FİLİSTİN DAVASINDA; İKTİDARIN MÜNAFIKLIĞI
VE
EKREM İMAMOĞLU’NUN MARAZLI TAVRI

Ekrem İmamoğlu; bir yabancı medya muhabirine Haliç çevresinde röportaj verirken: “Hamas teröristtir, İsrail’e saldırıp sivillere zarar vermiştir. İsrail de kendisini savunmaya geçmiştir, ama fazla ileri gitmiştir!..” anlamında talihsiz ve tıynetsiz yorumlar yapmış, İmamoğlu değil de, sanki Hahamoğlu gibi davranmıştır. Bu tavrın Siyonist odaklara: “Beni Cumhurbaşkanlığına hazırlayın, sizlere uşaklık yapayım!” mesajı olduğu sırıtmaktadır. Oysa HAMAS, Siyonist İsrail’in Gazze’ye saldırıp işgal ve katliama girişme planlarını önceden fark edip bunu engelleme ve en azından geciktirme gayesi ve gayretiyle o harekâtı başlatmıştır ve geç de olsa vicdan ehli herkes tarafından haklılığı anlaşılmıştır.

Evet; CHP’nin, Milli Çözüm Dergisi Ankara Hizmet Binası açılışına davet edilen, ama önemli mazeretleri nedeniyle katılamayıp:

“Kıymetli dostlar, Milli Çözüm Dergisi Temsilciliği açılış davetiyesi için teşekkür ederim. Her ne kadar yanınızda olmak istediysem de programımın yoğunluğu dolayısıyla katılım sağlayamadım. İsmiyle müsemma bir yayın hayatı olan derginin, önümüzdeki süreçte de ülkemize sunacağı katkılar için şimdiden teşekkür ediyor, hepinizi saygıyla selamlıyorum” diyen Cumhuriyet Halk Partisi 7. Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu gibi Milli duyarlı ve vicdani tutarlı şahsiyetlere ihtiyaç vardır.

Şimdi Ekrem İmamoğlu’na, Filistin Davasının ve İsrail barbarlığının tarihi seyrini hatırlatmamız lazımdır.

Terörist İsrail’in Kurulma Aşamaları

İsrail’in, 14 Mayıs 1948’de tarihi Filistin topraklarında bağımsızlığını ilan etmesi, Filistinliler için onlarca yıldır devam eden felaketler silsilesinin başlangıcıdır. HAMAS’ın aynı tarihte ve zalim İsrail saldırılarını haber alıp önlemek üzere, harekâta başlaması da anlamlıdır. Bu tarihten sonra zorunlu göçe ve katliamlara maruz kalan, hâlâ da işgal ve abluka altında bulunan, mülteci konumunda yaşayan milyonlarca Filistinli, Nekbe’nin (Büyük Felaket) 76. yılında tekrar vatanlarına dönmenin hayalini kurmaktadır. Her yıl hayallerine ulaşmaktan biraz daha uzaklaşan Filistinlilerin geri dönüş ve bağımsızlık gibi Milli hedefleri, son yıllarda amansız bir saldırıyla karşı karşıya bulunmaktadır. Arap dünyasının İsrail ile yakınlaşması ve AKP Türkiyesinin de katıldığı normalleşme çabaları, Filistinlilerin iç bölünmüşlük sorunları, uluslararası tarafların zayıf kalması ve ABD ile İsrail’in hukuk gözetmeyen yaklaşımları sonucu oluşan şartlar, Filistin davasının son yıllarda karşı karşıya kaldığı en ağır durumu oluşturmaktadır.

İsrail’in kuruluşuyla vatanlarının büyük kısmını kaybeden Filistinliler, Nekbe’nin 76. yılına, ABD Başkanı Donald Trump’ın İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu’yla birlikte Beyaz Saray’da İsrail-Filistin sorununun çözümü amacıyla açıkladığı, sözde Orta Doğu Barış Planı’nın gölgesinde ulaşmışlardı. ABD’nin sözde barış planı, İsrail’e; Akdeniz’den Ürdün Nehri arasındaki coğrafyada tam egemenlik verirken, Filistinlilere ise Tel Aviv’e tanınan bu imtiyazı “sözde devlet” ve “ekonomik refah” karşılığında kabul etmeyi dayatmaktaydı. Filistinlilerin geri dönüş hakkı, Doğu Kudüs, yerleşim birimlerinin kaldırılması gibi taleplerini görmezden gelen sözde barış planı, tarihi Filistin topraklarında “iki devletli çözüm” imkânını tamamen ortadan kaldırmaktaydı. Ayrıca işgal altındaki Doğu Kudüs’ün Eski Şehir bölgesinde bulunan ve Müslümanların ilk kıblesi olan Mescid-i Aksa’daki mevcut durumun (statükonun) korunmasını öngören sözde barış planı, Harem-i Şerif’i İsrail’in tezleri doğrultusunda Yahudilerin de ibadetine açarak aslında, işgalci statükoyu Yahudilerin lehine değiştirmeyi amaçlamıştı. Trump’ın planını Filistinlilere ve uluslararası topluma rağmen Filistin topraklarında ilmek ilmek dokuyarak uygulayan İsrail, Filistinlilerin hayalini kurduğu; 1967 sınırları üzerinde başkenti Doğu Kudüs olan tam bağımsız, egemen bir Filistin Devleti ideasını da tamamen ortadan kaldırmaktaydı.

76 yıldır dinmeyen acı!

Filistinliler için zorunlu göç, yağma ve katliamların simgesi olan “Nekbe” tam 76 yıldır dinmeyen bir acıyı anlatmaktadır. Filistinliler haklı bir nedenle bugüne “Büyük Felaket” anlamına gelen “Nekbe” ismini takmıştır. Çünkü İsrail’in 14 Mayıs 1948’de tarihi Filistin topraklarında bağımsızlığını ilan etmesi, Filistinliler için onlarca yıldır devam eden felaketler silsilesinin başlangıcıdır. Bu nedenle İsrail’in bağımsızlığını ilan ettiği tarih olan 14 Mayıs’ı takip eden gün, yani 15 Mayıs “Nekbe” günü olarak anılmaktadır. Günümüze kadar uzanan bu süreçte Filistin topraklarının büyük bölümü işgal altına alınmış, sistematik katliamlarla binlerce Filistinli katliama uğramış, 1 milyona yakın kişi vatanından sürgüne yollanmış, 675 köy yok edilip yıkılmış ve bazı kentler zorla Yahudilere bırakılmış durumdadır. Nekbe’den bu yana işgali genişleten İsrail, şu an 27 bin kilometrekarelik tarihi Filistin topraklarının yüzde 85’ine el koymuş bulunmaktadır. Filistinliler ise bu alanın sadece yüzde 15’ini kullanabilirken, şimdi bundan bile mahrum edilmeye çalışılmaktadır. İsrail ayrıca 1967’de işgal ettiği Doğu Kudüs ve Batı Şeria’da da yasa dışı Yahudi yerleşim birimi inşaatlarını hızlandırmıştır.

1 milyona yakın Filistinli sürgüne yollanmıştır!

Filistinlilerin “Nekbe” ismini verdiği 15 Mayıs, Filistin ve İsrail toplumlarının zihninde taban tabana zıt şekilde algılanmaktadır. İsrailliler için güya “bir devletin kuruluş” günü olan 14 Mayıs, Filistinliler için ise nüfuslarının yüzde 67’sine tekabül eden 957 bin kişinin vatanlarından zorla çıkarılması, kültürel ve sosyal dokunun tahribatıyla başlayan ve günümüzde daha da azgınlaşan felaketler silsilesinin başlangıcı anlamını taşımaktadır. O tarihten bu yana nüfus artışıyla Filistinli mültecilerin sayısı dünya genelinde 6 milyon 20 bine ulaşmıştır. Bunların yaklaşık 5,3 milyonu Birleşmiş Milletler Filistinli Mültecilere Yardım Ajansı’na (UNRWA) kayıtlı durumdadır.

675 köy ve kasaba yakılıp yıkılmıştır!

İsrail güçleri Nekbe süresince Filistinlilere ait 675 köy ve kasabayı ortadan kaldırmış ve binlerce Filistinli, sistemli katliama uğramıştır. Birçok tarihi Filistin şehri de Yahudileştirilmiş durumdadır. Bu süreçte Negev bölgesinde yaşayan Bedevi kabileler yerlerinden zorla çıkarılmıştır. Ayrıca yerleşim bölgelerinin isimleri değiştirilerek kültürel kimlik de hedef alınmıştır.

5 milyonu aşkın Filistinli, mülteci kamplarında yaşamaktadır!

Nekbe’de sürgün edilen yüz binlerce Filistinli, ülke içinde ve dışında oluşturulan 61 mülteci kampında zor şartlar altında kıvranmaktadır. Ülke toprakları içinde yer değiştiren Filistinlilerin yoğun olarak sığındığı yerlerden olan Gazze’de 8 mülteci kampı bulunmaktadır. İsrail ablukası altındaki Gazze Şeridi’nin kuzeyinde yer alan Cibaliya Mülteci Kampı 108 bin Filistinliye ev sahipliği yapmaktadır. Bölgenin en büyük kampı olan Cibaliya, 1987’de Filistin İntifadası’nın patlak verdiği yer olarak tanınmaktadır. İsrail’in kuruluş sürecinde topraklarından ayrılmak zorunda kalan Filistinlilerin sığındığı komşu ülkelerin başında gelen Lübnan’da 12, Ürdün’de 10, Suriye’de 12 mülteci kampı vardır.

Nekbe’nin tarihi, 2 asır öncesine uzanmaktadır!

Nekbe’nin ilk tohumunun “Yahudi baronların telkinleriyle Fransız General Napolyon Bonapart’ın fikriyle atıldığı, Balfour Deklarasyonu ile hayatiyet kazandığı ve son olarak İsrail’in ilk Başbakanı Ben Gurion tarafından somutlaştırıldığı” anlaşılmaktadır. Napolyon Bonapart 1799’da Osmanlı idaresi altındaki Filistin’de bir Yahudi devleti kurulması fikrini gündeme taşımıştır. Sonraki süreçte dünyanın her yerinden Yahudilerin gruplar halinde Filistin’e göç etmesi sağlanmıştır. Böylelikle Siyonist Yahudilerin Filistin topraklarını ele geçirmesi için zemin hazırlanmıştır. Osmanlı’nın ve özellikle Abdülhamid Han’ın tüm engelleme çabalarına rağmen Filistin’e Yahudi göçü yoğunlaşmıştır. İngiliz General Edmund Allenby, Aralık 1917’de Kudüs’ü işgal ederek, Filistin’in Birinci Dünya Savaşı’nda yenilgiye uğrayan Osmanlı Devleti’ne bağlılığını sonlandırmış ve Siyonistlere hareket alanı açmıştır. Bölgenin 1917’de İngiliz mandasına girmesiyle Filistin’e Yahudi göçü daha da hızlanmıştır. İngiltere Dışişleri Bakanlığının 1917’de yayımladığı ve Yahudilerin Filistin’de devlet kurmasını öngören “Balfour Deklarasyonu” ile İngilizler, İsrail’in kurulmasına desteklerini açığa vurmuşlardır. O süreçte bu tehlikeli gidişe karşı çıkan Mustafa Kemal bile, çok sinsi bir suikastla ölüme yollanmıştır.

İngiliz manda yönetiminden Nekbe’ye, hıyanetin rotası!

BM Genel Kurulu’nda 29 Kasım 1947’de Filistin’in, Yahudi ve Filistin devleti olarak bölünmesini öngören karar onaylandı. Karara başta Filistinliler olmak üzere Arap ülkeleri karşı çıkarken, Siyonistler ise kararı memnuniyetle karşıladı. Bölünme kararının ertesi günü, Siyonistler tarafından kurulan “Haganah” adlı silahlı çete tarzı örgütler, Yahudilerin ikamet etmesi için hazırlanan bölgeleri ele geçirmeye başladı. Filistin’de İngilizlerin manda yönetimi sona erer ermez silahlı örgütler, 14 Mayıs 1948’de Siyonist ve terörist David Ben Gurion tarafından İsrail devletinin kurulduğunu açıkladı. Bu tarihten sonra Yahudilerin “kendilerine ayrılmış” bölgelere göçleri büyük ölçüde arttı. Mısır, Suriye, Irak, Birleşik Arap Emirlikleri ve Ürdün tarafından oluşturulan Arap ordusuyla, İsrail arasında meydana gelen savaş da söz konusu göçe engel olamadı. Bu savaş, ABD ve AB ülkelerinin desteği ve 3 Mart 1949’da İsrail’in BM’ye tam üye olarak kabul edilmesiyle sonlandı. İsrail, önce ABD ve sonrasında ise pek çok ülke tarafından tanındı.

Siyonizm’in Şeytani İddiası!

Siyonistlerin, Filistin topraklarını “işgal gerekçeleri” arasında üç iddia öne çıkmaktadır. Bu iddiaların ilki, yazar Israel Zangwill’in “Topraksız bir halk için, halksız bir toprak” sözüyle ifade edilen “halksız topraklar” iddiasıydı. Filistin’in işgalini “haklı göstermeye” çalışan en büyük propagandalardan biri olarak sunulan bu iddiayla Filistinlilerin varlığı inkâra kalkışılmıştı. Siyonistlerin ikinci iddiası; 2 bin 70 yıl önce bu topraklarda “İsrail devleti”nin var olduğu safsatasıydı. Üçüncü iddia ise; “Filistinlilerin topraklarını satıp gönüllü olarak yurtlarını terk ettikleri” yalanıydı. Siyonistlerin defaatle öne sürdüğü ve uluslararası kamuoyunda kendisine taraftar bulan bu gerekçeyle, Filistinlilere yapılan katliamlar ve sürgüne yollanmalar unutturulmaya çalışılmıştı. Oysa bu iddianın aksine İsrail devleti kurulduğunda Yahudilerin bölgede sahip olduğu toprakların oranı yüzde 5’i bulmamaktaydı.

Siyonist İsrail devletinin inşası!

Modern Siyonizm fikrinin zahiri takipçisi Theodor Herzl‘in başkanlığında ve hakiki tertipçisi Yahudi Lord Rothschild’in faizli sömürü parasıyla, ve maalesef meşhur hain Mekke Şerifi Hüseyin’in (şimdiki Ürdün Kralı’nın büyük atası) hıyanet katkıları sayesinde 1897’de İsviçre’de düzenlenen Pal Konferansı’nda, kurulacak yeni devletin esasları ortaya çıkmıştı. Bu andan itibaren “Siyonizm’in; artık dini değil, milliyetçi fikirleri benimseyen, emperyalist ve ırkçı yerleşime hizmet eden, sömürgeci bir siyasi hareket olduğu” vurgulanmaktaydı. Herzl, Yahudi devleti kurulması projesine uluslararası onay almaya çalıştı. Dönemin Osmanlı Padişahı Sultan 2. Abdülhamid’i “Filistin’de Yahudiler için toprak elde etme” konusunda ikna edemeyen Herzl, aradığı desteği İngiltere’den almayı başardı. Herzl, 1902’de, “Bu devletin, barbarlığın (İslam’ın!) karşısına dikilen uygarlığın ileri karakolu olacağı” fikrini ortaya attı. Ancak Herzl’in bu söylemi gerçekte karşılığını bulmadı. Aksine 1950’deki “Dönüş Yasası” ile göçmen olarak İsrail’e gelen her Yahudi’ye vatandaşlık hakkı tanındı ve Filistin toprakları, dünyanın dört bir yanındaki Yahudiler için zorla ve gaspla “vatan” yapılmaya çalışıldı.

Filistinlilerin geri dönüş hakkı!

Batı Şeria ve Gazze Şeridi’ndeki mülteci kamplarının yanı sıra başta Suriye, Lübnan ve Ürdün olmak üzere dünyanın farklı bölgelerinde vatanlarından uzakta hayat süren Filistinliler, yüzlerinin hâlâ “çalınan cennet” olarak tanımladıkları Filistin’e dönük olduğunu her fırsatta gündeme taşımaktadır. BM’nin; “Evlerine geri dönmeyi ve komşularıyla huzur içinde yaşamayı arzulayan mültecilerin, mümkün olan en yakın zamanda bu arzularını gerçekleştirmelerine fırsat tanınmalı ve geri dönmemeye karar verenlerin arazileri için de tazminat ödenmesi yapılmalı” şeklindeki 194 sayılı kararını ise İsrail uygulamaya yanaşmamıştır. Onlarca yıldır sürgün hayatı yaşayan milyonlarca Filistinli için “Nekbe” (Büyük Felaket) zorunlu göç, yağma ve katliamların simgesi olmaya ve kurtuluş umudunu canlı tutmaya yarayan bir kavramdır.

Sultan Abdülhamid Han ve Mustafa Kemal Atatürk’ten sonra, mazlum ve mağdur Filistin davasına dirayet ve cesaretle sahip çıkan Prof. Dr. Necmettin Erbakan Hocamızın sadık talebeleri ve sağlam takipçileri olan Milli Çözüm erbabı, bu kutlu davanın samimi ve sürekli savunucuları olmuşlardır, olacaklardır…

Filistin topraklarında görülen yerleşimci yayılmacılığının arkasında temel olarak Siyonist ideolojinin yattığı, “vatansız Yahudilere Filistin’de bir vatan oluşturma” çabalarının yoğunlaştığı bir süreçte, Erbakan Hocamızın da kuruluşuna katkı sundukları HAMAS kahramanları, şimdi destanlar yazmaya başlamışlardır ve inşaallah çok yakında kutlu başarıya ulaşacaklardır.

Birinci Dünya Savaşı, geçici İngiliz manda yönetimi iktidarı, İsrail’in kuruluş ilanı, 67 Arap-İsrail Savaşı, Camp David ve Oslo anlaşmaları bu hıyanet işgalinin köşe taşlarıdır. 1967 Arap-İsrail savaşı ile Arap-İslam dayanışması büyük zarara uğramış, Ürdün, Lübnan ve Mısır saf dışı bırakılmıştır. 67 Savaşı ile İsrail, hayatta kalma hedefine ek olarak yayılma hedefini de hızlandırmıştır. 1967’de sunulan iki taraflı devlet önerisi riyakârlığı ise; yasa dışı yerleşim birimlerinin yolunu açmış, Oslo’dan sonra da çok sayıda yeni yerleşim biriminin inşası tamamlanmıştır.

1993’te Oslo görüşmeleri yapıldığında 100.000 olan yerleşimci Yahudi nüfusu günümüzde 700.000’e ulaşmış durumdadır.

İsrail’in bir devlet olarak ortaya çıkışı, vatansız Yahudilere bir vatan kurulması amacıyla desteklenmişti ve bu Siyonist terörist devletin varlığını koruması, İsrail yönetimi ve Siyonist lobi için tarihi önemdeydi. Ancak İsrail’in varlığını koruma ile eşdeğer ikinci hedefi; yayılma/toprak genişletmekti. Bu bağlamda İsrail’in tarihi boyunca kurulan tüm hükümetlerin yayılma ideolojisini benimsediği, 1977’den beri İsrail’de saldırgan sağcı hükümetlerin göreve getirildiği, günümüz İsrail hükümetinin tarihindeki en zalim ve radikal hükümet olduğu kesindi.

İsrail’in yerleşme ve yayılma hedefleri yanında, Filistin’in ve komşu İslam ülkelerinin toprak bütünlüğünün bir daha birleşmemek üzere parçalanması da planlanmıştı. Birinci Dünya Savaşı sonrasında bu gayeye bir nevi ulaşılmıştı. 20. yüzyıl sonlarında da bu gayenin hâlâ canlı olduğuna dair Oded Yinon Planı bir örnek olarak esas alınmaktaydı. İsrail’in varlığını, coğrafyadaki devletlerin parçalanması ile ilişkilendiren bu plan, Türkiye’de bir Kürt devleti inşası, Irak’ın üçe ayrılması, Mısır ve Suriye’nin parçalanması, Sudan’ın karıştırılması gibi şeytani amaçlar taşımaktaydı.

Bugün “HAMAS mücahitleri aynı zamanda Türkiye’mizi savunmaktadır” iddiamız bu gerçeklere dayanmaktadır.

Bu önemli ve sevindirici bir aşamadır ki, HAMAS’ın kahramanlığı sayesinde artık dünyada İsrail’in meşruiyeti tartışılmalıdır. Türkiye gibi halkın çoğunluğu Müslüman olan bir devletin dahi İsrail’i tanımış olmasının ve hele Dindar Kahraman sanılan Erdoğan iktidarının İsrail’le Normalleşme Anlaşması imzalamasının sorgulanması şarttır. Asla unutulmasın ki; 1948 yılında gerçekleşen Büyük Felaket/NEKBE sonucunda 1,3 milyonluk Filistin halkının 800.000’i evlerini terk etmek zorunda kalmıştır. Filistin içine ve dışına göçe zorlanmıştır. Tarihi Filistin topraklarında yaklaşık 5 milyon Filistinli bulunurken (Batı Şeria’da 2,5 milyon, Gazze’de 1,8 milyon), 8 milyon Filistinli ise dünyanın farklı bölgelerinde diasporada yaşamaktadır. Bölgede yaşayan Hristiyan halk da yerleşimci sömürgecilikten etkilenmiş ve geçmişte %10 olan Hristiyan halkın oranı %1’lere kadar düşmüş durumdadır. İsrail, 1967 sınırlarının ötesine geçerek Batı Şeria ve Kudüs’te uluslararası hukuka aykırı yerleşim yerleri inşasını hızlandırmıştır. Günümüzde Batı Şeria’da 2,5 milyon Filistinli ile birlikte 700.000 yerleşimci yaşamaktadır, yerleşimci nüfusu ve yaşam üniteleri günden güne çoğalmaktadır. Batı Şeria’da Filistin şehirlerinin ortasında ve farklı stratejik lokasyonlardaki konutlara ek olarak okul, hastane, üniversite, fabrika, tarım alanları, yollar vb. unsurları ile şeytani ve Siyonist hedefli bir sistem içerisinde genişleyen yerleşimler yapılmaktadır. Ve bu Siyonist ve terörist İsrail, Gazze’yi ve tüm Filistin’i işgal ve ilhak ettikten sonra, unutmayınız ki Türkiye sınırlarına dayanacaktır!..

Filistin için konuşulan ve Erdoğan tarafından sık sık gündeme taşınan “iki taraflı devlet” teklifi tamamen bir aldatmaca ve oyalamadır. Oysa, öncelikle Siyonist yapılar ve kurumlar dağıtılmalıdır. Zira Siyonizm, bu toprakların Filistinlilere değil Yahudilere ait olduğunu savunmaktadır. Bu kabul edilemez bir yaklaşımdır. İkinci olarak yapılması gereken, hakların ve halkların iadesi olmalıdır. Öncelikle Filistinlilerin vatanlarına geri dönme imkânı sağlanmalıdır. Biz Müslümanlar olarak Yahudilere: “Sizin temel insan haklarınıza saygılıyız, istediğiniz yerde yaşarsınız. Mısır’da, Türkiye’de nerede isterseniz kalırsınız. Filistin’de de barınırsınız. Ancak Filistin devletinin vatandaşı olarak buna razı olacaksınız!..” demekten korkmamalıyız!..

Ekrem İmamoğlu Utanmalıydı!

ABD’deki İsrail ve Siyonizm aleyhtarı gösterilerin üniversitelere sıçraması, öğrenciler tarafından Filistin’e sahip çıkan ve katliamları kınayan sloganlar atılması… Ve bu protestoların tüm ABD sathında yayılma potansiyeli taşıması, hem katil Netanyahu’yu hem de başta Siyonist Biden ve diğer Yahudi odakları endişelendirmeye başlamıştı. Çünkü bu olaylar ABD’de çok ciddi sonuçlara hatta iç çatışmalara ve Amerika’nın parçalanmasına bile yol açacak riskleri barındırmaktaydı.

Bay Ekrem İmamoğlu ve Sn. Erdoğan maalesef, Siyonist İsrail aleyhine gösteriler yapan ve her türlü sıkıntıyı göze alan ABD’li vicdanlı üniversite öğrencileri ve öğretim görevlileri kadar bile, gerekli ciddiyet ve cesareti ortaya koyamamışlardı.

Kürecik’ten giden sinyallerle İran dronlarını vurmuşlardı!..

İran, İsrail’in bilmediği silahları kullanmadı; ancak İsrail’in katmanlı füze savunma sisteminin nasıl çalıştığına, ABD’nin bölgede nerelerde tesisleri olduğuna, bunların hazırlık ve reaksiyon sürelerine dair neredeyse eksiksiz bir haritaya sahip olmaya çalıştı. Elbette buna Malatya-Kürecik Radar Üssü’nün işlevi de katılmalıydı. İran Devrim Muhafızları Ordusu Nükleer Merkezleri Koruma Birlikleri Komutanı Tuğgeneral Ahmad Haktaleb, 18 Nisan’da yaptığı açıklamada: “İsrail’in nükleer tesisleri tespit edildi” derken belki de hava atmaktaydı; ama Siyonistlerin en stratejik merkezleri zaten saptanmış durumdaydı. Uzun Gazze savaşının neden olduğu bölgesel gerilimi de eklediğimizde, bu durum İsrail için çok büyük bir kuşkuyu barındırmaktaydı.

İran saldırısının sadece tiyatro olduğunu söyleyenler, orduların askeri stratejiye karşı taktik varyasyonları nasıl değerlendirdiğine ilişkin bağlamı görmezden geliyor olamazlardı. Zira düşmanın pozisyonu hakkında bilgi toplamak bazı durumlarda yaptığınız saldırıdan çok daha değerli sayılmaktaydı. Daha da önemlisi, acaba İran artık bu saldırıdan elde edilen tüm bilgileri tersine mühendislik yoluyla çok daha ölümcül bir şekilde kullanacak mıydı? Üyesi olduğu Şanghay İşbirliği Örgütü’nde nükleer silahlara sahip Çin, Rusya, Hindistan ve Pakistan’ın da bulunduğunu aynı parantezde ele almak lazımdı. Dolayısıyla belki de ABD ve İsrail, mevcut angajmanlarını değiştirmek ve yeniden tasarlamak zorunda kalacaktı!?

İsrail tarafı, ABD’yi de içine çekeceği hızlı bir savaşın hazırlığındaydı. İran ise uzun yıpratma savaşıyla İsrail’in caydırıcılık kabiliyetini aşındırma, İsrail’i Araplar ve ABD için çok maliyetli bir müttefik haline sokma hesabındaydı. Evet İran, tarihte ilk defa kendi topraklarından İsrail topraklarını doğrudan hedef alan bir saldırıya kalkışmıştı. Saldırının bu özelliği yanında, alarm durumunda düşman güçlerin koreografilerine dair önemli bilgiler sağladığı da konuşulmaktaydı. Mavi Marmara saldırısında ölen Türk vatandaşlarına karşılık İsrail’den ‘kan parası’ alıp susanların, bugün İran’la dalga geçmesi ise tam bir soytarılıktı. Ancaak İsrail’e nasıl saldırılırmış ve nasıl netice alınırmış yakında anlaşılacaktı!..

AKP’li Nihat Zeybekçi’den İsrail ticaretiyle ilgili utanılacak itiraflar!

AKP Genel Başkan Yardımcısı ve Ekonomi İşleri Başkanı Nihat Zeybekçi’nin, İzmir’de mermer ve doğal taş fuarında Türkiye’nin Siyonist İsrail’le ticaret ilişkilerine dair açıklamaları tepki toplamıştı. “Eyvallah! Bu katliamı kınıyoruz” diyen Zeybekçi, ancak İsrail’le ticaretin sürmesi gerektiğini vurgulamaktan utanmamıştı.

“Katliam ayrı ticaret ayrı” mesajı veren Zeybekçi, “Yani eyvallah! İsrail’in Müslümanlara yaptığı bebek katliamını nefretle kınıyoruz. Ama diğer taraftan da ticaretin hiç kimseye zarar vermeyen bölümleriyle ilgili de, İsrail serbest ticaret anlaşmamızın olduğu bir ülke. 6 satıp 1 aldığımız bir ülke. Onunla ilgili daha hassas olmamız gerektiğine inanıyorum. Bununla ilgili de çalışıyoruz” diyerek, “İsrail’le ticaret yapmıyoruz!” diyen AKP iktidarını ve yandaş yalaka takımını da yalanlamıştı…

Bu arada ABD’li duyarlı öğrenciler, “İsrail’e destek çıkanlar ve ticaret yapanlar da şeytanın ortaklarıdır!” sloganlarını atmaktalardı…