Genel Başkan Yardımcısı ve Ekonomi İşleri Başkanı Nihat Zeybekçi’nin, İzmir’de mermer ve doğal taş fuarında Türkiye’nin Siyonist İsrail’le ticaret ilişkilerine dair açıklamaları tepki toplamıştı. “Eyvallah! Bu katliamı kınıyoruz” diyen Zeybekçi, İsrail’le ticaretin sürmesi gerektiğini vurgulamaktan utanmamıştı. “Katliamı kınıyoruz ama İsrail serbest ticaret anlaşmamızın olduğu bir ülke” diyerek İsrail’le ticaretin sürmesi gerektiğini savunan Zeybekçi, “Hassas çalışma yapılması gerektiğini savunuyoruz. Yasaklı ürünlerden ziyade, belki kayda alma şeklinde. İsrail’de çok önemli bağlantıları olan arkadaşlarımız da var” itirafında bulunmuşlardı.

Böylece “Cinayet ayrı, ticaret ayrı” mesajı veren Zeybekçi, “Yani eyvallah! İsrail’in Müslümanlara yaptığı bebek katliamını nefretle kınıyoruz. Ama diğer taraftan da ticaretin hiç kimseye zarar vermeyen bölümleriyle ilgili de, İsrail serbest ticaret anlaşmamızın olduğu bir ülke olduğunu da unutmuyoruz… 6 satıp 1 aldığımız bir ülke olduğu için onunla ilgili daha hassas olmamız gerektiğine inanıyorum. Bununla ilgili de çalışıyoruz” demekten sakınmamıştı!..

İran’ın, İsrail’e gerçekleştirdiği cılız saldırı girişimi ile ilgili değerlendirmede bulunan Emekli Müstafi Amiral Doç. Dr. Cihat Yaycı, “Bu bir cambaza bak savaşıdır” yorumunu yapmış, ama Hamas cihadını çarpıtmıştı!

İsrail devlet televizyonu, heyecanla İran’ın İsrail’e İHA saldırısı başlattığını açıklamıştı. İsrail ordusundan yapılan ilk açıklamada İsrail’in hava savunma sisteminin saldırıya karşı hazır durumda olduğu vurgulanmıştı. İran devlet televizyonu da son dakika olarak İran İHA’larının İsrail’e doğru ateşlendiğini duyurmuşlardı. ABD, saldırı sonrası hemen harekete geçmiş, İngiltere ise İran’ı kınamıştı. İstanbul Topkapı Üniversitesi Öğretim Üyesi Emekli Müstafi Amiral Doç. Dr. Cihat Yaycı, İsrail-İran arasındaki kriz sonrası sosyal medyadan ilginç açıklamalarda bulunmuşlardı.

“Bu bir cambaza bak savaşıdır. Günler öncesinden tantanası yapılmıştır. İran davul zurna ile füzeler ve İHA’lar kaldırmıştır. ABD ve İsrail ise: ‘Bakın işte İran bize saldırıyor, şimdi biz de Ortadoğu’daki İran destekli gruplara saldırmayıp da ne yapalım?’ demeye başlamıştır!

• Bu olay üzerine İsrail genişlemeye başlayacaktır.

• Gazze’de soykırım, bu sözde saldırıyla arka plana atılacaktır.

• ‘İran, Hamas’ı da destekliyor’ bahanesi ile İsrail bu toz bulutu içinde Gazze’nin işgalini vahşetle tamamlamaya yoğunlaşacaktır.

• İsrail Lübnan’a ve Suriye’ye saldıracaktır.

• ABD ve İsrail; ‘Suriye’deki İran destekli gruplarla mücadele edeceğiz ve bunu da PKK/YPG ile yapacağız’ diyecekler ve böylece PKK/YPG’nin etki alanını genişletmeye çalışacaktır.

• Suriye’nin güneyinden giren İsrail birliklerinin oluşturacağı koridorla PKK/YPG’nin kuzey ve doğudan güneye ilerlemesi ile oluşacak koridor birleştirilip tamamlanacaktır.

• Böylece fiilen İsrail Türkiye’ye komşu olacaktır.

• Ayrıca Rusya ile birlikte İdlib’e de girerlerse, yeni milyonluk sığınmacı akını Türkiye’ye doluşacaktır.

• Böylece Suriye’nin petrol bölgelerini de içine alan bir TERÖRİSTAN kurulması an meselesi olacaktır.

• Bu arada Irak’ta da PKK’ya göz yumulacak, göstermelik adımlar atılacak, Türkiye köşeye sıkıştırılacaktır.

Hâlâ İran’ın mevcut yönetiminin ABD ve İsrail’e gerçekten düşman olduğuna inanmak saflıktır. Rusya da aynı ekipten olmaktadır.” diyen Cihat Yaycı’nın Kutlu Hamas harekâtını da bir danışıklı dövüş olarak göstermesi, akıl ve vicdan fukaralığından öte bir vicdan kararmasıydı!

Ancak İran’da Siyonizm’e ve ABD emperyalizmine karşı çok şuurlu ve onurlu bir halkın ve bu doğrultuda Milli ve Deruni bir yapının bulunduğu da asla unutulmamalıdır. Yakında ve zorunlu olarak Türkiye ve İran’da yaşanacak köklü zihniyet değişimleri ve Milli güçlerin devreye girmeleri sonrası İsrail’e gerçek saldırının nasıl yapılacağı, ABD ve AB’nin nasıl hizaya sokulacağı… Ve yine HAMAS kahramanlarının destansı cihadının hangi kutlu sonuçlara yol açacağı herkes tarafından görülüp anlaşılacaktır.

ABD ve İsrail’in Çöküş Süreci mi Başlamıştı?

“1973 Ekim’inde yapılan Yom Kippur Savaşı’nın ilk dört gününün sonunda Birleşik Arap Orduları İsrail ordusunu 3 cephede de hezimete uğratmıştı. Rusya, Birleşik Arap ordularını desteklerken, ABD de İsrail ordusuna destek çıkmıştı.

Savaşta, Mısır ordusu güneyden Süveyş Kanalı’nın doğusundaki Barlev hattını geçerek Tel Aviv’e doğru, Suriye ordusu da kuzeyde ele geçirdiği Golan Tepeleri’nden aşağıya inerek Kudüs’e doğru ilerlemeye başlamıştı. Doğuda da Irak ordusu Kudüs’e doğru ilerliyordu. Önlerinde kendilerine karşı koyacak bir İsrail birliği bile kalmamıştı. Libya da Birleşik Arap Ordusuna her tür maddi ve askeri yardımı yapmaktaydı. Yenilginin açık olarak yaşandığı 4. günün sonunda İsrail Başbakanı Golda Meir, ABD Başkanı Richard Milhous Nixon’ı arayarak Birleşik Arap Ordusunun tüm cephelerde İsrail ordusunu yendiğini ve 1187’de bölgede yaşanan Hıttin Savaşı sonrasında Hristiyan ordusunun denize döküldüğü gibi İsrail ordusunun da denize döküleceğini, İsrail’in haritadan silineceğini belirterek nükleer başlıklı füzelerle, atom bombasını kullanmak için izin istemek zorunda kalmıştı.

ABD Başkanı, nükleer başlıklı füzelerin kullanılmasını reddederek konvansiyonel askeri destek vereceğini hatırlatmıştı. Kıbrıs’taki Akrotiri (Ağrotur) İngiliz Üssü’nden Tel Aviv yakınındaki Ben Gurion Havaalanına ve sahildeki Dov Hoz Havaalanına hava köprüsü kurup her tür askeri ve mali desteği vermeye başlamıştı. Amerika’nın desteğiyle savaşın gidişatı değişmiş ve maalesef Yom Kippur Savaşı ABD destekli İsrail ordusunun zaferi ile sonuçlanmıştı. Yom Kippur zaferinden sonra İsrail ve ABD, birlikte İsrail’in haritadan silinmesini önleyecek tedbirler üzerinde çalışmalara yoğunlaşmıştı. Bu çalışmanın sonucunda ilk adımda; Birleşik Arap Ordusunu oluşturan Mısır, Irak, Suriye ve Libya’nın bir daha bir araya gelmemeleri ve güçsüzleştirilmeleri için iç savaş çıkartma kararı almışlardı.

Bu kararın ilk etabında ABD’nin arabuluculuğu ve baskısıyla Mısır Başkanı Enver Sedat, İsrail Başkanı Menahem Begin ile Davos’ta buluşmuşlardı. Ardından Mısır-İsrail dostluğu başlatılmış ve Mısır -İsrail lehine- devreden çıkarılmıştı. Uzun vadeli arazi çalışması bittikten sonra da “Arap Baharı” adlı iç ayaklanmalarla Libya, Irak ve Suriye içten parçalatılarak iyice zayıflatılmış ve neredeyse Birleşik Arap Ordusunu oluşturmaları imkânsız hale sokulmuşlardı.

Ortadoğu’yu iyice parçalamak ve güçsüzleştirmek isteyen ABD, eski Başkan Woodrow Wilson’ın 1919’da yayınlattığı harita içeriğince, bu süreç içinde Türkiye ve İran’ı da parçalamaya çalıştıysa da bunu başaramamıştı. Yani, İsrail’in Filistin’e saldırısı, açık bir soykırım uygulaması, Filistin devletini yok etmek istemesi ve ABD’nin desteği ile İran’ı da bu savaşın içine çekme gayreti, gerçekte uzun vadeli Ortadoğu’yu parçalama senaryosunun kapanış kısmıydı.

Bu olayların sonucunda nelerin olacağı ve nelerin yaşanacağı az buçuk belli olmaya başlasa da dünyanın siyasi tarihine baktığımızda, uzun vadede bu işten zararlı çıkacak olanın ABD ve İsrail olacağı ortadaydı. Tek kutuplu dünya, -birçok ülkede ABD’ye ve İsrail’e karşı duyulan nefret ve düşmanca duygular nedeni ile- hızla iki kutuplu dünyaya doğru ilerlerken, ABD ve Avrupa Birliği mali ve askeri güç kaybına uğramaya başlamışlardı. Benim öngörülerime göre, dünya ticareti dolar hâkimiyetinin dışına kayacak, 1973 Yom Kippur Savaşı’ndan sonra ABD’nin piyonu ve kulu haline gelen İsrail de varlığını sürdüremez olacaktı…

Dileğimiz; Anavatan Türkiye’mizin ve Kıbrıs Adamızın bu olacaklardan çok fazla etkilenmeden zaferle çıkmasıydı!”[2]

İsrail’in ‘Türkiye’ Kuşkuları ve ‘Ankara bize büyük bir baş ağrısı yaşatacak’ Kaygıları!

İsrail’in Maariv gazetesi, Türkiye’nin Tel Aviv’e yönelik açıkladığı kısıtlamaların nelere yol açacağını yazmıştı. Boğazların kapatılma ihtimalinden rahatsız olan gazete, İsrail’in en kötüsüne hazırlanması gerektiğini hatırlatmıştı. Soykırımcı İsrail’in Gazze’deki katliamları sonrası Türkiye, Batılı ülkelerin aksine Filistin ve Gazze’ye olan desteğini açıklamıştı.  Bu lafta kalan destekten bile Siyonistler rahatsızdı. Bölgeye kısıtlı insani yardım yollayan Ankara, son olarak İsrail’e yönelik ihracata; inşaat demirinden yassı çeliğe, mermerden seramiğe kadar 54 üründe kısıtlama getirmesi, hem Siyonist katillere, aylardır yüzlerce gemi dolusu yardımının itirafıydı, hem İsrail’i kuşkulandırmıştı.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın, lafta bile kalsa bu kısıtlamaların “Gazze’ye kesintisiz, engelsiz ve yeterli miktarda insani yardım ulaştırılıncaya kadar devam edeceğini” söylemesi üzerine İsrail Dışişleri Bakanı Yisrael Katz, sosyal medya hesabından yaptığı açıklamada; Türkiye’nin ihracatı kısıtlama kararına tepkilerini açığa vurmuşlardı.

İsrail basınından Maariv gazetesi ise Türkiye’nin bu hamlesi sonrası Tel Aviv yönetiminin en kötü senaryoya hazırlanması gerektiğini yazmış ve Ankara’nın bu hamlelerinin İsrail için bir baş ağrısı niteliğinde olduğunu vurgulamıştı.