HASRET ŞARKISI

Şol cenneti Ala’ya, girseydi yetim ruhum

Tecelli ikliminde, cemalini arardım!..

Mutluluğum lütfundur, Seninledir huzurum

Rüyalarıma gelsen, nur hayalin sarardım!

Ayrılığın acısı, kollarımı bağladı

Seni özleyen gözler, gizli gizli ağladı

Hasretin harareti, yüreğimi dağladı

Dizlerime uzansan, saçlarını tarardım!

Muhammedi gerçeğin, “Necmüs-sakibi” Sensin

Şeytanın, şer odağın; asıl rakibi Sensin

“Rakıb”[1] olan Rabbimin, temsil takibi Sensin

Kıtmir’in olmak için, sultanlıktan cayardım!

Meramım Mevlanamsın, Sultanımsın Hocamsın

Garip gönül bahçemde, hiç solmayan goncamsın

Güvencem himayendir, sığınağım recamsın

İnayetin çekersen, bilmem neye yarardım?

Sayende hakikate, erdi aklım vicdanım

Hidayet rehberimsin, Efendimsin ey canım

Sensiz bütün ömrümü, sanki boşa harcadım

Sen sahip çıkmasaydın, baştan sona zarardım!

Nur tecellisi yüzün, hakikatin aynası

Hikmet tefsiri sözün, dört Kitabın manası

Mehdiyet mührü özün, nice sırrın aynası

Böyle aşkın derdiyle, gece gündüz yanardım!

Davasız bir insanla, ne farkı var mezarın

Lafla kalbi doyar mı, düşünen bir yazarın

Terk etme hiç nefsime, eksiltme hak nazarın

Lütfedip sor halimi, çünkü soldum sarardım!

Fiilden önce fikre, hoş sözden önce öze

Önem vermek öğrendik, riyakârdık biz bize

“Hayat; iman, cihat”mış, alışmıştık hep düze

Taleben olmasaydım, hidayetten kayardım!

Davetine muhatap, olmak ne büyük devlet

Hakikati kavramak, âlemden üstün servet

Elinle sundu Rabbim, hikmet yüklü bir demet

Günahla kararmıştım, nazarınla ağardım!

Ebedi lanet olsun, davanı saptırana

Dosttan çekip gönlünü, dünyaya kaptırana

Hakikat hatırına, bağlıyız hatırana

Duan sevdan olmazsa, kendim kütük sayardım!

Kalbim dilim tutulur, huzuruna varınca

Şah kartalın yanında, kaça gider karınca

Şeref İslam’a hizmet, karınca kararınca

Kur’an vicdan bıraksam, insanlıktan çıkardım!