SEVGİ; SADAKAT VE SABIRDIR (ŞİİR)

SEVGİ; SADAKAT VE SABIRDIR

İspatsız iddia, boş laftır beyim

Sevgi Hak yolunda, canın yormaktır…

Muhabbet ne imiş, ben sana deyim

Sevgi; lütfu kahrı, balla karmaktır¹…

Şeriat istemez, imanı sahte

Hep isyan içinde, darda sıhhatte

Huzurdan haz almaz, eşraf saatte

Sevmek; seherlerde, sırrı sormaktır…

Ayetlere isyan, Rabbe adavet

Sünnet kabul etmez, işte şekavet

İbadet hizmete, engel rehavet

Sevgi; gaflet dağın, şevkle yarmaktır…

Allah için sevmez, makama tapar

Hak için buğzetmez, çıkara sapar

Meal oku dersin, havlayıp kapar

Sevgi; takva ile, şehvet kırmaktır…

Âşık Mevlâ’sına, duyar mehabet²

Huşû saygı ister, gerçek muhabbet

Çün ol muhabbetten, hâsıl Muhammet

Sevmek; dert belayı, gülle sarmaktır…

Seven sahip çıkar, Dine devlete

Aşkını satar mı, makam servete

Riske göğüs gerer, düşer külfete

Cefaya sebatla, Hak’ka varmaktır…

Hiç Hak aranır mı, Haçlı Birlikte

İslam ittifakı, olur dirlikte

Nura ulaşılmaz, bâtıl kirlikte

Sevgi; şerrin zulmün, beynin vurmaktır…

Amelsiz yaranmak, riya boş laftır

Mü’min pazarlıksız, dostuna saftır

Sahtekâr sevdası, koftur tuhaftır

Sevgi; dosta boyun, büküp surmaktır³…

Dosta güven duyan, olmaz kaygusu

Şüpheye düşürmez, şeytan kurgusu

Sevgi; şükür minnet, hasret duygusu

Hak’kın her takdirin, hayra yormaktır…

Saygı yoksa sevgi, solar soğurdu

Neye yarar yağsız, sütün yoğurdu

Gerçek sevgi büyük, aşklar doğurdu

Sevgi; Rabbe akan, nurdan ırmaktır…

İman bir bütündür, az biraz olmaz

Sevgiliye hep naz, bed niyaz⁴ olmaz

İtaat esastır, itiraz olmaz

Sevmek; tevbe edip, sözde durmaktır…

Mevla’sı içindir, bala Leyla’sı

Dosta vuslat olur, onun hülyası

Gayretli mü’minin, tüm vaveylası⁵

Sevgi; taat zikir, dua çarmaktır⁶…

Rabbim razı olsun, âlem vız gelir

Fasık sataştıkça, bana hız gelir

Elbet kıştan sonra, bahar yaz gelir

Cihat sevdam; Adil, Düzen kurmaktır…

1- Karmak: Katıp karıştırmak.

2- Mehabet: Heybet, azamet, hürmet.

3- Surmak: Saygıyla baş eğip susmak.

4- Bed niyaz: Kötümser dua.

5- Vaveyla: Feryadü figan.

6- Çarmak: Yalvarıp çağırmak, çırpınmak.