ABD ve AB Üzerinden YAHUDİ LOBİLERİ TÜRKİYE’Yİ NASIL YÖNETMEKTEDİR?

Kavram karmaşasına fırsat vermemek ve konuyu körler kavgasına dönüştürmemek için, önce Fetullahçı denen ve cemaatçi bilinen kişi ve kesimleri, kabataslak biçimde kategorize etmemiz gerekiyor. Bunları genel hatlarıyla şu dokuz sınıfa ayırmak münasip düşüyor:

1.       Gülen hareketine kalbi safiyet ve samimiyetle bağlananlar:

Bunlar Fetullah Gülen’i gerçekten dini gayret ehli, manevi yetkili ve görevli, asrın müceddidi hatta beklenen Mehdisi sanıp bu yüzden bağlanan, hiçbir dünyevi karşılık beklemeden gönüllü hizmet sunan ve büyük çoğunluğu gençlerden oluşan iyi niyetli ve istikametli kesimdir. Böylelerinin mutlaka ve münasip bir tarzla uyarılmaları gerekir. Bunları tehdit ve tehlike görüp hücum etmek, haksız ve yersizdir, karanlık kurgulu bir vehimdir; ve temelde İslam düşmanlığından kaynaklanan bir girişimdir.

2. Bu cemaate, yoğun reklâmlar sonucu oluşan bir özenti ve “güçlüden yana olma psikolojisiyle” katılanlar:

Bunların çoğu Bediüzzaman Hz.lerinin Risale-i Nur eserlerini okumadan, Fetullahçı bilinen okullara ve kurslara katılmadan, sadece zayıf bir dini hassasiyet veya dünyevi beklentilerle ve “uydum kalabalığa” mantığı ile cemaatçi geçinen kimselerdir.

3.       Dini bir hamiyet ve vicdani bir gayretle cemaate sahip çıkanlar:

Yıllar boyu, mektepte, memuriyette, askerlikte, bürokraside, ticarette… velhasıl hayatın her cephesinde ve düzenin her kademesinde horlanmış, dışlanmış, mağdur ve mahrum bırakılmış kesimlerin sadece mevcut despotizme isyan gayreti ve vicdani bir haysiyetle Fetullahçılığa tabi ve taraftar görünenlerdir. Fetullah Gülen’in Yahudi ve Hıristiyanlarla dostluk ve iş birliğine, Siyonist ve emperyalist odaklarla gizli ve kirli ilişkilerine soğuk bakmalarına ve kafa karışıklığına rağmen, sırf laiklik adına ve Kemalizm hesabına dayatılan barbarlıktan usandığı için, cemaate kerhen destek verenlerdir.

4.       Bazı ahlaki zafiyetler, nefsi mazeret ve mecburiyetlerle “cemaatçi” takınanlar:

Görev yaptığı resmi müesseselerde; yükselmenin, rağbet ve hürmet görmenin, kendini, geleceğini ve ailesini garantide hissetmenin, en azından kendi hak ve yetkilerinden mahrum edilme endişesinin baskılarına boyun eğerek, hiçte inanmadığı ve bir alakasının bulunmadığı halde ve kendine göre bazı mazeret ve mecburiyetlerle Fetullahçı görünen tiplerdir.

5.       Makam ve maaş hevesiyle cemaate sığınanlar:

Bunlar sıradan vatandaşlar, vasat dindarlar, hatta başka tarikat ve dini oluşumlara mensup insanlar olmalarına rağmen; Fetullahçıların gazete, dergi ve TV’lerinde, yurt içi ve yurt dışı üniversitelerinde görev almak, onların bazı imkân ve fırsatlarından yararlanmak ve rahat bir yaşam standardına ve gelir kaynağına sahip olmak için yanaşan ve sırıtan bir sahtecilikle Hoca Efendiyi övmek için yarışan kişiliksiz kişilerdir.

6.       Dünyalık menfaatleri ve rant devşirme gayesiyle cemaate selam çakanlar ve sahte saygılarını rüşvet sunanlar:

Cemaate mensup veya taraftar tavrı takınarak; ABD, AB ve İsrail’in himayesinde, ithalat ve ihracat bağlantılarını çok daha rahat ve ucuza kotarmak; diplomasi ve bürokraside yükseklere tırmanmak niyetiyle istismarcılık yapan kesimlerdir. Aslında bunlar Fetullah Gülen ve çevresinin, cemaatin ağabeyleri de bu kesimlerin, gerçek niyetini ve mahiyetini bildikleri halde, ortak hesap ve hevesler hatırına birbirlerini idare etmektedir.

7.       Şöhret ve etiket hırsı ile cemaate yanaşıp yarananlar:

İlahiyatçı, medrese ve tarikat hocası, İslamcı yazar, dindar akademisyen bilinen ve artık kenarda ve köşede kalmak istemeyen bazı kimselerin; şahsiyet yapmak, etiket kapmak, şöhret olup dünyevi çıkarlarla kazanmak gayesiyle, Fetullah’çı geçinmeleridir.

8.       Sinsi bir Şeytaniyet ve Siyonist bir görevlendirme (memuriyetle) cemaate sahip çıkanlar:

Kendisi Siyonist Yahudi, Sabataist Mason, solcu komünist ve dinsiz ateist olmasına rağmen, Fetullahçılık ve ılımlı İslamcılık perdesi altında; Dinimizi yozlaştırmak, müminlerin zulme ve sömürüye direnme azmini kırmak, devlet düzenini laçkalaştırmak, ülkemizi ABD güdümünde AB’nin eyaleti ve İsrail’in vilayeti yapmak amacıyla, dindarlara saygınlık ve demokrasiye bağlılık rolü oynayan en tehlikeli çevrelerdir. Aslında dindar halkımızın bunlara bakıp cemaatin iç yüzünü kavramaları gerekir.

9.       Bilinçli bir enaniyet, nefsaniyet ve art niyetle; kendisini Siyonist ve emperyalist odaklara pazarlayan çağdaş münafıklar:

Bunlar ülkelerine, dinlerine, İslam ve insanlık âlemine, hatta kendi cemaat ve müntesiplerine hıyanet için kiralanıp kullanıldıklarını ve bu nedenle pohpohlanıp öne çıkarıldıklarını bile bile; dünya çapında şöhrete ulaşmak, süper güçlerin suni iltifatlarına mazhar olmak, büyük devlet adamları ve Siyonist patronlarıyla tanışıp buluşmak, bunların sayesinde “çok etkin ve yetkin bir şahsiyet” havasıyla enaniyet duygularını kabartmak, ama bir yandan da: “münzevi yaşayan, maneviyat ikliminde dolaşan, sadece İslam ve insanlık için çırpınan bilge ve yüce evliya” rolüyle çevresini ve sevenlerini aldatıp avutmak için riyakârlık eden hainler ve ekibidir.

Hatta bunların ileri gelenleri:

a) Önce dini hizmetlerine fırsat ve ruhsat imkânı yakalamak ve yaygınlaştırmak niyetiyle

b) Ardından bir sürü reklam sonucu kavuşulan ihtişamı yitirmemek endişesiyle

c) Ve sonunda bu hareket ve cemaatin büsbütün yularını dış güçlere kaptırıp bir nevi “istismar edilen esir” konumuna düşürülmek suretiyle acziyet içinde kıvranan, ama kendisini feda edip cemaatini ve davasını kurtarma azminden mahrum bulunan birisi de olabilir.

Hissiyatını ve saplantılarını değil, birazcık aklını ve vicdanını kullananlar, Kur’an’ı ve Resulullahı mihenk yapanlar; bu tipleri tanımakta zorluk çekmeyeceklerdir. AKP’yi savunan ve sahip çıkanlar da aynı kategori de değerlendirilebilir.

Mustafa Yıldırım’ın “Ortağın Çocukları” kitabının kapağına aldığı, CIA’nın şu itirafı, aslında her şeyi özetlemekteydi: “İlkesel amacımız, (güdümümüzdeki ülkelere) uygun liderlerin (belirlenip) ortaya çıkmalarını ve (çeşitli eğitim) programlarından geçirilerek Batıya bağlanmalarını sağlamaktır.”

Evet, siyasi parti liderlerinden devlet ve hükümet yöneticilerine, dini cemaat ve tarikat rehberlerinden sivil örgüt ve kanaat önderlerine, sivil ve askeri yüksek bürokrasiden medya kalemşörlerine, müttefik ülkelerin yönetim ve denetim mekanizmasındaki herkesin, Siyonist Yahudi’nin küresel tekelleşme projesi çerçevesinde, CIA’nın beyin ütüleme ve zihinsel köleleştirme eğitiminden geçmesi planlanmıştır.

İşte o kitapta bu konu; gerçekçi bilgiler ve belgelerle okuyucunun dikkatine sunulmakta ve kanser hücreleri gibi, Milli bünyemizi kuşatan bir kangrenleşme süreci ve sistemi ortaya konulmaktadır.

“Refah Partisini kapattırmak, 28 Şubat’ın alt yapısını hazırlayıp AKP’nin yolunu açmak üzere; Abdullah Gül’ün Refah-Yol Bakanı iken sık sık ABD’ye koşarak, Murat Mercan gibilerin aracılığıyla Yahudi Lobileri ve CFR ile gizli görüşmeler yapmasından Necmettin Erbakan Hoca’nın haberi ve izni olduğunu” iddia etmek (Bak: Sh. 238) gibi bazı alakasız ve dayanaksız ithamlar ve çelişkili tavırlar yanında, genelde Milli duyarlılıkla hazırlanmış tarihi uyarılar içeren kitabının, çarpıcı ve ufuk açıcı bazı bölümlerini düzeltip özetleyerek böylece yapıcı tenkitlerimizle beraber tebriklerimizi de aktarmak istiyoruz:

Hıristiyan Zionistler hangi oluşumları yönetiyordu?

Chaim  J.  Waxman,   “1992-  American  Jewish  Year book”da Zionizm ağını 82 ayrı Yahudi örgütünün oluşturduğunu bildiriyor, İsrail’i destekleyen ve ABD’nin dış politikasını yönlendiren başlıca örgütleri şöyle sıralıyordu:

ADL B’nai B’rith [Anti Ayrımcılık-Ahit’in Çocukları Şebekesi]

AIPAC [Amerika-İsrail Kamu İlişkileri Komitesi]

AJ Congress [Amerikan Yahudi Kongresi]

ZOA [Amerika Zionist Örgütleri]

IPF [İsrail Politika Forumu Ekibi]

AJC [Amerikan Yahudi Komitesi]

RACRJ [Yahudi Reformu Dinsel Eylem Merkezi]

ASI [İsrail Güvenliği için çalışan Amerikalılar Derneği]

AFL [Likud’un Amerikalı Dostları ve hizmetçileri]

Mercaz-USA

Hadassah

JINSA [Ulusal Güvenlik İşleri Yahudi Enstitüsü]

Mearsheimer ve Walt, Museviler dışında, ‘Hıristiyan Zionistler’ olarak adlandırılan bir dizi örgütün de İsrail Amerikan birlikteliğinde önemli işleve sahip olduklarını belirtiyordu. Hıristiyan Zionist örgütlerinin en güçlü olanları:

CUFI [İsrail için Birleşen Hıristiyanlar]

NCLCI [İsrail için Ulusal Hıristiyan Liderlik Konferansı]

UCI [İsrail için Birlik Koalisyonları]

CFIC [İsrailli Toplulukların Hıristiyan Dostları]

CİPAC [İsrail Hıristiyan Kamu Eylem Komitesi Yapılanması]

ICEJ [Kudüs Uluslararası Hıristiyan Elçiliği Elemanları]^[3]

IFC [Hıristiyan ve Yahudi Uluslararası Dostluk Örgütü Kuruluşları]

Stand for Israel [İsrail için Ayağa Kalk Kampanyası]

IFC yöneticisi Haham Yechiel Eckstein’a göre Hıristiyan Zionistlerin temel amacı, “Hıristiyanlarla Yahudiler ve İsrail arasındaki ortak anlayışı ve işbirliğini geliştirmektir.” deniyordu.

Ahitin Çocuklarından Ecevit’e ve Erdoğan’a ödül geliyordu!

ABD’deki kuruluşların ve özellikle WINEP’in çabaları sonuç vermiş, Kartal Projesi uygulanmaya başlanmıştı.. Türkiye ile İsrail arasında pilotların karşılık eğitimi anlaşması böylece imzalanmıştı.

Türkiye’de de özellikle ARI Derneği, Amerika’daki örgütlerle İlişkilerini geliştirmiş ve Türkiye’deki aydınları, araştırmacıları, akademisyenleri, medyayı ABD-İsrail hedeflerine uygun olarak etkilemeyi başarmıştı.

ARI Derneği, Amerika’daki örgütlerin bile açıkça belirtmedikleri bir tavırla Yahudi örgütlerini yüceltmekten kaçınmamıştı; 4-8 Mayıs 1999 ABD gezisinde görüştükleri AIPAC, JINSA, ADL B’nai B’rith için “Musevi Lobisinin önde gelen kuruluşları olan ve Ortadoğu Politikaları’nda Türkiye’ye verdikleri büyük destekle tanınan” diye bahsedip övüyorlar ve yeni müttefikliği “Türkiye’nin İsrail ve ABD ile oluşturduğu güç birliği” olarak niteliyorlardı. Bu arada TESEV de ABD-İsrail ortak çıkarlarına desteğini artırmıştı.

Siyonist merkezlerin ve Masonik işbirlikçilerinin yaptığı bu çalışmalar sonucunda Türk hükümetleri de ekonomik bunalımları aşmada ve özellikle Amerikan Kongresine ve devlet yönetimine yaranma konusunda İsrail destekçisi örgütlerin önemine inanmışlardı. Yahudi dernekleriyle ilişkiler giderek yoğunlaştı. İlk üst düzey ilişki Bülent Ecevit’in 1 Şubat 2002’de ‘Ahitin Çocukları’, ADL B’nai B’rith’e konuk olmasıydı. Ecevit’i “uluslararası devlet adamı” olarak niteleyen örgüt ona, Tevrat’ın cihat borusu ‘şofar’ı verip onurlandırmıştı!?.^[4]

ADL B’nai B’rith-Türkiye ilişkileri Abdullah C. Gül ve Recep Tayyip Erdoğan hükümetleri dönemlerinde daha da ivme kazanmıştı. Aralık 2004’te İstanbul ve Ankara’yı dolaşan ADL YK Başkanı Barbara B. Balser ve ADL Ulusal Direktörü Abraham H. Foxman, Recep Tayyip Erdoğan’la buluşmuşlardı. Başbakan Erdoğan, Türkiye’de anti-Semitizm ile savaşmaya kararlı olduklarını belirtirken dinsel-insani gerekçeyi “Hepimizi aynı Allah yarattı. Anti-Semitizm insanlığa karşı işlenmiş bir cinayettir. Bu bizim kırmızı çizgimizdir” diyerek Siyonist tanrılarına uşaklığını açıklamıştı.^[5] Görüşmeden yedi ay sonra Ahitin Çocukları New York’ta Recep Tayyip Erdoğan’a “Yahudileri Koruma Cesareti” ödülünü takmıştı. Ödülü alan Erdoğan, “Ulusunun Birleşik Devletler ve İsrail Devleti arasında güçlü bağlar oluşturma kararlığını bir kez daha” vurgulamıştı.^[6]

Aynı günlerde ATC [Amerikan Türk Konseyi]’nin yemekli toplantısına katılan Genel Kurmay 2. Başkanı Org. İlker Başbuğ, Türkiye ile İsrail arasındaki sıkı işbirliğini “Türk-İsrail işbirliği İsrail”in bölgedeki durumunu güçlendirmektedir. Türklerin İsrail ile olan işbirliği Ortadoğu’da sürekli barış için bir katalizör olabilir. Ortadoğu’da kalıcı bir barış ortamının sağlanması bölge ülkelerinin olduğu kadar özellikle ABD’nin yararınadır” diyerek somutlaştırmıştı.^[7]

Başbuğ’un sözleri, İsrail ile iyi ilişkilerin TSK ve AKP hükümetiyle tam bir anlaşma içinde geliştirildiğinin kanıtıydı.^[8]

JINSA, Pentagon ile İsrail arasında önemli bir köprü örgüt gibi çalışmaktadır. 1973, Arap-İsrail savaşından sonra Washington’da kurulup faaliyete başlamıştır. 17.000 destekçisi bulunan JINSA, “Amerika’nın savunma ve dışişleri birimlerinin İsrail’in Akdeniz ve Ortadoğu’daki demokratik çıkarlarını korumaktaki önemini bildirmek” misyonuyla önem kazanmıştır.

JINSA, İsrail’in Akdeniz ve Ortadoğu’da ABD çıkarlarının bir ileri karakolu olduğunun unutulmaması için, ABD askeri ve diplomatik kurumlarında etkinlik gösterdiğini defalarca açıklamıştır.

JINSA, İsrail’in ABD’deki savunma ve dışişleri merkezi gibi çalışmaktadır. Örgütün danışmanlarının kimliği bile, örgütün sıradan bir ‘düşünce kuruluşu’ olmadığının kanıtıdır.  ABD Hava Kuvvetlerinden 8, Deniz Kuvvetlerinden 6, Deniz Piyadelerinden 3, Kara Kuvvetlerinden 7 emekli generalin danışman olarak bulunması ve tamamının Yahudi asıllı olması her şeyi anlatmaktadır. Danışmanlar arasında Richard Perle ile Ronald Reagan’ın saldırgan politikalarının mimarı ve IRI kurucusu Jeane J. Kirkpatrick ve bir dizi eski istihbaratçı bulunmaktadır.

JINSA, Amerikan hükümetinde genellikle çoğunluğun kendi yandaşları olmasını sağlıyor; bu olmazsa İsrail yanlısı Musevi kökenli bakan, bakan yardımcısı ve müsteşarlarla yakın ilişkiye geçiyor.^[9] Örgütün   ‘Security  Affairs’,   ‘National  Security Quarterly’, ‘Viewpoints’ gibi yayınları bulunuyor. Middle East Media Survey yayını da Arap yayınlarını günlük olarak değerlendiriyor.

JINSA her yıl emekli Amerikan subaylarını İsrail’e götürüyor. Deniz Harp Akademisi’nden, West Point Harp Akademisinden ve Hava Kuvvetleri’nden öğrenciler ve subaylar için İsrail’de eğitim programları, seminerler düzenleniyor. Amerikan Genelkurmayının görevlileriyle Yahudi liderler arasında karşılıklı değişim programı uygulayan JINSA, Amerikan devletinin güvenlik uzmanlarına, Savunma Bakanlığına, ABD Kongresi’ne, medyaya ‘istihbarat değerlendirme’ raporları sunuyor.^[10]

Bilkent – WINEP – Tel Aviv bağlantısı dikkat çekiyordu!

Türkiye’nin güvenlik kuruluşlarıyla ilişkileri geliştirmeyi amaç edinen derneğe yalnızca subaylar yollanmamış, Bilkent Üniversitesi’nden Duygu Sezer Bazoğlu da işbirliği çerçevesinde WINEP’e katılmıştı.

Bilkent Uluslararası İlişkiler Bölümü öğretim üyesi Prof. Duygu Sezer Bazoğlu’nun ‘Türkiye’nin Güvenlik Politikası’ araştırması IISS-Londra tarafından; ‘Türkiye’de Devlet ve Toplum: Süreklilik mi ve Değişim mi?’ 1993’te RAND tarafından yayınlanmıştı.

‘NATO Defense College’da ve Princeton Üniversitesi’nde ders veren Duygu Sezer 2002 seçimlerinde AKP adayı olacağını açıkladıysa da sonradan caymıştı. Sezer, Bilkent Üniversitesi’nde kurulan Turkish Foreign Policy İnstitute’ ile WINEP’in birlikte düzenledikleri iki günlük Washington toplantısına da çağrılmıştı.^[11]

“Türk-Amerikan Çıkarları”nın tartışıldığı toplantıda, “Osmanlı devletinde dinsel kurumun sivil otoriteye güç kattığını (ve kontrol altındaki ılımlı İslam’ın bu gün de işe yarayacağını) aktaran konuşmacılar, Türk-Amerikan ortaklığının Ortadoğu’ya huzur getireceği konusunda uzlaşmıştı.^[12] Bunları belirten yazarın sanki İslam’ın kendisi bir tehlikeymiş gibi gocunması, tamamen kendi kuruntularıydı.

Emniyet Genel Müdürlüğü’nden Emrullah Uslu, eski Terörle Mücadele görevlisi Ersel Aydınlı ise WINEP’in önemli ve sürekli konuklarıydı. Ersel Aydınlı, İstanbul’da Terörle Mücadele Şubesi’ne atanmıştı. Amerika’ya gittikten sonra George Washington Üniversitesi’nde yüksek lisans, McGill Üniversitesi’nde doktora çalışmasını tamamladıktan sonra Harvard Üniversitesi’nde akademik çalışmalar yaptırılmıştı.

Bir süre George Washington Üniversitesinde çalıştıktan sonra Türkiye’ye dönen Ersel Aydınlı, Bilkent Üniversitesi Uluslararası İlişkiler Bölümü’nün başına taşınmış ve ASAM’a katılmıştı. Nihat Ali Özcan, Alan Makovsky ve Dov Waxman ile Ortadoğu, Türk-Amerikan ilişkileri, güvenlik, Türkiye-İsrail-ABD dayanışması üstüne makaleler yayınlamıştı.