Milli Görüş’ü Bitirme Planları
ve
ABDULLAH GÜL’Ü PARLATMA ÇABALARI

Prof. Dr. Mustafa Kamalak Bey’in SP Kongre Süreci ile İlgili Basın Açıklaması

“Ben, Erbakan Hoca’nın yakınında değil, en yakınında olan bir kişiydim. Birçok kez sabahlara kadar Erbakan Hocamızla beraber çalışarak sabah namazını Hocamızla beraber kılıp ayrıldığım çok olmuştur. Erbakan Hocamız vefat edince de Onun Genel Başkanlık yaptığı partiye 5 sene Genel Başkanlık yaptım. Şimdi, Partinin erimesine ve bilerek eritilmesine göz yumamam. 2016 yılında Genel Başkanlıktan, sadece partim zarar görmesin diye ayrıldım. Özellikle Oğuzhan (Asiltürk) Ağabeyle aramızda büyük ihtilaflar vardı. O zamanlarda özellikle partimizde iç çekişmeler yaşanmaktaydı. En başta gelen ihtilaf ise; Erbakan Hocamızın büyük kızı Zeynep’i partimizin Kadın Kolları Genel Başkanlığına getirmemle başladı. Oğuzhan Bey, Erbakan Hocamın ailesini partiden uzak tutmak istiyordu. Bu maksatla; 2016 yılında kongre kararı alındı. Bütün partili kardeşlerimizi Ankara’ya davet ettim. Temayül yoklaması yaptık. Dedik ki; Genel Başkanlıkta kimi görmek istiyorsunuz? Bunlar yazılı olarak alındı. Fakat bu yoklamalara Oğuzhan Ağabey el koydu ve sonuç açıklanmadı, yani çöpe atıldı. Ancak, içeriden aldığımız bilgiye göre o yoklamaya katılan arkadaşlarımızın %96’sının Mustafa Kamalak dedikleri ortaya çıkmıştır. (Yani açıkça hilekârlık ve sahtekârlık yapılmıştır.) Bu süreçten sonra birçok il başkanı bana: ‘Hocam sen adaylığını açıkla, gerisine karışma!’ söylemlerinde bulunmuşlardı. Ama partim zarar görmesin diye ben o talepleri o gün geri çevirdim. Bilirsiniz, İslam tarihinde çok önemli bir menkıbe vardır. Bir gün iki kadın kucaklarındaki bebeği ile Süleyman AS’a gelirler. Bir problem var, bu problemin çözülmesini isterler. İki kadın da ‘Bu çocuk benim!’ derler. Bunun üzerine Süleyman AS. çevresindekilere kılıcımı getirin emrini verir. Kılıç gelince, o kadınlara ‘çocuğun ikiye bölüneceğini ve her parçasının birisine verileceğini’ söyleyince, kadınlardan biri: ‘Ben vazgeçtim, tek bu çocuğu diğer kadına verin, çocuğa zarar gelmesin!’ diye feryat etmeye başlıyor. Süleyman AS. yanındakilere dönüp çocuğu feryat eden kadına verin emrini iletiyor. Çocuk da böylece gerçek annesini bulmuş oluyor. Biz de o süreçte davamız zarar görmesin diye görevden çekildik. Nihayetinde dünürler toplandı. Yüksek İstişare Kurulundaki birçok ağabeyler işte Yasin Ağabey, Temel Bey, Oğuzhan Ağabey -biliyorsunuz bunlar dünürler- içlerinden birini Genel Başkan olarak ilan ettiler. Halbuki Temel Bey’e teşkilatlardan bir tek oy çıkmamıştır. Ama Genel Başkanımız yapılmıştır. O tarihten bugüne ben partiden hep uzak tutulmaya çalışıldım. Gerçi tüzüğümüze göre ben Yüksek İstişare Kurulunun tabii üyesi sayılmaktaydım. Oğuzhan (Asiltürk) Ağabey döneminde 6 yıl içerisinde hiç YİK toplantısı yapılmadı. Temel Bey döneminde son 2 yıl içerisinde YİK muntazam toplanıyordu, ama gel gör ki parti yönetimi ile ilgili hiçbir icrai karar alınmadı, toplanıp dağılıyorlardı. Sonunda Kongreye gidildi. Genel İdare Kurulu üyelerinin isimlerini dahi bilmiyoruz. Temel Bey tarafından Başkanlık Divanı oluşturuldu. Bunlar YİK’e gelmedi, sorulmadı, tartışılmadı. Milletvekili listeleri hazırlandı, YİK’e danışılmadı. Altılı Masa oluşturuldu, YİK’e taşınmadı. Arkadaşlar biz ne işe yarıyoruz? size soralım.” (20 Temmuz 2024 – https//x.com) (Not: Bazı imlâ hatalarını ve cümle düşüklüklerini düzelterek aktarılmıştır.)

Tebrikler Sn. Kamalak, teşekkürler. Çok geç de kalınsa, yine de bu itiraflar bir iz’an ve vicdan tezahürüdür. On yıl kadar önce bir telefon görüşmemizde, Oğuzhan Asiltürk ve Temel Bey’le ilgili bazı uyarılarımıza şaşırmış ve hayretler içinde kalmıştınız. Şimdi bunların haklılığını bizzat yaşayarak kavramış olmanız ve cesaret edip ortaya koymanız, çok önemli ve değerli bir aşamadır. Artık Sn. Kamalak’tan, Milli Görüş’ü Abdullah Gül’ün güdümüne sokma tezgâhına da aynı duyarlılık ve tutarlılıkla karşı çıkmasını ummaktayız ve bu bizim hakkımızdır.

Aziz Hocamızın kameramanı Zihni Sadak Bey Elazığ’da, ziyaretimize gelip şunları aktarmıştı:

− Sakarya teşkilatımızdan gençliğinde Elâzığ Fırat Üniversitesinde okurken bizim sohbetlerle yetişmiş bir kardeşimiz arayıp Zihni Bey’e anlatmışlar…

Partimizin selameti açısından bazı konuları hatırlatmak üzere SP Genel Başkanı Temel Bey’i ve Mustafa Kamalak Bey’i ziyaret ettik ve şunları ilettik:

1- Mahmut Arıkan ve ekibi hemen her ay İstanbul’a gelip İngiliz Siyonistleri, İstanbul konsolosluk yetkilileri ve Chatham House ilgilileriyle buluşuyorlar. Bunu bilginiz ve haberiniz dahilinde mi yapıyorlar?

Yanıt: “Hayret, öyle mi yapıyorlar?” deyip geçiştiriyorlar… Böylece Milli Görüş’ün Abdullah Gül’e peşkeş çekilmesiyle ilgili, Milli Çözüm uyarılarının ne kadar haklı ve yararlı olduğu bir kez daha kanıtlanmıştır.

Biliyorsunuz, bu Mahmut Arıkan, Temel Karamollaoğlu tarafından SP Genel Başkanı adayı yapılmıştı. Ancak Milli Çözüm’ün mert ve net uyarıları bu tezgâhı boşa çıkarmış ve kongreyi ertelemek zorunda kalmışlardı. Şimdi de Genel Başkan Vekilliğine atanmışlardı!? Zerre vicdanı ve dava duyarlılığı olanlar, artık uyansın ve mü’minlik tavırlarını takınsınlardı…

2- Milli Gazete yazarlarından Reşat Nuri Erol kendi özel internet sitesinde: “Filistin aslında Yahudilerindir, asıl işgalci Filistinlilerdir!..” gibi zırvaları yazıp kafaları karıştırıyorlar. Haberdar olmanızda yarar görüyoruz. “Yok canım olmaz…” falan denilince; telefonla Mustafa Kurdaş’a soruluyor: “Evet buna benzer görüşlerini biliyoruz. Ama başka yere kaymasın diye idare ediyoruz.” diyerek olayı doğruluyorlar. Ama yine de üzerine varmıyorlar.

3- Temel Bey’e ayrıca: “İl Başkanlarının ve önemli İlçe Başkanlarının birçoğu Millî Görüş gayesi ve gayreti taşımıyorlar, hatta partiyi bile anmıyorlar, toplantı yapmıyorlar. Gerekli tedbirlerin alınması için hatırlattık.” diyorlar.

Cevap: “Ohoo, Benim bildiğim yarıdan fazlası böyledir!” diyor ve umursamıyor. İyi de niye hâlâ düzeltmiyor ve değiştirmiyorsun? diye soranlar da suçlanıp dışlanıyorlar!..

4- “Bir talebimiz de; CHP sayesinde Milletvekili yapılanlar Genel Başkan adayı olmasınlar!” teklifi yapılıyor. (Yani bunları organize eden kendisi Genel Başkan adayı yapılsın demeye getiriliyor.)

(Not: Elazığ’dan sadık dava kardeşlerimiz Süleyman Akay ve Hüsamettin Gül de bu anlatılanlara şahit olmuşlardı.)

Bu konuda şunu da vurgulayalım. Bir siyasi parti yetkilisinin, farklı ülkelerin diplomatlarıyla elbette çeşitli maksatlar için görüşmeler yapması doğaldır. Bizim kafamızı karıştıran bu girişimlerin Milli Görüş camiasından ve halkımızdan gizli yapılmasıdır. O takdirde bazı sinsi ve gizli hesaplarınızın olup olmadığı sorgulanmaya başlanacaktır!

MHP Milletvekili Sert İddialarda Bulunmuş, Gökçeadalı Cihat Yaycı da Doğrulamıştı: Ahmet Davutoğlu’nun Kirli ve Gizli Sırları!? (Abdullah Gül’ün Başına Geçirileceği Yeni Parti Hazırlıklıları mı?)

Eski MHP Milletvekili Arzu Erdem; sosyal medya hesabında yaptığı açıklamada, Gelecek Partisi Genel Başkanı Ahmet Davutoğlu hakkında çok önemli iddialarda bulunmuşlardı. Ahmet Davutoğlu, partisinin bazı Milletvekillerinin AKP’ye katılacağı yönündeki iddiaları sert bir dille yalanlamış, “Gelecek Partisi’nin Türkiye’deki siyasi denklemi değiştirecek önemli partilerden biri olduğunu” savunarak, “İstersek siyasi denklemi bir hamlede değiştirebiliriz!” şeklinde konuşmuşlardı. Yoksa AKP’den kopacak Milletvekillerini DEVA, Gelecek ve Saadet’in katılacağı ve başına Abdullah Gül’ün oturtulacağı yeni oluşumu mu hatırlatmışlardı?

Davutoğlu’nun bu ifadelerinin ardından 27. Dönem MHP Milletvekili Arzu Erdem, sosyal medya hesabından çarpıcı iddialarda bulunmuşlardı. Ahmet Davutoğlu’na tepki gösteren Erdem, “Gökçeada’da kıymetli dostun Bartholomeos ile geçirdiğin dört gün, bir tesadüf mü sayılmalıydı? ABD İstanbul Başkonsolosu’nun aynı günlerde Gökçeada’da olması da sadece bir rastlantı mıydı?” şeklindeki soruları Davutoğlu’nca hâlâ yanıtlanmamıştı.

Arzu Erdem sosyal medya hesabından yaptığı paylaşımda şunları aktarmıştı:

“Aziz Türk Milleti,

Ahmet Davutoğlu’nun “İstediğimiz an siyasi denklemi tek bir hamlede değiştirebiliriz!” sözlerini hepimiz duyduk; Merak ettiğim şudur;

* Bu sözlerin ardında neler yatıyordu?

* ⁠Gökçeada’da kıymetli dostun Bartholomeos ile geçirdiğin ve geçireceğin dört gün, bir tesadüf müydü?

* ⁠ABD İstanbul Başkonsolos’unun aynı günlerde Gökçeada’da olması bir rastlantı mıydı?

* ⁠Yunan Büyükelçisinin sizin olduğunuz tarihlerde Gökçeada’ya gelecek olması yine tesadüf müydü?

* ⁠Peki, Bartholomeos’un abisinin evinde yaptığınız görüşmede hangi kararlara vardınız?

Son olarak ⁠İngiltere’de eğitim gören çocuğunuza Bartholomeos referans oldu mu?

* ⁠Bu soruların cevabını bu millet hak ediyor ve merak ediyor.

Siyasal İslamcı görüntüsünde olup Pontosçu, Pensilvanya’cı dostlarına güvenenler bir gün tarihin derin sularında, mavi vatanda kaybolacaktır. Unutulmamalı Türk milleti her daim vatanına sahip çıkacaktır, ata mirasını yaşatıp geleceğe taşıyacaktır. Siz şimdi gidin, 40. evlilik yıl dönümünüzü Pontosçu dostlarınızla bir Yunan meyhanesinde kutlayın. Bizler de, bu vatanın gerçek sahipleri olarak dimdik ayaktayız…!”^[1] diyen MHP Milletvekili Arzu Erdem’e hatırlatmak lazımdı: Diğer İstismarcı İslamcı AKP iktidarının tüm ekonomik, sosyal ve siyasal tahribatlarına suç ortağı olarak sizi nasıl bir akıbet beklediğinin farkında mısınız?

Gökçeadalı Cihat Yaycı da bunları doğrulamıştı:

Emekli Tümamiral Cihat Yaycı ise Erdem’in sözlerini destekleyip doğrulamıştı. Odatv’ye açıklamalarda bulunan Yaycı “Gökçeada’dayım. Burada çok karanlık işler dönüyor. Rezalet ki ne rezalet. Patrik, ABD İstanbul Başkonsolosu hepsi burada. Yunan Büyükelçi de salı günü gelecekmiş…” ifadelerini kullanmıştı.

Malum M. Ali Birand’ın 32. Gün elemanlarından, Başbakan iken Abdullah Gül’ün Başdanışmanlarından ve AB İletişim Grubu Başkanlarından Ahmet Sever’in yazdığı… Abdullah Gül’ün gözetim ve denetimi altında yayımladığı “Abdullah Gül ile 12 Yıl” kitabından aynen alıntıladığımız aşağıdaki gerçekler, bu şahsın karakter röntgenini yansıtmaktadır.[2]

“Abdullah Gül ile 1991 yılında Fransa’nın Strasbourg şehrinde tanıştım. Refah Partisi’nden yeni Milletvekili seçilmişti ve Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi’ndeki Türk parlamento heyetinde yer alıyordu. Ben de Milliyet gazetesinin muhabiri olarak toplantıları izliyordum. Zira, o dönemde Türkiye bu alanda ağır eleştirilere maruz kalıyordu ve Türk Milletvekilleri hangi partiye mensup olurlarsa olsunlar, safları sıklaştırıp ‘düşmana karşı’ topyekûn savunmaya geçiyorlardı.

Oysa Abdullah Gül, Türkiye hakkındaki karar tasarılarının içeriğine bakarak hareket ediyordu. Örneğin, ‘işkence uygulamalarına son verilmesi’ veya ‘Faili meçhul cinayetlerin aydınlatılması’ çağrısı yapan bir tasarıya tüm Türk heyeti karşı oy verirken, o ayrı bir yol izliyor ve destek oyu kullanıyordu. Ayrıca o dönem kapatılan DEP’in yurtdışındaki Milletvekilleri Avrupa Konseyi’ne geldiklerinde, tüm Türk Milletvekilleri onlardan uzak dururken, o yanlarına gidip onlarla sohbet ediyordu.

Nitekim yıllar sonra 2003 yılı başında Avrupa Konseyi Asamblesinde Türk Başbakanı olarak yaptığı konuşmanın girişinde, ‘Burası bir insan hakları okulu. Ben de bu okuldan geçtim’ dediğinde bir alkış tufanı kopacaktı. Avrupalı parlamenterler kendi aralarından birinin Başbakan olmasının gururunu da yaşıyordu aynı zamanda.” (s. 15 – Giriş) Evet bu itiraflarla, Abdullah Gül, Siyonist güdümlü Haçlı AB mektebinin bir talebesi ve takipçisiydi!..

Sn. Gül’den: Artık siyasete dönmemekle ilgili kritik açıklama!

“Kütahya’da Valilik’te gerekli basın düzenlemesi yapıldı. Basının ilgisi çok büyüktü. İlk soru doğal olarak, Cumhurbaşkanının siyasi geleceğiyle ilgiliydi. O, herkesi şaşırtan ve hiç öngörülmeyen açıklamasını yaptı:

“Ben devletin bütün kademelerinde devletimize hizmet ettim ve büyük bir şerefle bu görevleri yerine getirdim. Bundan daha büyük bir gurur söz konusu olamaz. Bugünkü şartlar çerçevesinde benim gelecekle ilgili bir siyaset planımın olmadığını burada paylaşmak isterim.” (s. 164) Peki, şimdi tekrar parti başkanlığına ve siyasete niye soyunuyordu?

Vefa kongresinde vefasızlık mıydı, Allah’ın intikamı mıydı?

27 Ağustos’ta AKP olağanüstü toplandı ve Ahmet Davutoğlu oybirliğiyle Genel Başkan seçildi. Davutoğlu bir saati aşan konuşmasında: “Bu bir veda değil, vefa kongresi” dedi, ancak, Erdoğan’a övgüler düzerken kendisini, Başbakan olduğu dönemde Başdanışmanı yapan, Büyükelçi unvanı verdiren, siyasete sokan, Dışişleri Bakanı olmasında etkin rol oynayan Cumhurbaşkanı Gül’ün adını bir kez bile anmadı. Davutoğlu AKP’nin belde ve köy temsilcilerine kadar selamlamadık kimseyi bırakmadı, ama partinin kurucusu olarak her kademede, Başbakan, Dışişleri Bakanı ve nihayetinde Cumhurbaşkanı olarak hizmet etmiş ve her aşamada kilit rol oynamış Abdullah Gül’ü selamlamaktan imtina etti.

“Siyaset böyle bir şey miydi acaba? Vefa kongresinde vefasızlık mıydı siyaset?” (s. 179) diye soran Ahmet Sever’e hatırlatalım: Bu vefasızlık ve vasıfsızlığı, Abdullah Gül’ün Erbakan’a karşı fırsatçılığından ve fesatçılığından öğrenmişlerdi!

Abdullah Gül, Suriye’deki Ermenileri Türkiye’ye getirmek için gizli planlar kurgulamıştı!

“Osman Kavala ile bir gün İstanbul’da Cezayir Restoran’da sohbet ederken, ‘Ahmet, biliyorsun Suriye’deki Ermeniler zor durumda. Türkiye onlara kapılarını açsa her yönden çok iyi bir adım atılmış olmaz mı?’ diye bir fikir ortaya attı. Sayıları yaklaşık 50 bin civarında olan, daha çok Halep ve Şam’da yaşayan Ermenilerin çoğu zaten Türkiye kökenliydi. Bu fikir aklıma çok yattı. Ertesi sabah Tarabya Köşkü’nde Cumhurbaşkanı ile bir toplantımız vardı. Dışişleri Başdanışmanları Ferden Çarıkçı ve Sadık Arslan da oradaydı. Bu öneriyi orada dile getirdim. Abdullah Gül, böyle bir hamlenin doğuracağı olumlu sonuçları anında gördü.

‘Böyle bir adım atmamız her yönüyle çok iyi olur. Üzerinde ciddiyetle çalışalım.’ dedi.

Birkaç gün sonra, Hrant Dink’in kardeşi Orhan Dink aradı ve benimle bir konu hakkında görüşmek istediklerini söyledi. Bir akşam yemeğinde buluştuk. Masada Orhan Dink’in yanı sıra Hrant Dink’in kızı Delal Dink ve Agos gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Rober Koptaş da vardı. Konu tahmin ettiğim gibi, Suriye’deki Ermenilerin durumuyla ilgiliydi.

Rober Koptaş, birkaç kez Suriye’ye gidip oradaki Ermenilerin durumunu yerinde görmüş, kendileriyle uzun görüşmeler yapmıştı:

‘Tam iki ateş arasında kalmış durumdalar. Güvenlik kaygıları çok ciddi boyutlarda. Gündelik yaşamları bir kâbusa dönüşmüş, Türkiye bu zor günlerinde onlara el uzatsa ve Türkiye’ye kabul etse…’

Ben de Cumhurbaşkanı’nın bu konu hakkında bilgi sahibi olduğunu ve bu fikre çok sıcak baktığını anlattım ve bir öneride bulundum:

‘Aslında Cumhurbaşkanı ile bir araya gelip bunları yüz yüze konuşmanız daha iyi olur.’ diyerek, kendilerine randevu verilmesi halinde çok mutlu olacaklarını söylediler.

Konuyu Cumhurbaşkanı Gül’e açtığımda, ‘Tamam, gelsinler, görüşelim’ dedi. Ertesi gün üçü Tarabya Köşkü’nde Abdullah Gül’ün karşısındaydı. Bu kadar çabuk randevu verilmesini hiç beklemiyorlardı. Görüşmede Cumhurbaşkanı’nın dış politika danışmanları da vardı. Rober Koptaş çok iyi bir hazırlık yapmıştı. Suriye izlenimlerine dair bir sunum yaptı. Yaptığı yorum ve analizler Gül’ü etkiledi. Gelmek isteyen Ermeni ailelerin Halep’ten Türkiye sınırına kadar güvenli bir şekilde geçişlerini sağlamak en önemli sorunlardan biriydi. Bir diğeri, onların İstanbul’a getirilmeleri, kendilerine oturma ve çalışma izni verilmesiydi.

Cumhurbaşkanı Gül kendilerine çok açık konuşmuşlardı:

‘Ben Suriye’deki Ermenilerin Türkiye’ye getirilmesi fikrine olumlu bakıyorum. Bu konuyla Ankara’ya döner dönmez çok yakından ilgileneceğim. Yalnız bu konuştuklarımız aramızda kalsın. Basına yansımasın. Çalışmalar gizlice yürütülsün.’ diye uyarmıştı. Onlar da bunun gizli tutulmasından yanaydılar. Çok memnun ve umutlu bir şekilde oradan ayrıldılar.

Gül, Ankara’ya döndükten sonra bu durumu sırasıyla MİT Müsteşarı Hakan Fidan, Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu ve Dışişleri Bakanlığı Müsteşarı Feridun Sinirlioğlu ile paylaştı. Bu proje onların da aklına yattı. Bu arada Başbakan Erdoğan da bilgilendirildi ve onayı alındı. Hakan Fidan, Suriye’deki Ermenilerin evlerinden alınarak Türkiye sınırına kadar güvenli bir şekilde getirilmesini sağlayabileceklerini, bu bakımdan herhangi bir sorun yaşanmayacağını belirtti. Bu en büyük sıkıntının aşılması anlamına geliyordu.

Tam bu noktada, İstanbul’daki Ermeni cemaatinin liderleriyle bir toplantı yapıp hem kendilerini bilgilendirmenin hem de desteklerini almanın önemi gündeme geldi. Zira, İstanbul’a gelecek Ermenilere onların da sahip çıkması gerekiyordu. Ancak, daha sonraki günlerde Suriye’den gelenlerin arkası birdenbire bıçak gibi kesildi. Bunun nedeni kısa bir araştırmadan sonra anlaşıldı.

Ermeni diasporası, Taşnak Partisi bundan haberdar olup devreye girmiş ve baskı kurarak Suriye’den Türkiye’ye gelmek isteyen Ermenileri Türkiye’ye gelmekten caydırmıştı:

‘Siz ne yapıyorsunuz? Türkiye’nin çıkarlarına hizmet etmek mi istiyorsunuz? Türkiye’nin sizi kullanmasına izin mi vereceksiniz? Bunu sakın yapmayın.’

Bu propaganda etkisini hemen göstermişti. Türkiye’ye gelmeye hazırlananlar vazgeçirilmişti. Türkiye’nin insani amaçlarla hem de gizli kalmasını istediği bu girişime karşı, oradaki Ermenilerin durumunu umursamayan son derece katı ve bağnaz bir anlayış söz konusuydu. Tüm bu iyi niyetli çabalardan sadece 30 Suriyeli Ermeni yararlanabildi. Oysa binlercesi bundan faydalanabilirdi. Maalesef olmadı. Cumhurbaşkanı da üzüntüsünü, ‘Yazık oldu’ diye ifade etti. (s. 131-134)

Abdullah Gül; Haçlı AB’ye katılmayı Türkiye’nin altın çağı saymaktaydı!

“AB ile üyelik müzakerelerini başlatmak, Dışişleri Bakanlığı ve Başbakan Yardımcılığını üstlenen Abdullah Gül’ün birinci önceliğiydi. Bütün bürokrasiyi bu hedefe kilitlemişti.

Türkiye yoğun bir reform sürecine girmişti. Anayasa ve yasaların AB standartlarıyla uyumlu hale getirilmesi için TBMM makine gibi çalışıyordu. Özellikle 2003-2005 yılları arasında ardı ardına 5 uyum paketi kabul ediliyor, Türkiye’de özgürlük rüzgârları estiriliyordu. İşkence ile mücadeleden düşünce özgürlüğüne, gayrimüslim cemaat vakıflarının mal edinme haklarından gösteri ve yürüyüş haklarına, asker-sivil ilişkilerine kadar her alanda baş döndürücü bir değişim yaşanıyordu.

Yasalar değişiyor, ancak bu kez uygulamada sorunlar çıkıyordu. Abdullah Gül bu sorunu aşmak için, bir Reform İzleme Grubu kuruyor, uygulamadaki sorunlar burada tek tek ele alınıyor ve hemen müdahale ediliyordu. Zira Reform İzleme Grubu’nda, Gül’ün yanı sıra Adalet Bakanı Cemil Çiçek ve İçişleri Bakanı Abdülkadir Aksu da yer alıyordu. Sorun hangi Bakanlığın ilgi alanına giriyorsa, o Bakan müdahale ediyor ve meseleyi çözüyordu.” (s. 61) Yani; şimdi SP’nin de katılacağı, Gelecek ve Deva partilerini birleştirip başına taşıyacakları Sn. Abdullah Gül, Sn. Erdoğan’dan daha koyu bir Haçlı AB sevdalısıydı!..

Savaş rüzgârları ve ABD adına Saddam’ı tehdit kahramanlığı!

“Ekonomi, Kıbrıs sorunu ve AB süreci bir yana, o süreçte kapıda bekleyen en büyük kriz, Irak Savaşı ve 1 Mart Tezkeresi’ydi. Başbakan Gül’ün mesaisinin büyük kısmını bu dosya işgal ediyordu. Irak’ta dünya barışını tehdit eden kimyasal ve biyolojik silahlar bulunduğunu iddia eden ABD, Irak’a askeri müdahalede kararlıydı ve kuzeyden kara harekâtı için Türkiye topraklarından geçiş izni ve lojistik destek istiyordu.

Savaşı önlemenin tek yolu, Irak’ın BM denetimcilerine kapılarını açması ve iş birliği yapmasıydı. Ancak, Saddam Hüseyin buna kesinlikle yanaşmıyordu.

Başbakan Gül, bir yandan Saddam Hüseyin’i iş birliği yapmaya ikna etmek için yoğun bir diplomasi atağı başlatırken, diğer taraftan da ülke içinde son derece geniş bir istişare mekanizması kurdu.

İstisnasız herkesle görüşüyordu. TBMM’de temsil edilen ve edilmeyen tüm parti liderleriyle, sivil toplum örgütleriyle, akademisyenlerle bir araya geliyor, görüşlerini alıyordu. Son seçimlerde %1’in üzerinde oy almış Bülent Ecevit ve Muhsin Yazıcıoğlu gibi parti liderleriyle dahi bir araya geldi. (Ya Erbakan’la niye hiç görüşmeye cesaret edememişti?)

ABD yönetimi, Amerikan askerlerinin Türkiye’den geçişine izin verecek tezkerenin Meclis’ten bir an önce geçmesi için baskısını artırıyordu. Bu arada ABD’li yetkililere tezkerenin geçmesi halinde atılacak adımlarla ilgili hazırlık yapmak üzere Güneydoğu’da inceleme ve araştırma izni verilmişti.

“Gül ise savaşı önlemek” rolüyle Saddam’ı ABD’ye ve Siyonizm’e teslime mecbur etmek peşindeydi. Bir yandan Irak’a komşu ülkeler turuna başladı. Diğer yandan da Saddam Hüseyin’e hitaben kaleme aldığı bir mektubu elden iletmek üzere Devlet Bakanı Kürşat Tüzmen’i Bağdat’a gönderme kararı aldı.” (s. 38) Şimdi soruyoruz: Sn. Gül, Türkiye’nin Başbakanı mı, Siyonist ABD’nin aracı diplomatı mıydı?

Başbakan Abdullah Gül’ün Irak Devlet Başkanı Saddam Hüseyin’e yazdığı mektup, Mart 2003

Sayın Cumhurbaşkanı,

Türkiye Cumhuriyeti Hükümetlerinin ve Türkiye halkının, Irak’a her zaman köklü dostluk, kardeşlik, akrabalık ve iyi komşuluk hisleriyle bağlı kalmış olduğunu biliyorsunuz.

Türkiye’nin Irak halkından ve Irak’ın birlik ve bütünlüğünden yana bu tutumunu en zor koşullarda dahi ve gerek ikili düzeyde gerek çok taraflı uluslararası forumlarda sürdürmeye içten gayret sarf etmiş olduğunu takdir edersiniz. Bu gayretler bazen olumlu sonuçlar vermişse de, realiteler karşısında bunların sonuçsuz kaldığı da olmuştur ve olmaktadır.

Irak ile ilgili benzer duygu ve tutumların birçok bölge halkı tarafından da benimsendiğine inanıyorum. Bu çerçevede bazı önemli hususları Ekselanslarının bilgisine sunma ihtiyacını kuvvetle hissediyorum. Bunu dostluğun bir gereği ve bir görev sayıyorum.

Irak’ta, emsali görülmemiş çapta kitlesel bir askeri çatışma ve yıkım ihtimali son derece ciddi biçimde yakınlaşmış bulunmaktadır. Bu husus bütün dünya tarafından müşahede edilmektedir. Bu durum, halkımızda ve bölgemizde haklı ancak çaresiz bir üzüntü ve endişe yaratmaktadır.

Böyle bir askeri çatışmanın sonuca varacağı ve Irak halkının ve bölgemizin bugününü, geleceğini en olumsuz biçimde etkileyeceğinden ne yazık ki kimse kuşku duymamaktadır.

Bölge tarihine ve tarih bilincine sık sık atıfta bulunan bir devlet adamı olarak, kadim ve yakın geçmişte, ortak coğrafyamızın diğer tarafların yarattığı yıkımlardan, ne kadar derin ve kalıcı biçimde etkilenmiş olduğunu biliyorsunuz.

Bugün de karşı karşıya bulunulan vahim durumun önüne geçmek için başta Irak olmak üzere bütün tarafların yükümlülüklerini ve sorumluluklarını yerine getirmesi elzemdir.

Nitekim, Irak Hükümeti’nin 1441 sayılı Güvenlik Konseyi kararının uygulanmasında Birleşmiş Milletler ile sürdürdüğü iş birliği uluslararası toplum tarafından memnuniyetle karşılanmaktadır. Bu iş birliğinin kesintisiz, aksamadan ve en şeffaf biçimde sürdürülerek sonuçlanması Irak’ın dostlarının dileğidir.

Bu noktada UNMOVIC Başkanı Hans Blix ve IAEA Direktörü Baradai’nin 18-20 Ocak’ta Irak’a yapacakları ziyaretten tamamen ikna olmuş olarak dönmeleri hayati bir önem taşımaktadır. Adı geçenlerin, Irak’ın 1441 sayılı karar çerçevesinde yaptığı beyanların yeterliliği bakımından hiçbir tereddütlerinin kalmamış olmasının sağlanması elzemdir. Böyle bir sonuç, Irak halkı ve dostları için gurur kaynağı olacaktır. Yeni bir ufuk yaratacaktır. Aksine bir durumun ise en acı sonuçlara yol açması kaçınılmaz görülmektedir.

Bu faaliyetlerin aşama kat etmesi, Irak’ın diğer alanlardaki çabalarına da anlam kazandıracaktır. Örneğin, Irak’ın bazı komşuları ile olan sorunların çözümü için esasen atmakta olduğu adımlar daha da değer kazanacaktır. Irak Hükümetinin, Irak halkının uyumu ve huzuru için esasen tasarladığını duyduğumuz iyileştirmeler için ortam daha uygun olacaktır. Irak’ın uluslararası toplumdaki itibarlı ve güvenli yerini tekrar alması için, başta komşuları olmak üzere hepimizin katkısıyla yeni imkânlar ortaya çıkacaktır.

Yukarıdaki hususlarda görüşleriniz olur ise bunları öğrenmekten memnuniyet duyacağım.

Bölgeyi şiddet ve yıkımdan sakınmak ve barışçı bir çözüm aramak amacıyla bölge ülkeleri ile yapmakta olduğum bir dizi istişare henüz sonuçlanmamıştır. Görüşleriniz, yapmakta olduğum istişarelerin sonuçlarının değerlendirilmesine katkı teşkil edecektir.

Politik alan giderek daralmaktadır. Zaman; ön şartlar koşmak, kısa vadeli taktikler uygulamak ve retorik yapmak zamanı olmaktan artık kesinlikle çıkmıştır. Cesaret, açıklık ve ılımlılık mesajı veren jestlerin karşılık bulması için ise, süre kısa da olsa şartlar uygundur.

Yukarıdaki görüş ve duygularımın içtenliğine ve açıklığına inanmanızı rica eder, Irak halkına ve şahsınıza selamet ederim.

Saygı ve selamlarımla.